Programma naar Zelfverrijkende Waddenzee meer miljoenen na 2018

Michel Firet (Staatsbosbeheer) hield afgelopen vrijdag 17 maart belanghebbenden bij het Waddengebied in Den Helder voor hoe ’transparant’ de hoofdverantwoordelijke bestuurder Sieben Poel (HID Rijkswaterstaat) wil zijn. Tegelijk weigert Poel met Rijkswaterstaat na Wob-verzoek inzage in de belangrijkste documenten.

Met de volgende stropop-redenering motiveert zijn jurist Jaap Eikelboom de weigering van Sieben Poel om ook maar 1 antwoord op terechte vragen te geven.

Evenmin kent de Wob een beperkte vorm van openbaarmaking (… wie stelde van wel? RZ) Dit betekent dat openbaarmaking van de gevraagde documenten uitsluitend aan u op grond van de Wob niet mogelijk is. Als ik aan u de betreffende documenten verstrek, moet ik deze ook aan anderen geven, mochten zij daarom verzoeken

:-)

Een stro-pop-argument = je verdraait de realiteit en valt die verdraaiing aan
De essentie van ‘openbaarmaking’ lijkt mij dat het ‘openbaar’ is, dus voor iedereen inzichtelijk. Dus ze verdraaien de realiteit en vallen die verdraaiing aan om zo een weigeringsgrond te verzinnen.

Ik heb nooit gevraagd of ze het uitsluitend aan mij sturen. Ze mogen het ook op internet zetten, als ik het ook maar kan lezen. Openbaarmaking dient het publieke belang. Niet alleen van mij, maar van iedereen die in Waddenbestuur geïnteresseerd is, en die de fouten uit het verleden kent hierbij.

En wie de weeffouten in huidig bestuur kent, de door Sieben Poel ingebouwde machts-ongelijkheid bij private partijen.

Ze willen nu pas openbaar maken op het moment dat ze zelf van pas komt, als de eigen belangen gezekerd zijn. En dan met een laagje PR/overheidsmarketing er omheen gewikkeld, om de eigen organisatie in het zonnetje te zetten. Transparant zijn, enkel als dat jezelf tot voordeel strekt, dat is een opvatting die het Sovjet-bestuur ook had van ’transparantie’.

Samenwerking?
Ook weigerde Firet afgelopen vrijdag de reeds door belangenclubs als zijn Staatsbosbeheer ingevulde gebiedskaarten openbaar te maken. Daarin staan de gesloten gebieden voor vissers al ingevuld, evenals de voor Wadvaarders afgesloten terreinen. ‘Zonering’ heet dat dan.

Ze weten dus zelf ook dat dit gevoelig ligt. Maar wensen het hete hangijzer zo wollig mogelijk in te kleden om de eigen democratische gevoelens te beschermen, in wat ik de Democratische Legitimatie-Show noemde.

In rapportage rond de ‘Samenwerkingagenda’ buitelen bestuurders over elkaar heen om hun democratische gevoelens te etaleren (‘van onder op’ governance blabla), maar de praktijk en de feiten lijken dus ietsje anders dan de goede intenties.

Ik twijfel ook bij Firet niet dat hij heilig is overtuigd van zijn eigen goede intenties. Maar uiteindelijk koop je niets voor gevoelens en particuliere percepties, dat zijn prive-opvattingen. Los van alle gevoelens en het feit dat iedereen zichzelf goed mens wil vinden, blijft waarheid datgene waar het bewijs naartoe wijst.

Anders kun je ook beter het hele strafrecht afschaffen.

Observatie van de realiteit wijst de andere kant op, en met slordig denken (postmodern gebabbel van ‘jij hebt jouw waarheid, ik de mijne’) veranderen die feiten niet. Er is ook niets ruimdenkends aan wollig gebabbel over iedereen met zijn eigen waarheidje en gevoeltje.

Dat betekent hooguit dat je per definitie de ander niet serieus wilt nemen, en enkel jezelf wilt horen. Het is wollig gepraat om via erosie van waarheids-standaarden je eigen belangen door te drukken vanuit je positie van machts-ongelijkheid. Met behoud van positief zelfgevoel.

Michel Firet heeft wel 3 verschillende petten op en is gewoon belangenverstrengeld/ ongeloofwaardig. Net als Rijkswaterstaat dat zowel beheerder is als gebruiker (suppleties), en commercieel zandwinner in de Waddenzee.

