Zolang iemand maar een vorm van intellectuele eerlijkheid aan de dag legt, kun je het van harte oneens zijn. Wanneer iemand aantoonbaar liegt ligt de zaak anders. Klimaat-consultant Jan Paul van Soest (De Gemeynt)- held van de orthodoxe milieubeweging- is slim genoeg om in te zien dat hij vaak een vorm van misleidende omissie bedrijft.

Dat is jammer, omdat hij ook goede argumenten kan hebben.

Wolven in schaapskleren: dat dacht ik nu ook, maar dan andersom…

Misleidende omissie is: Cruciale informatie weglaten dat zijn verhaal weerspreekt voor persoonlijk gewin. In dit blog tonen we meerdere voorbeelden.

Waar je hem op zijn meer alarmistische kijk op klimaat (4 graden opwarming….) best krediet wilt geven- niemand kan dat scenario met 100 procent zekerheid weerspreken- gaat hij voor mij juist daar dan mank. Met iemand die de werkelijkheid niet WIL kennen, kun je geen gesprek voeren, die heeft andere motieven.

Sponsoren Nederlandse Wind Energie Associatie: Shell en Van Oord.

Duistere Oliemannetjes
Mijn twijfels betreffen vooral de intellectuele integriteit van Van Soest. Die komen voort uit zijn in 2014 gepresenteerde complot-theorieDe Twijfelbrigade‘, waarom de klimaatwetenschap afgewezen wordt en de wereldthermostaat 4 graden hoger gaat. Zielige mensjes met bewezen gebrek aan iedere integriteit blijven die term vervolgens gebruiken, zoals recent op dit blog. Een stelling/bewering hierin:

De klimaatsceptici zijn erin geslaagd de wereld op zijn kop te zetten. Ze hebben klimaatwetenschap en -wetenschappers in het verdomhoekje gezet, in plaats van wetenschappelijke kennis te accepteren als de beste beschrijving en begrip van de realiteit

en

Zo praten ook Nederlandse sceptici de circa 100 actief publicerende sceptische kopstukken na als waren zij uiterst betrouwbare informatiebronnen in plaats van ideologisch gemotiveerde dienaren van de vrijemarktvisie en de fossiele brandstoffenindustrie

Er is trouwens ook een bandje dat ‘de Twijfelbrigade‘ heet.

‘duurzaam’, duistere oliemannetjes organiseren verzet windturbines?

Balken en splinters
Je hoeft Van Soest zijn boek De Twijfelbrigade niet beslist te lezen. Het is eigenlijk een vorm van plagiaat van historica/hysterica Naomi Oreskes haar Merchants of Doubt. Zijn boek zou blootleggen hoe een klein clubje boosaardige ‘sceptici’ alle klimaatbeleid en ‘de’ klimaatwetenschap zou frustreren geholpen door duistere oliemannetjes van Exxon. Het onderschrijft dus 1 voorname aanname: een klein clubje mensen kan het wereldgebeuren sturen.

Toch?

Laten we eens aannemen dat- ookal is dit onzin- het toch waar is dat 1 stok-oude kritische fysicus (Fred Singer, en wijlen Frederik Seitz) met geld van libertaire denktanks een hele wetenschap kan frustreren en mondiaal klimaatbeleid tegenhoudt. Dat een mannetje van over de 90 jaar daar in zijn eentje in slaagt, samen met sappelende bloggers op zwart zaad.

Dat Singer dus superman is.

Klimaatbeleid = Kapitaaltransitie van Westerse belastinggelden via NGO-strijkstokken en bankiers. Met grote rol van Nederland, en hulp van neo-liberale World Economic Forum. Dat forum is mede opgericht door Maurice Strong (Agenda 21 klimaatagenda en Rockefeller Foundation) Alexander King, hoofd onderzoek bij OECD richtte de Club van Rome op met rijke industrielen als Aurelio Peccei

Wat is WEl waar van dit verhaal?
Er zijn libertaire denktanks, die ooit een paar miljoen euro van olie-industrie-achtige clubs kregen als Exxon en de Koch-familie. Die kun je ‘neo liberaal’ noemen.

Er zijn natuurlijk libertaire denktanks in de Verenigde Staten die de zegeningen van ‘De Markt’ op een voetstuk zetten als ware het de Here Jezus zelve. Myron Ebell in het Trump-kabinet is daar een voorbeeld van. Ze hebben hun Heartland Conferentie, met eigen variaties op klimaat-wetenschap.

