Oceanentop Bali dwingt ‘geheel vrijwillig’ Europees zeereservaat-netwerk af

De druk neemt toe om het begrenzen van stukken oceaan voor enkele ‘eigenaren’ of gebruikers juridisch afdwingbaar te maken via internationaal recht, en verdragen zoals UNCLOS. Dat blijkt uit de mede door Wereld Natuur Fonds gesponsorde World Ocean Summit van afgelopen week op Bali.

Ook lijkt Zweden het voortouw te nemen tot een Europees netwerk van zeereservaten. Hoewel Nederland qua oppervlak al lang aan het doel voor 2020 voldoet (10 procent) stellen NGO’s dat dit maar 1 procent is.

Vissers kunnen zich dus opmaken voor nog meer lastercampagnes, bedoeld om hen van die visgronden te jagen. Zie ook mijn blog over Amerikaanse oligarchen en hun invloed op de Europese Unie en de 222 miljoen dollar die werd besteed aan Europese lobby voor de averechtse aanlandplicht. Daarnaast zal men ons beleren over plastic zakjes.

Van 5-9  juni is er dan weer zo’n oceanentop in New York, en dan zetten ze alle ‘vrijwillige en vrijblijvende’ voornemens om in ‘geheel vrijwillige regels’ die nationaal dwingend beleid worden via de Brusselse achterdeur en topdown-druk van NGO’s en onze mainstream-media. De tijdlijn van alle tusssenconferenties heet de Oceanactionhub.

Tijdens de conferentie in New York op 8 juni heb je dan mediadruk-evenementen als ‘World Oceans Day’. En hier zie je de lijst van honderden deelnemers/kaviaarslurpers als van Greenpeace International van de conferentie van 16 juni 2016 in New York.

https://www.youtube.com/watch?v=UYxZynJbqOQ

NGO’s, overheden en bedrijven hamerden in Bali op de ‘grote noodzaak’ van de corporatisering (samensmelten bankiersbelangen en overheid) van de oceanen. Na eerder op land een subsidie-economie (‘green economy’) in te richten waarop grote bedrijven binnenlopen, zijn nu de oceanen aan de beurt.(‘blue economy’)

De conferentie werd mede georganiseerd door The Economist, met toespraken van Laura Tuck van de Wereldbank, en de grote bankiers van Citigroup en Credit Suisse:

. The global shift underway in green financing has yet to turn ‘blue’. Yet innovative vehicles for investing sustainably in the ocean appear to be proliferating. The challenge is one of scale. Such investments lack precedent and clear risk profiles, and mainstream investors are either wary or unaware.

How might ‘blue’ financing take its place alongside green? Hear our speakers from Credit Suisse The European Investment Bank Citi Global Environment Facility on February 23 #OceanSummit

Agenda 21-achterdeur
Dit maakt deel uit van Agenda 21 van de Verenigde Naties voor ‘Duurzame Ontwikkeling voor de 21ste eeuw’. Die agenda werd opgezet door Maurice Strong om ons klimaatbeleid te brengen (UNFCCC). Dat komt voort uit de Brundtland-commissie (1987).

En die valt weer te herleiden tot de eerste World Earth Summit in Stockholm (1972) die Strong organiseerde. Via een eindeloze stapeling van conferenties en nieuwe ‘vrijblijvende’ afspraken- dwingende regels in rapporten begraven- draait men van bovenaf dan de duimschroeven aan. De lijnen van het internationale speelveld zetten ze zo op papier, waarbinnen het spel gespeeld mag worden.

Niet dat ze zo de uitslag FC Dordrecht-Heracles beïnvloeden, maar wel hoe de Champions League gespeeld wordt. Bij wijze van metafoor.

Het netto resultaat tot nu toe zie je om je heen: uitholling van de middenklasse, een kleine elite die zwemt in de miljarden en vrijwel absolute macht voor het grootbedrijf, dat zich met publieke middelen loopt te verrijken. (miljarden-subsidies) En NGO’s, niet gekozen organisaties die steeds rijker worden. Bedenk dat conferentiesponsor WWF anno nu ruim 650 miljoen euro toucheert waaronder ongeveer 1/5de (wisselt) uit overheidsgelden.

