Er lijkt een moeras te bestaan aan organisaties die zich met de Waddenzee te bemoeien. Terwijl ze allen te herleiden zijn tot de zelfde clubs en belangen die het geld krijgen en aan de touwtjes trekken. Zo lijkt bewust het beeld gemaakt dat er ‘1 beheerder’ voor de Waddenzee nodig zou zijn ( advies Algemene Rekenkamer november 2013), terwijl die er al lang is: Rijkswaterstaat.
- Het doel van die ‘1 beheerder’-operatie is dan ook niet om ‘1 beheerder’ te krijgen, maar om al die clubs de formele status van beheerder te geven, als cordon rond Rijkswaterstaat en overheidsbelangen. Zodat ze eigen stukjes Waddenzee kunnen claimen en pachten bij Rijkswaterstaat (Natuurmonumenten pacht al 1000 hectare Markermeer voor 1 euro per hectare).
- Terwijl de Vissersbond afwacht of zichzelf ten koste van andere vissers elleboogt is dat het gevolg.
Zo luidt de Rypothese nu van deze operatie genaamd ‘Samenwerkingsagenda’, een wollig ingekleed belangencircus dat bestuurders als Sieben Poel een positief democratisch zelfbeeld moet verlenen.
Hier een introductie in het moeras van afkortingen.
Sieben Poel is Hoofdingenieur Directeur Rijkswaterstaat Noord Nederland, Voorzitter van het Opdrachtgeverscollectief Beheer Waddenzee (OBW), Lid Regiecollege (RCW)en Lid Wadden Sea Board. Het OBW en RCW bevatten leden van de zelfde organisaties als Staatsbosbeheer (SBB) en bestuurders van de Wad-provincies. Rijkswaterstaat is tegelijk deelnemer in Programma naar een Rijke Waddenzee. (PRW)
Daar zit ook SBB weer in met milieuclubs, en het is gefinancierd door het Ministerie van EZ (nu 1,5 miljoen per jaar, maar straks bij PRW 2.0 mogelijk 7-9 miljoen euro, corrigeer mij als het onjuist is).
Die milieuclubs zitten samen weer in de Coalitie Wadden Natuurlijk (CWN), hun politieke lobby-apparaat. Sieben Poel zette die milieuclubs- zoals de met het financiële jaarverslag sjoemelende Arjan Berkhuysen van de Waddenvereniging- op de stoel van de overheid om beheerdoelen te formuleren voor de Waddenzee.
Beheerdoelen waarmee zij dan:
- a. de baas spelen over tot ‘gebruiker’ gedegradeerde andere groepen als ondernemers, vissers, pierenstekers, Wadvaarders en mensen die al generaties op en van het Wad leven
- b. zelf financieel van profiteren, als deze na vaststelling van de structuurvisie tot juridisch kader worden.
- c. ook gemeentelijke overheden tot juridische last zijn omdat Poel met zijn milieuclubs (waar ik het NIOZ ook toe reken) een ideologische natuurvisie met weglating van cruciale gegevens als strop rond hun nek legt voor de komende 10 jaar. Voorkeursbedrijven met hun miljoenen-marketing kunnen zich daar dan aan onttrekken, terwijl partijen die Poel niet voortrekt alle Natura 2000-last krijgen
Tevens is Rijkswaterstaat belangen-verstrengeld als zowel beheerder (voor Natura 2000) als gebruiker van de Waddenzee en commercieel zandwinner. Ze betaalt de onderzoekers (Martin Baptist, Mardik Leopold) die haar activiteiten ecologisch moeten vrijpleiten in Natura 2000.
Die onderzoekers deden dat al succesvol voor de Noordzeekustzone via nep-wetenschap (residual explanation) door bij een aanwezige RElatie met negatieve ecologische effecten een CORrelatie uit de hoge hoed te toveren, om vervolgens te roepen ‘wij zijn het niet, dus zijn hunnie het’ (de visserij en ‘de’ klimaatverandering). Dat truukje herhalen ze nu voor het Wad, waarbij ze enkel door financieel belanghebbenden in hun werk gecontroleerd worden.
