Sjaron Dijksma achtergrond Throwing_money_at_wind_powerkopie 

Wie herinnert zich niet de euforische berichtgeving over de klimaatovereenkomst van Parijs? Alle landen ter wereld waren het er over eens geworden dat de opwarming van de aarde tot 2 graden Celsius, ja liefst 1,5 graden, beperkt diende te blijven. De planeet was gered!

Wat Climategate.nl toen al schreef (zie hier en hier) en nu opnieuw: het was allemaal politiek theater, klimaatpropaganda en nepnieuws, dat kritiekloos door de MSM werd overgenomen. En nu komt de aap uit de mouw. De klimaatovereenkomst implodeert nog voordat de uitvoering is begonnen.

Onder de titel, ‘Als EU achterblijft, dan zoekt Nederland zelf bondgenoten voor klimaat in Californië en Canada’, schreef Ben van Raaij in de Volkskrant.

Nederland luidt de noodklok over het Europese klimaatbeleid. Onder druk van Oost-Europese landen heeft EU-voorzitter Malta de ambities danig teruggeschroefd. Nederland en andere landen zijn daar zo bezorgd over dat ze overwegen vandaag tegen de plannen te stemmen en desnoods samen tot aparte afspraken te komen.

Van de drie drijvende krachten achter het akkoord van Parijs van eind 2015 – de Verenigde Staten, China en de EU – ligt alleen Peking nog vol op koers. …

‘Vol op koers’? China is van plan om tot 2030 niets te doen. De andere landen zijn daarmee akkoord gegaan. Pas daarna zal het pogen de energie-intensiteit (de hoeveelheid energie die nodig is om één eenheid BNP te produceren) te verminderen. Hoe dat zal uitpakken voor de CO2-uitstoot is moeilijk te zeggen.

President Donald Trump staat op het punt het hele Amerikaanse klimaatbeleid terug te draaien en in de Europese Unie dreigt de eerste concrete maatregel op basis van Parijs, de aanscherping van het kwakkelende emissiehandelssysteem ETS, te mislukken. …

Staatssecretaris Sharon Dijksma van Milieu (PvdA) maakt zich grote zorgen. Meer leiderschap en ambitie zijn nodig, zegt ze. ‘Het ETS is ons belangrijkste instrument tegen het broeikaseffect, maar het functioneert niet goed. De prijs van CO2 is zeker 10 keer lager dan waarmee bedrijven zelf rekenen. Te veel bedrijven en sectoren, zoals de cementindustrie, genieten nog gratis emissierechten. En een aantal lidstaten die achterlopen met hun energietransitie willen helemaal geen akkoord.’ ….

[Als er binnen Europa geen overeenstemming kan worden bereikt,] wil Dijksma overstappen op een ‘Plan B’: met een aantal ambitieuze lidstaten, zoals België, Denemarken, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, een Europese kopgroep vormen die een soort eigen ETS gaat opzetten. Mogelijk samen met landen en regio’s die elders in de wereld al werken aan de beprijzing van CO2-uitstoot, zoals Canada en de Amerikaanse staten Californië, Oregon en Vermont.

Om na te denken over zulke coalities (er zijn veel technische problemen, zoals hoe je ETS-systemen kunt koppelen) stelt Dijksma vandaag in Brussel voor snel een Climate First Conference te organiseren waarvoor zowel Amerikaanse en Canadese staten, Zuid-Amerikaanse landen als kleine eilandstaten worden uitgenodigd, en wie weet ook het ambitieuze China. ‘We willen momentum creëren waarmee Europa het klimaatleiderschap kan terugpakken.’ …

Het is wel belangrijk bij de verduurzaming de burgers niet te vergeten, al genereert de transitie 2 procent groei en veel nieuwe banen. ‘Ik heb grote zorgen over het Amerikaanse klimaatbeleid, maar we kunnen wat van de VS leren. Veel mensen stemden op Trump omdat ze vrezen de verliezers van de groene revolutie te worden. Dat moeten we in Europa voorkomen, door mensen die straks wellicht hun baan verliezen alternatieven te bieden.’

Aldus Sharon Dijksma.

Lees verder hier.

Men kan zich afvragen of de PvdA met dit soort voorstellen in verkiezingstijd zieltjes denkt te kunnen winnen. Dijsselbloem heeft onlangs de vérgaande suggesties van Klaver om het gebruik van fossiele brandstoffen terug te dringen, ‘maatschappelijk ontwrichtend’ genoemd. Behoren deze voorstellen van zijn partijgenote Sharon Dijksma niet tot dezelfde categorie?

Over het klimaatleiderschap van Europa kunnen we kort zijn. Dat is altijd al grootpraat en bluf geweest.

Is de vorming van een Europese kopgroep met onder meer Duitsland, het VK en China (!) realistisch? Afgezien van het feit dat May met een BREXIT worstelt en Merkel met Schultz, mogen we aannemen dat beide landen de nieuwe Amerikaanse regering niet tegen de haren willen instrijken. Want zo zal een dergelijk initiatief aan de andere kant van de plas worden gepercipieerd. En wat betreft de rol van China is hiervoor reeds aangegeven dat deze vooralsnog niets voorstelt.

We moeten bij dit alles niet vergeten dat de VS onze belangrijkste, natuurlijke bondgenoot is. Dat betekent dat in plaats van polariserende initiatieven – en dan nog wel van Nederland! – een dialoog met de VS over de toekomst van het klimaatbeleid wenselijk is.

Dat de energietransitie 2% groei en veel nieuwe banen zou genereren is wensdenken. Eerder heb ik al aangegeven dat kosten hoger zijn dan de baten.

Sharon Dijksma vindt dat degenen die hun baan dreigen te verliezen door de groene revolutie, alternatieven dienen te worden geboden. Hoe dan? Dat zijn vrome politieke wensen, die met grote regelmaat worden geuit, maar die in de praktijk nog nooit zoden aan de dijk hebben gezet.

Eerder schreef ik:

Wie de diplomatieke geschiedenis bestudeert, komt al gauw tot de conclusie dat er vaak een grote kloof bestaat tussen beloften/aspiraties, vastgelegd in internationale overeenkomsten, en de werkelijkheid. De klimaatovereenkomst van Parijs is weer zo’n voorbeeld daarvan.

De ambitieuze doelstellingen ter reductie van de menselijke uitstoot van CO2 staan op gespannen voet met de behoefte van een moderne, hoog-ontwikkelde samenleving aan overvloedige en betaalbare energie. Fossiele energie zal nog vele decennia in deze behoefte moeten voorzien. Politici die met alle geweld en onvoorstelbare subsidiestromen het gebruik van dure, onbetrouwbare, hernieuwbare energie willen bevorderen (dat geen enkel aantoonbaar effect heeft op het klimaat), zullen vroeg of laat merken dat een meerderheid van de kiezers dat niet wenst en dat zij daarmee hun politieke carrière in de waagschaal stellen. Zijn kunnen beter op tijd hun draai maken.

Maar voor Sharon Dijksma komt dit welgemeende advies waarschijnlijk te laat.

En al die heisa voor de verschrikkelijke opwarming die maar steeds niet wil komen! Wanneer gaan we nu eens normaal doen?

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.