Dat was voor Agenda 21 begon in 1992 ruim de helft minder. En WWF International, het internationale kantoor haar inkomen zie je hierboven stijgen. WWF ontving tussen 1990 en 2010 volgens eigen opgave liefst 1,5 miljard publieke euro’s.

Lekker wollig gebabbel
Die mariene component van duimschroefjedraaien staat verwoord in ‘duurzaam’-doel 14; ‘duurzaam gebruik’ van oceanen. Iets wolligs en vaags waar je niet tegen kunt zijn, net als wereldvrede. Of ‘lekker eten’.

Niemand houdt van smerig eten. Wanneer je een Tinder-toiletje op de digitale tippelzone tegenkomt die stelt ‘ik hou van lekker eten’. Dan krijg je toch zo’n jeuk, onbedwingbare behoefte….

Ja sjezus, app dan terug ‘ik eet het liefste mijn eigen stront’. Ik heb een gorilla in Artis dat ooit zien doen, toen ik 4 jaar was. Dat maakte een levenslange indruk als kleuter, hoe die z’n drol als een banaan in zijn hand beet hield en begon te kauwen. Mijn broer (toen 6 jaar) kan het zich ook nog herinneren. :-) But here I digress. 

• We leggen de wijze waarop ze hun topdown-beleid invoereen uit in het 8-stappenplan voor Agenda 21 en dit soort conferenties: zie volgende blog. Het komt er op neer dat ze van wollig vaag taalgebruik dat vrijblijvend lijkt, steeds dwingender worden tot het via Brussel staand beleid is.

In Bali hamerden ze vooral op het zo snel mogelijk afdwingen van artikel 14c. 

• 14.c Ensure the full implementation of international law, as reflected in the United Nations Convention on the Law of the Sea for States (=UNCLOS,= begrenzingen visgronden zoals mogelijk bij Brexit gebeurt RZ) parties thereto, including, where applicable, existing regional and international regimes for the conservation and sustainable use of oceans and their resources by their parties

De Gezonde Zee: doktertje spelen met oceaan door vissers uitkleden
Nog steeds erg wollig allemaal op het eerste gezicht. Maar al snel wordt die wol een strop om de nek van vrije vissers en kleine gebruikers (dat noemen ze dan baaiodievursutie conseurveesjun). Terwijl overheden voor hun corporate baassies lekker de zeebodem blijven uitmijnen voor zand, windfarms, zout gas en olie. Met academie-prostituees van instellingen als het NIOZ als wetenschapperige schaamlap.

Niet voor niets was exact begin deze maand bij het NIOZ op Texel Daniel Pauly van de Amerikaanse Pew Foundation (legaat van Sunoco olie) keynote speaker. Met Oceana agendeert hij ‘Illegal Unreported Unregulated’ (IUU) als nieuw thema. Je snapt het al: Meer top down toezicht en regulering, kort samengevat. Deze conferentie in Bali is een soort massage-oefening voor politici in aanloop naar die nieuwe Oceanentop in juni in Mexico.

We krijgen dus ook NOG meer last van – want meer publieke middelen voor- artikel 14.a

• Increase scientific knowledge, develop research capacity and transfer marine technology, taking into account the Intergovernmental Oceanographic Commission Criteria and Guidelines on the Transfer of Marine Technology, in order to improve ocean health and to enhance the contribution of marine biodiversity to the development of developing countries, in particular small island developing States and least developed countries

Nog meer wollig geouwehoer dat vooral betekent: baantjes voor NIOZ en NGO’s om averechtse regulering een wetenschapperig randje te geven. Want definieer eens ‘oceaangezondheid'(???), Dat betekent biologisch gezien alvast niets. Hoe willen ze voor doktertje spelen bij de oceaan? En wat valt er te genezen? Stel jezelf eens die vragen.