Men is daar heilig ervan overtuigd dat ambitieuze overheids- bemoeienis met economische transacties meer kwaad doet dan goed. (een legitiem punt, zie het communisme)

Vanuit die heilige overtuiging is het een kleine stap naar kritiek op door een (inter)nationale bureaucratie opgelegde klimaat-regulering, zoals volgt uit Kyoto-akkoorden (waar de VS onder Al Gore als Vice-president uitstapte) en nu Parijs-akkoorden.(dat Trump opzegde). Dat levert vanzelfsprekend een ‘bijzondere motivatie’ op om kritisch te zijn op klimaatpanel IPCC.

Mede mogelijk door donatie Tulip Oil. De Rockefeller Foundation zit weer achter de WBCSD, waarvan Peter Bakker (ex TNT) weer president is. De Club van Rome ontstond via de OECD en rijke industriëlen met sponsoring van ons Koningshuis

Er zijn ook- zoals Van Soest doet- goede argumenten tegen vrije markt-absolutisme in te brengen. En je kunt zeker pleiten voor een overheid die effectief kan ingrijpen, als de nood aan de man is.

De ‘Onzichtbare hand’ van Adam Smith wordt al snel een onzichtbare middelvinger. Omdat een ideale markt nooit bestaat buiten neo-klassieke economieboekjes.

De neo-klassieke economie maakt met het geloof in een mysterieus ‘marktevenwicht’ de zelfde denkfout als orthodoxe milieu-activisten met hun geloof in een ‘natuurlijk evenwicht’. In dat geloof ontstaat een stabiele ideaaltoestand waar de natuur danwel het klimaat in ‘hoort’ te bestaan zonder verstoring. Haal de mens weg, verwijder principieel al zijn CO2-uitstoot en dan krijg je een veilig klimaat, een stabiele onveranderlijke natuur in harmonie.

Biologen geloven dat Darwin regeert in de natuur: verandering, competitie en selectie. Bij de menselijke natuur die de economie aandrijft, lijkt dat niet beslist anders te gaan. Een grote jongen slokt alle kleintjes op en bouwt een monopolie, tenzij mensen ingrijpen met macht boven die multi-nationals.

De gedwongen splitsing van Standard Oil van de Rockefellers. Nu Exxon. Exxon is met Shell (sponsor wind-industrie) eigenaar van de NAM. De NAM gaf Van Soest zijn maatje Van Dieren miljoenen om Waddengas-boringen te regelen. De Rockefeller Foundation haar dividend van 3-4 miljard dollar per jaar komt oa van Exxon

Klassiek voorbeeld van monopolisme en macht: Rockefeller-imperium
Ook hier kun je Van Soest krediet geven, wanneer hij vindt dat een sterke overheid op zijn tijd best nodig kan zijn. Neem het Rockefeller-imperium van Standard Oil, dat 1911 onder overheidsdruk werd opgesplitst. Omdat de overheid op klachten reageerde van de bevolking dat de Rockefellers met hun Standard Oil veel te veel macht kregen. Ze waren nagenoeg ‘eigenaar’ van het land.

Door die gedwongen splitsing ontstonden Esso (S.O= Standard Oil) en ook Exxon. Exxon is een Rockefeller-kind. De Rockefeller-dynastie vond met de ‘uitvinder’ van het persbericht-PR-goeroe Ivy Lee- ook de filantropische stichting uit in 1913 met hun toen opgerichte Rockefeller Foundation.

Die stichting diende 2 gunstige doelen:

  1. het negatieve imago van de Rockefellers verzachten
  2. en vanzelfsprekend belastingontduiking.

Daar kwamen later het Rockefeller Brothers Fund (David, Nelson, Laurance en Steven) bij en het Rockefeller Family Fund.

Geld dat anders naar de fiscus ging kon zo naar ‘filantropie’, doelen die gunstig waren voor de Rockefeller-dynastie. Of wetenschap en maatschappelijke kwesties waar de Rockefellers persoonlijk in geinteresseerd waren. Zoals naar eugenetica in het Nazi-tijdperk, en daarna populatie-controle (Population Council, alles met ‘populatie’ en ‘reproductive health’ er in komt uit de eugenetica-beweging voort). Maar in de jaren ’60-’70 ook de financiering van de Groene Revolutie van Norman Borlaug: plantenveredeling en gewasbescherming om oogsten te verveelvoudigen.

Over de invloed van de Koch-familie bij (hyper)liberalisering en de-reguleringsgolf vanaf de jaren ’80. Een kleine club met veel geld kan dus buitensporige invloed hebben op het wereld-toneel

These Van Soest: 1 klein clubje kan wereldgebeuren sturen
Terug naar ‘De Twijfelbrigade’. Er is dus een goed argument tegen vrije markt-absolutisten, wat Van Soest de ‘Neo Liberalen’ noemt, dat ik zeker wil zien. Bij belangrijke zaken heb je wel degelijk een overheid nodig met kennis en macht die kan ingrijpen, die bijvoorbeeld de bevolking kan beschermen tegen de rovers-baronnen als de Rockefellers.