- Let wel: ik zeg niet, zij frauderen dus. Ik zeg wel: onafhankelijke borging van de resultaten ontbreekt terwijl overduidelijk financiële belangen meespelen bij het resultaat voor de partij die Baptist en Leopold betaalt: Rijkswaterstaat. Zoals ook een onafhankelijk scheidsrechter ontbreekt bij borging van het natuurbelang. Die situatie nodigt uit tot misleidende omissie om particulier deelbelang als ‘de’ wetenschappelijke stand van zaken te verkopen
Poel beroept zich via zijn jurist Jaap Eikelboom op de ‘persoonlijke levenssfeer’ bij weigering van antwoorden van vragen uit mijn Wob-verzoek. Terwijl ik niets persoonlijks vroeg.
Ik stelde wel vragen over de juridisch-bestuurlijke rechtvaardiging achter de discriminatie en toekenning van voorkeursposities bij particulieren. Ook zou mijn Wob-verzoek geen openbaar belang dienen. Terwijl het hier gaat om de verdeling van 200 miljoen euro aan publieke middelen, en daarboven op nog eens 7-9 miljoen euro per jaar.
Dat die publieke miljoenen dus blijkbaar hun persoonlijke levenssfeer raken,….
:-) Humor heeft Jaap Eikelboom wel
Acquisitiefraude
Nu is op 1 juli 2016 de wet op acquisitiefraude in werking getreden. Wie een misleidende omissie bedrijft (daar gingen mijn vragen over bij ‘Persoonlijke Beleidsopvatting) richting de overheid (of zoals Poel met Wadden in Beeld doet met milieuclubs doet en belanghebbende instituten als Imares/NIOZ , richting de Tweede Kamer) bij het binnenhalen van publiek geld en opdrachten.
Die is nu strafbaar.
De samenstelling van het acquisitiedocument Wadden in Beeld, opgesteld als fondsenwervend document richting politici en bestuurders voor financiering van beheerdoelen voor de komende 10 jaar, die kwam tot stand onder Poel zijn verantwoordelijkheid als voorzitter van een nieuw orgaan: het Opdrachtgeverscollectief Beheer Waddenzee, dat uit vrijwel exact de zelfde (belangen)-vertegenwoordigers bestaat als het RCW.
Poel kan dan 2 jaar cel krijgen. Temeer omdat ambtenaren sinds januari 2015 onder privaatrecht vallen. Er is geen reden aan te nemen dat de wetten die de overheid instelt niet ook voor overheden zouden gelden, hoewel dat nu wel staande praktijk is. De overheid waant zich steeds vaker boven de wet.
Programma naar een Zelfverrijkende Waddenzee
Er zijn vele gevallen waarbij semi-overheden met bedrijven acquisitie plegen richting andere overheden en de Tweede Kamer. De Marker Wadden van Natuurmonumenten- waarover ik in komende Elsevier publiceer- die zijn een mooi voorbeeld.
Het Energieakkoord is een andere, waarbij bedrijven en NGO’s hun belangen zekeren en de rekening neerleggen op het Binnenhof. Door de afwezigheid van geinformeerde Kamerleden die bestuurders controleren gaat hier meer publiek geld op aan private deelbelangen dan mij en toekomstige generaties lief is.
Sterker nog: via D66 en PvdA (Kocer Kaya en Lutz ‘Zware Van Nelle’ Jacobi) lobbyen de milieuclubs bij de Waddenzee effectief voor de zekering van hun ‘iconische projecten’ en financiele belangen.
Die verankeren ze ook in de opvolger van Programma Rijke Waddenzee.(2.0). Dat programma herdoopte ik eergisteren al tot Programma voor een Zelfverrijkende Waddenzee. Alle wollige gebabbel over ‘samenwerkingsagenda’, het dient tot behoud van positief zelfgevoel bij keiharde belangenbehartiging van gevestigde partijen met mogelijk onwettige handelingen.
Pseudo-transparantie: open als het je goed uitkomt
Poel kon die juridisering eenvoudig voorkomen door gewoon transparantie te betrachten. Zoals Michel Firet (Staatsbosbeheer) aanwezigen van lokale overheden, Wadvaarders en vissers bij de Samenwerkingsagenda steeds voorhoudt, dat de intentie zou zijn. In werkelijkheid zien we dus gewoon een bestuurder die de eigen belangen op 1 zet en die van clientèle van milieuclubs en overheden als het Ministerie van Economische Zaken/RVO.