Een antwoord: Door vissers uit te kleden. En door greep op visgronden van ontwikkelingslanden, waar kleinschalige vissertjes actief zijn zonder papieren spionage. Dat heet in het vervolg IUU: Illegal, Unreported and Unregulated.

De plastic soup veel heter opgediend
Om die corporatisering op te dringen onder het mom van planeetje redden, schetsen ze altijd eerst een noodtoestand die ‘internationale actie’ vraagt

Dit maal is het niet alleen de oceaan die bijna kookt van de Global Warming. Daarin drijft ook nog eens De Plastic Soep, die veel heter wordt aangekondigd dan zij geserveerd is in de realiteit.

Erik Solheim, executive director of UN Environment announces @UN Marine Litter Campaign #CleanSeas at World #OceanSummit He mentioned 40 tonnes of plastic cleaned up from Bali beaches in the days leading up to summit

Het is de IISD, de door Maurice Strong opgezette Canadese informatiedienst voor Sustainable Development (voor de Rio-conferentie in 1992) die ons op de hoogte moet houden via marketing-berichten, en een obligate ‘Call for Action’. Waarbij de haaien van NGO’s  (niet gekozen organisaties, met miljoenen euro’s gesubsidieerd door de EU als het Amerikaanse Oceana (jaarlijks 6 ton euro LIFE+-subsidie) met beroep op zeldzame haaien een hap uit gemeenschapsgelden nemen.

Een voorbeeld is ook het Environmental Defense Fund met een grondstof-econoom Chris Costello. Dit juridische bedrijf – met lobbyisten in Brussel- wil zichzelf toegang verschaffen tot macht, grondstoffen (=visrechten) en geld via ‘climate change impact on fisheries’. 

We kennen de gebruikelijke alarmistische signaalwoorden over ‘de biodiversiteit’ en ‘het klimaat’. Dat alarmisme dient 1 ding: het bereiken van massamedia en politici voor top-down druk zetten om zo je belangen door te drukken, liefst op kosten van Jan Publiek. Net als bij klimaatbeleid.

Steeds komen hier de zelfde overdrijvers als ‘de deskundige’ spreken, die vals concrete globale percentages de ether inslingeren. Zoals de hier reeds ettelijke malen op leugens betrapte (na El Nino 1998 voorspelde hij al het uitsterven van koraalriffen die gewoon herstelden) activist Oeve Hoegh Gouldberg:

If current trends continue, we will lose 90% of the world’s coral reefs by 2050. If we do nothing, we lose everything, says Ove Hoegh-Guldberg, director of The Global Change Institute at University of Queensland, who also announces the #50Reefs initiative to save coral reefs from extinction #OceanSummit

Geheel vrijwillig en vrijblijvend wordt het steeds dwingender
Wat zijn ze van plan?

The June Conference will have three outcomes: an intergovernmentally agreed declaration in the form of a ‘Call for Action’ to support the implementation of SDG 14; a report containing a summary of each partnership dialogue, prepared by its co-chairs; and a list of voluntary commitments for the implementation of SDG 14.

en

The UN has called for voluntary commitments to implement Goal 14 and today launched an online commitment registry which has its first three commitments – the Swedish Government, the UN Environment Programme (UNEP), and Peaceboat, a non-governmental organization. The site will be up through the end of the Conference, which starts on World Environment Day, marked annually on 5 June, and includes 8 June, celebrated as World Oceans Day.

Bedenk dat alle klimaat en biodiversiteit-babbel ook als ‘vrijwillig’ werd gepresenteerd, in proza waar niemand tegen kan zijn tot het brengen van de wereldvrede aan toe (ik overdrijf hier niet, ‘biodiversiteit’ zou wereldvrede/samenwerking staten stimuleren volgens de CBD).

Toch zitten we er via de Brusselse achterdeur (Renewable Energy Directive 2009, plus Agenda 2030 CO2-doelen) en het Energieakkoord aan geheel vrijwillig en vrijblijvend verplicht aan vastgeklonken: voor een bedrag van 73 miljard euro tot 2024 volgens de Algemene Rekenkamer, en volgens het rapport van Marcel en Theo liefst 100 miljard (jongens, wanneer komt dat rapport nu ein de lijk eens uit)

Dus wat houdt SDG 14 in?

