Foto: Shutterstock.

Menno Tamminga.

Triodosbank: wij zijn groen, dat mag wat kosten, is kennelijk de onderliggende boodschap. Dat is een gevaar dat ook bij andere partijen speelt die met groene intenties schermen. Denk aan pensioenfondsen die het geld beleggen van pensioengerechtigden en overlopen van groene ambities. Denk zeker ook aan de overheid die het belasting- en premiegeld van burgers en bedrijven besteedt. In het kabinet-Schoof is er nu een speciaal departement voor groene ambities: het ministerie van Klimaat en Groene Groei, geleid door Sophie Hermans (VVD).

Als je het Triodos-model beziet zijn de kosten te hoog, de opbrengsten te laag of beide. Kleinere banken zijn altijd wat duurder uit dan grote, bijvoorbeeld bij het aantrekken van spaargeld en deposito’s. Dus moeten ze efficiënter zijn, een unieke niche hebben of persoonlijker service bieden. Dan kunnen zij hun kostennadeel compenseren met hogere rentetarieven of provisies.

De bank tobt echter met zijn achilleshiel. Dat is de wanverhouding tussen de (hoge) kosten en de (achterblijvende) opbrengsten. Gevolg: het rendement op het eigen vermogen is heel wat lager dan bij commerciële banken waarmee Triodos straks op de beurs concurreert om beleggerskapitaal.

Zie voor het hele artikel, hier.