Het handige van een breed gelezen blog door de relevante partijen, is dat iedereen nu mooi kan meelezen. Voor een wetenschapsjournalist en blogger vormt de opstelling van Sieben Poel een inspirerende handelswijze die nog vele publicaties zal opleveren. Mijn doel is verder eenvoudig: de discriminatie tussen particulieren dient be-eindigd.
Er is geen reden waarom een fondsenwervende miljoenenclub uit Zeist zonder terrein in het Waddengebied (Vogelbescherming BV omzet 13 miljoen euro, waarvan het gros naar reclame gaat voor zichzelf en lobby voor het eigen financiele belang) meer zeggenschap over het Wad krijgt dan mensen die daar al generatieslang leven. Tenzij- en dat is mijn donkerbruine vermoeden- Vogelbescherming Zeist deze bestuurlijke operatie aanwendt om van Rijkswaterstaat hectares te pachten voor een symbolisch bedrag.
Zoals het eveneens voorgetrokken Natuurmonumenten, dat de 1000 hectare voor de Marker (nep)Wadden van Rijkswaterstaat mag pachten voor het symbolische bedrag van 1 euro per hectare per jaar.
Een bananenrepubliek waardig, het Waddendossier
We weten alvast dat voor ‘natuurherstel’ de garnalenvisserij dit jaar op het menu staat volgens de Waddenacademie (dependance van overheidsbelangen, bedrijven en milieuclubs). Verder is Ed Nijpels – die met de SER liegt over windenergie- voorzitter RvT van de Waddenacademie, en zeespiegel-opblazer Pier Vellinga – de ‘klimaatprofessor’ die nooit wetenschappelijk over klimaatfysica publiceerde- is directeur.
Al met al zien we rond het Waddenbestuur een kluwen van belangenverstrengeling en een web van leugens ontstaan, die een bananenrepubliek niet zou misstaan. In andere landen zou dat ‘corruptie’ heten, maar zo willen we ons zelf niet graag zien.
De milieuclubs hebben Stientje van Veldhoven (D66), Lutz Zware Van Nelle Jacobi (PvdA) Rick Grashoff en Kocer Kaya (D66) als lobbyist in de Tweede Kamer. Mijn voorbeeld zou eerder Pieter Omtzigt (CDA) zijn, het enige functionerende Kamerlid dat doet waarvoor hij is aangenomen: de macht controleren.
Dat hij zoveel voorkeursstemmen kreeg (90 duizend) zegt wel dat mensen dit soort spelletjes gewoon beu zijn. Ze willen niet door de overheid voorgelogen worden, waarbij de kosten van die leugens uit hun zak worden geroofd. Als liegen het nieuwe normaal wordt, waarbij je met wollig gebabbel het goede gevoel over jezelf in stand wilt houden…
Weerleg mij alstublieft met bewijs van het tegendeel
Samengevat: Er lijkt van (succesvolle) acquisitiefraude sprake te zijn, waarbij voor komende 10 jaar tenminste 200 miljoen euro valt te verdelen uit het Waddenfonds plus nog eens 7-9 miljoen euro per jaar aan rijks-middelen.
Let wel: dit is niet mijn dierbare gekoesterde mening, in een ‘discourse of opinions’ ontstaan, als ik er een postmoderne Waddenacademie-kreet tegenaan gooi. Ik verwerp de Rypothese direct bij BEWIJS van het tegendeel, en heb geen enkel belang bij feitelijke onjusitheden. Maar met wollig gebabbel over percepties en emoties laat ik me niet misleiden.
Waarheid is waar bewijs naartoe wijst, en wat je voelt is hier niet relevant.
Wie toch op de postmoderne tour wil (jai heb jouw waarhait ik heb main waarhait, wot ben jai stellug), die beveel ik ‘Op Denkles’ van filosoof Sebastien Valkenberg van harte aan. Het postmodernisme – vroeger heette dat gewoon vrouwengebabbel- dat is inmiddels ook tot het discours van andersbegaafden afgedaald. Volledig ingeburgerd, maar nog steeds gewoon slordig denken.
Geweldig, Rypke! Het “Groene” Waddenkartel weer uitgebeend tot op het kale bot. Noordelijke pers kan het zo alhier overnemen als ze echt / oprecht tegen het mega-gesubsidieerde “duurzame” gekloot met de Waddenzee zijn door ambtelijke frauduleuze propaganda en regentenclubjes van het “Groene”kartel.