Goal 14: Conserve and sustainably use the oceans, seas and marine resources

Corporate Powergrab
Dat ‘goed zorgen voor de oceanen’ is opnieuw weer net als wereldvrede, je kunt er niet tegen zijn. Maar wat willen ze dus werkelijk? Mijn gok, en die van filmmaakster Mathilde Jounot (haar film wordt nu in het Nederlands vertaald)Corporate Centralisering  ‘Careful Management’ invoeren met een beroep op de ecologische noodtoestand, met een beroep op vals concrete percentages, een belegen strategie die we nu onderhand wel eens doorprikken:

Subsidies for fishing are contributing to the rapid depletion of many fish species and are preventing efforts to save and restore global fisheries and related jobs, causing ocean fisheries to generate US$ 50 billion less per year than they could

As much as 40 per cent of the world oceans are heavily affected by human activities, including pollution, depleted fisheries, and loss of coastal habitats

En dat ‘carefull management’ dat moet dan gebeuren door instituties als de Europese Commissie, en NGO’s als het Amerikaanse OCEANA die onze vissers aan bizarre maatregelen helpen als de aanlandplicht voor bijvangst, zodat ze tonnen jonge vis aan wal moeten vernietigen?

Is Careful Management dan wel je doel? Of wil je gewoon greep op (publiek) kapitaal en (ruimte met) grondstoffen/visgronden?

De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Dus waar gaat het om, bij 1 van die ‘vrijwillige commitments’. Dat lezen we hier bij wat de Zweedse regering zich voorneemt: meer mariene reservaten, dus meer visgebied op slot zetten voor visserij.

Sweden will meet the national targets for SDG 14.5 and the marine part of the CBD Aichi target 11.

With the designation, four new MPAs are established and two existing MPAs are expanded to suit conservation needs. Follow up mechanisms such as monitoring and reporting are provided for in the EU Habitats Directive.

As parts of a European regional MPA-network, these sites will help restore and strengthen ecosystem resilience. Increased resilience will help protect ecosystem services and may mitigate adverse effects from global warming and other stressors on the marine environment.

Aichi-target 11 wil dat je 10 procent van je zee beschermt. Waarbij NGO’s dan de invulling en definitie desilleren, uit onderstaande vrijblijvende en wollige taalgebruik, waar niemand zich op het eerste gehoor aan kan branden:

Target 11: By 2020, at least 17 per cent of terrestrial and inland water areas and 10 per cent of coastal and marine areas, especially areas of particular importance for biodiversity and ecosystem services, are conserved through effectively and equitably managed, ecologically representative and well-connected systems of protected areas and other effective area-based conservation measures, and integrated into the wider landscape and seascape.

De definitie die IUCN met de Verenigde Naties geeft voor ‘protected area’ is deze:

Definition: The overall surface of protected marine areas in square kilometer as adopted by the International Union for Conservation of Nature (IUCN). All areas of intertidal or subtidal terrain are covered, together with their overlying water and associated flora, fauna and historical and cultural features, that have been reserved by law or other effective means to protect part of or the entire enclosed environment. Only protected areas that are nationally designated are included in this indicator

Nou, met de Scholbox er bij voldoen we  al ruimschoots aan het 10 procent doel. Al sinds 1990, en op land/papier is ook al meer dan 17 procent van NL beschermd . Maar iets zegt mij dat NGO’s daarmee geen genoegen nemen. Met ‘beschermd’ bedoelen zij: potdicht voor visserij.

Daarom herhaalt Greenpeace ook steeds de ‘1%’-bewering (alle niet bevisbare oppervlak rond booreilanden en in windfarms). Alsof we voor 2020 nog 9 procent tekort komen, of zoals zij tenminste willen: 30 procent. Nou ja: om dit lange verhaal kort te maken. Zo zit die lobby dus ongeveer in elkaar.