Belangenbehartiging maar dan wolliger ingekleed
Natuurlijk vindt uiteindelijk geen ‘samenwerking’ plaats, maar een gevecht om belangen, wat ik al De Slag om de Waddenzee noemde. Met Rijkswaterstaat, het Ministerie van EZ en clubs als Staatsbosbeheer (onder knoet van EZ) als bovenliggende partij. Dus een organisatie die haar bossen uitmijnt en kapt zonder herplant, die windturbines plaatst in het Robbenoordbos met verguning en subsidie van RVO,- dankzij de huidige advocaat Marcel Chaita– die gaat dan mensen op het Wad vertellen wat natuurbescherming is.

Iedereen houdt op eigen wijze van de Waddenzee. Met alle aanwezigen als Wadvaarders, ambtenaren van de Gemeente Den Helder en functionarissen van het Waterschap heeft niemand moeite.

Maar die hebben ook geen enkele beslis-macht. Het zijn de belangenclubs en bestuurders waar we moeite mee hebben, hun machtspel en onevenredige machtspositie, en oestergedrag als bovenstaand van Eikelboom.

Het programma voor een Zelfverrijkende Waddenzee
Grenzen en wensen voor het Wad, zijn al in steen gebeiteld (bv Beheerplan Natura 2000, de natuurvisie ligt al vast volgens de wensen van natuurclubs) door de belangenorganisaties (waaronder Firet zijn Staatsbosbeheer) die Sieben Poel de status van ‘beheerder’ gaf. Waarbij zelfs een anti-kraakondernemer/miljonair uit Haren met zijn Stichting Wad de baas mag spelen over Wad-bewoners en gebruikers die daar generatieslang leven.

• Voor die indeling in machtsongelijkheid tussen private personen/entiteiten ontbreekt vooralsnog iedere bestuurlijk-juridische rechtvaardiging. Ik vroeg Sieben Poel namelijk naar het wetsartikel op grond waarvan hij NGO’s en prive-personen een grotere machtsbasis toekent dan ieder ander prive-persoon. En hij weigert hier antwoord.

Zo gaat dat in NL vaker: je doet alsof je heel informeel bezig bent. En zo wordt heel ‘informeel’ plots staand beleid wat eerder nog losse voorstellen leken zonder juridische status.

Waar het vanaf 2018-2028 om gaat is de 200 miljoen euro die clubs als Natuurmonumenten en Vogelbescherming Nederland willen verdelen,  en de extra 7-9 miljoen euro per jaar daarbij voor de ‘iconische projecten’ van die belangenclubs. Ook willen die NGO’s gesubsidieerde recreatie-ondernemer spelen, daarvoor gaf het Waddenfonds afgelopen jaar al geld uit.

Valse framing van ‘natuur’ als gelijk aan ‘natuurorganisatie’
Het Programma Rijke Waddenzee (PRW) waarin Firet OOK zit, dat zou tot 2018 lopen. Maar de belangenclubs in PRW willen zichzelf ook hierna op publieke kosten aan het werk houden. En dat noemen zij dan ‘in het belang van DE Waddenzee’.

Alsof die zee er zelf om vroeg.

Men framet dus het idee dat de belangen van natuurclubs die miljoenen euro’s omzetten gelijk zijn aan ‘natuur’. Iedereen wil de Waddenzee, maar steeds minder mensen willen nog de Waddenvereniging, hoeveel leugens en marketing Arjan Berkhuysen ook bedrijft. Daarom mijn voorstel om als opvolgende naam het Programma voor een Zelfverrijkende Waddenzee te kiezen, in plaats van Programma Rijke Waddenzee 2.0.

Dat valse frame (natuur= belangen natuurclubs) zit nu in de beheers-architectuur ingebakken die Sieben Poel (Rijkswaterstaat, RCW, OBW) opzette met zijn Regiecollege. Een college dat jaarlijks 2 ton euro declareert, dat mogelijk voornamelijk richting Bas Eenhoorn (VVD) gaat.

Komende Elsevier schrijf ik hoe het project de Marker Wadden tot stand kwam. Natuurmonumenten pacht voor 1 euro per hectare die eilandjes (1000 hectare) van Rijkswaterstaat, en verft tegelijk de belangen van de overheid en Boskalis groen. Dat is waar ze bij de Waddenzee ook naar toe willen, NGO’s als pachters van stukken Waddenzee, een soort privatisering van het Wad met publieke middelen.

En zo lijkt het Waddenbestuur een steeds grotere kluwen van belangenverstrengeling te worden, die een bananenrepubliek niet zou misstaan. In andere landen zou het gewoon ‘corruptie’ heten, maar zo willen we onszelf hier niet graag zien.