Een ander goed punt, dat beschrijft Jane Mayer in ‘Dark Money’, over hoe de ook bij Van Soest figurerende Koch-familie met haar miljarden via allerlei filantropische stichtingen vanaf de jaren ’80 zeer succesvol was in het promoten van de-regulering en het verzwakken van nationale en regionale overheden. Lees hier de bespreking door klimaat-activist Bill Mc Kibben van het door de Rockefeller Brothers Fund gesponsorde 350.org

Je ziet daarmee: een relatief klein clubje mensen met veel geld kan buitensporige invloed hebben op het wereld-toneel. Van Soest onderschrijft die stelling, want zijn hele boek ‘De Twijfelbrigade’ leunt immers op dat uitgangspunt.

De ‘groene’ energie in Delfzijl (en Ameland) begint waar het groen ophoudt

Rockefellers achter klimaatagenda
Dan moet het voor hem toch ook niet zo moeilijk zijn geweest in te zien WIE de klimaatagenda van de UNFCCC organiseerde. Dat is de afkorting voor de klimaat-afspraken die via de Verenigde Naties werden gelanceerd in 1992, via de Earth Summit in Rio de Janeiro. Alle klimaat-gedoe inclusief ‘Parijs’, dat volgt uit die klimaat-top. Heeft Van Soest dan nooit de moeite genomen om de antecedenten van de organisator daarvan- Maurice Strong– na te trekken?

Een Rockefeller-protegee, commissaris van de Rockefeller Foundation, eerste president van het Canadese teerzand-bedrijf Petro-Canada, (mede)oprichter van het neo-liberale platform bij uitstek World Economic Forum, vice-president van het Wereld Natuur Fonds onder John Loudon, (de ex-president van Shell). Strong was kernlid van de Brundtland-commissie (Duurzame Ontwikkeling), waaruit de Rio-conferentie voortkwam.

Dus de belangrijkste protagonist van Rio de Janeiro, die ook in 1972 de eerste milieutop (Conference on the Human Environment) organiseerde voor de Verenigde Naties in Stockholm: daar stroomde bijna zuivere olie door de aderen.

1990: Pieter Winsemius legt voor David Rockefeller uit wat het doel van de Earth Summit in Rio moet zijn in 1992

1990: Pieter Winsemius legt voor bankier-baassie David Rockefeller’s Trilateral Commission uit wat het doel van de Earth Summit in Rio moet zijn in 1992 en hij schetst het tijdspad van ‘De Transitie’, op voorstellen van de UNEP met Maurice Strong (o.a. Rockefeller Foundation)

Laurance Rockefeller hielp het Wereld Natuur Fonds mede oprichten en Steven Rockefeller is protagonist van het Earth Charter Initiative (1997), een club die wereldregering nastreeft vanwege de aarde met hoofdletter: Aarde.

Laurance Rockefeller financierde de door de Conservation Foundation georganiseerde eerste klimaat-conferentie op 12 maart 1963 in New York ‘Implications of Rising Carbon Dioxide Content of the Atmosphere’, hier op Climategate reeds beschreven.

Het Rockefeller Brothers Fund voerde zowel Greenpeace met miljoenen dollars  als 350.org van klimaatactivist Bill Mc Kibben. De Rockefeller Foundation financierde een alarmistische klimaat-documentaire ‘Hot Cities’ in 2009 nog met 3 miljoen dollar.

Alles bij elkaar al veel meer dan critici van klimaat-alarmisme ooit kregen.

Het huidige Bellagio Center for Sustainable Development in de Villa Serbelloni van de Rockefeller Foundation (aan het Italiaanse Komo-meer) was in 1987 nog thuisbasis van voorbereidingen voor de Toronto-klimaatconferentie in 1988. Uit Toronto keerde Ed Nijpels nog ‘bekeerd’ terug.

Vervolgens werd zeezand-onderzoeker Pier Vellinga door VROM gekatapulteerd, en werd hij klimaatprofessor zonder enige serieuze klimaatpubicatie op zijn naam. Pier mag sindsdien aardgas-miljoenen  verstouwen voor zijn klimaat-clientele: nu met 28 miljoen euro van VROM voor ‘Kennis voor Klimaat’, daarvoor tientallen miljoenen euro’s voor ‘Klimaat voor Ruimte’. ‘Klimaat’ was altijd een mengsel van big business die controle over de overheid krijgt.

‘The Links between Key Environmental Groups, Government and Big Business’. leestip voor Jan Paul

Groene Dekmantel
Wanneer Van Soest ‘De Twijfelbrigade’ in een volgende druk wil uitbrengen, zou hij dan ook niet eens ‘A Cloak of Green’ van Canadees onderzoeker Elaine Dewar (1995) moeten opnemen in de literatuur, voor iets meer evenwicht. Dewar interviewde Strong, en beschrijft ondermeer hoe de Rockefeller-familie in Canada met oliegeld ook de regerings-samenstelling van Canada kon bepalen. Een PR-adviseur voor de Rockefellers in de splitsings-crisis-jaren werd later als tegenprestatie premier van Canada gemaakt.

Die mate van invloed kon de familie van John D uitoefenen, met zijn vijf ambitieuze zonen waarvan David in maart overleed op 101 jarige leeftijd.

Trudeau zat bij ze in de tang. En de Rockefeller-familie lanceerde ook Strong de Canadese energie-wereld in. Met families als Morgan, De Luce (media) Vanderbilt oefenden ze afgelopen eeuw buitensporige invloed uit op het Amerikaanse buitenland-beleid en daarmee het wereldtoneel. Dus als de belangrijkste stelling van De Twijfelbrigade waar kan zijn- een kleine club met geld bestiert het wereldtoneel- is mijn versie dan niet veel meer geloofwaardig?

Zoals ik al beschreef: het was bankier David Rockefeller (Manhattan Chase, nu JP Morgan Chase, die met Strong het voorwoord verzorgde bij Pieter Winsemius zijn transitieschema in 1990: een schema dat vrijwel exact uitrolt hoe ‘de transitie’ ook in proeftuin Nederland uitgerold moet. Enige betrokkenheid bij de internationale milieu-agenda kan deze oliebankier niet ontzegd worden. En waar het sukkeldom der ‘journalistiek’ klimaat als ‘links’ afschildert, is het bij uitstek een aristocratische hobby.

…aanbevelingen bij boek over ‘de transitie’ dat Pieter Winsemius (Mc Kinsey) schreef in 1990 met MacNeill, aangeprezen door Strong (Rockefeller Foundation) en David Rockefeller. McKinsey zit achter de European Climate Foundation in Den Haag

Hoe verklaart Van Soest dit? Als er nu iets van de oliegelden druipt, dan is het de architectuur van Agenda 21 van de Verenigde Naties, nu 2030 Agenda. Het zijn de multinationals, bankiers en Big Business die onder ‘groene’ vlag azen op de biljarden euro’s publiek geld die uit ‘Parijs’ zouden vrijkomen.

Wist hij dat niet, of laat hij dat bewust weg?

De stralende toekomst van zonne-energie in NL van oktober tot april :-)

Van Soest  heeft ook iets goeds
Ik vind het te gemakkelijk om Van Soest enkel financiële motieven aan te wrijven. Volgens mij is hij (zijn co-auteur van ‘De Aarde heeft Koorts’ was Vrijmetselaar) religieus gemotiveerd, net als de Rockefellers. Over die religie van wereld-eenheid, sciëntisme en kosmische evolutie later meer.

Het grappigste klimaatboek aller tijden. Waarom Van Soest niet hoog staat op mijn lijst van intellectuele helden, behalve in ironische zin…:-) De religie in dit boek lijkt mij zijn echte motivatie

Bij lezen van zijn column voor De Zwijger op 22 maart 2016 over ‘sturing in de energie-transitie‘ strijk je toch weer over het hart: hij moet ook iets goeds hebben, wanneer je leest;

Het is toch eigenlijk absurd dat er op Ameland een zonnepark is verrezen op een weiland waar eerst de grutto’s en de kieviten broedden; en dat nota bene met geld van het Waddenfonds dat bedoeld was om de natuur te versterken, niet om weidevogels weg te jagen. Terwijl er overal nog daken van huizen en bedrijven ter beschikking zijn die eerst maar eens vol moeten voor de weilanden eraan moeten geloven. Waarmee ik maar zeggen wil dat voor élke afwijzing van opties om het klimaatprobleem te tackelen goede gronden kunnen bestaan.

Van Soest is een vogelaar. :-)

Is die laatste vette zin, niet ook een goed argument om zijn ‘Twijfelbrigade’ af te wijzen? Er zijn vele goede gronden om het niet beslist met Van Soest eens te zijn. Toch moet hij ook iets goeds nastreven op zijn manier. Wat is dat dan?