Een van de schokkendste zaken die aan het licht komt in de duizenden uitgelekte e-mails van CRU is dat een invloedrijke groep klimaatonderzoekers (want daar gaat het hier om) doelbewust het peer review proces van wetenschappelijke tijdschriften in haar greep probeert te krijgen en te houden.
Enkele citaten die weinig aan de verbeelding overlaten:
Tom Wigley van de University Corporation for Atmospheric Research (UCAR) in Boulder, Colorado, in 2003 over onderzoeker Hans von Storch, die editor is bij het wetenschappelijke tijdschrift Climate Research:
Re CR, I do not know the best way to handle the specifics of the editoring. Hans von Storch is partly to blame — he encourages the publication of crap science ‘in order to stimulate debate’. One approach is to go direct to the publishers and point out the fact that their journal is perceived as being a medium for disseminating misinformation under the guise of refereed work. [1051190249]
En even later voegt hij er nog aan toe:
Mike’s idea to get editorial board members to resign will probably not work — must get rid of von Storch too, otherwise holes will eventually fill up with people like Legates, Balling, Lindzen, Michaels, Singer, etc.
Dus hun doel is het voorkomen van de verspreiding van ‘desinformatie’. De gaten moeten gedicht worden want anders vullen sceptici als Legates, Balling, Lindzen, Michaels en Singer die. Von Storch stapte overigens uit eigen beweging op omdat hij het niet eens wat met de publicatie van een ‘sceptisch’ artikel van Soon en Baliunas.
Een volgend interessant citaat is afkomstig van Michael Mann, de onderzoeker die in 1998 en 1999 de zogenaamde hockeystickgrafiek publiceerde in respectievelijk Nature en Geophysical Research Letters (GRL):
There appears to be a more fundamental problem w/ GRL now, unfortunately…
En even verderop:
“they have published far too many deeply flawed contrarian papers in the past year or so” en “it is probably best to do an end run around GRL now where possible.”
Tom Wigley antwoordde:
“we could go through official AGU channels to get him [the editor of GRL] ousted”. [1106322460]
Hier was Mann zo teleurgesteld omdat GRL besloten had een kritisch artikel van McIntyre en McKitrick te publiceren over de hockeystick. De editor in kwestie, James Saiers, raakte enkele maanden later inderdaad zijn positie bij GRL kwijt. Mann e-mailde aan Phil Jones en Tim Osborn:
The GRL leak may have been plugged up now w/ new editorial leadership there, but these guys always have “Climate Research” and “Energy and Environment”, and will go there if necessary. 1132094873
In maart van dit jaar klaagt Phil Jones in een e-mail aan Ben Santer over het tijdschrift Weather van de Royal Meteorological Society (RMS):
“I’m having a dispute with the new editor of Weather. I’ve complained about him to the RMS Chief Exec. If I don’t get him to back down, I won’t be sending any more papers to any RMS journals and I’ll be resigning from the RMS”. 1237496573
In dit geval ging het niet om het doorlaten van sceptische artikelen, maar om het vrijgeven van data en softwareprogramma’s. Phil Jones wenst daar niet aan mee te werken en boycot liever het tijdschrift.
Het intimiderende gedrag van deze onderzoekers is des te erger omdat ze tegelijkertijd hun opponenten, de sceptici, verwijten dat ze veel te weinig in de literatuur publiceren. Dit is bijvoorbeeld het verwijt dat Stephen McIntyre van de blog Climate Audit standaard naar zijn hoofd geslingerd krijgt. Maar wat gebeurt er als McIntyre (meestal samen met Ross Mckitrick) iets probeert te publiceren? Juist, het wordt afgewezen of eindeloos vertraagd. Vorige week sprak ik McKitrick op een symposium in Brussel. Hij vertelde dat hij en McIntyre een artikel hebben ingediend over de zogenaamde hot spot in de tropen.
Volgens klimaatmodellen zou de troposfeer in de tropen flink moeten opwarmen in een broeikaswereld. Tot nu gebeurt dat echter niet, blijkt uit satellietmetingen en ballonmetingen. Hierover is een heftig debat gaande tussen enerzijds Ben Santer c.s. en anderzijds John Christy c.s. Na een jaar en vier maanden is het artikel van McIntyre en McKitrick echter nog steeds niet geaccepteerd.
De Duitse onderzoeker Hans von Storch heeft inmiddels gereageerd (21 nov) op de gelekte e-mails en ook hij vindt de invloed op de peer review zeer verontrustend. Hij stelt dat:
“Another conclusion could be that scientists like Mike Mann, Phil Jones and others should no longer participate in the peer-review process or in assessment activities like IPCC.”
Ik denk niet dat het uitsluiten van enkele personen de oplossing van het probleem is (want wie beslist daarover?), hoewel het overduidelijk is dat mensen als Jones en Mann niet de aangewezen personen zijn om een ‘onafhankelijke’ assessment te doen als het IPCC-rapport. Dit is wat Jones in 2004 schreef aan Mann met betrekking tot twee ‘kritische’ artikelen en het IPCC-rapport:
“I can’t see either of these papers being in the next IPCC report. Kevin [Trenberth, red.] and I will keep them out somehow – even if we have to redefine what the peer-review literature is!” 1089318616
Roger Pielke jr vraagt zich op zijn blog af
“why these scientists would take such steps to change peer review if, as Schmidt and Mann explained at Real Climate — “peer review usually does work in the end.” Why depart from a process that works? The answer is obvious: the short-term politics of climate change.”
En even verder:
“The emails reveal activist scientists busy extolling the virtues of peer review to journalists and the public, while at the same time they were busy behind the scenes working to corrupt the peer review process in a way that favored their views on the science and politics of climate change. Here we have a case study in the politicization of climate science by climate scientists. The clique of activist scientists sees absolutely nothing wrong in what they are doing — they are after all justifying their actions in terms of “truth” in support of the greater good.”
Pielke ziet niet meteen een oplossing maar constateert dat
“The sustainability of climate science depends upon our ability to distinguish the health of the scientific enterprise from the politics of climate change. The need to respond to climate change (which I support) does not justify sacrificing standards of scientific integrity for political ends. In fact, as the events of the past week show, when standards of scientific integrity are compromised, the political consequences can be double edged.”
Hier kan ik me wel in vinden en het is te hopen dat ClimateGate zal bijdragen aan een meer open debat waarin sceptische geluiden net zoveel kans maken om gepubliceerd te worden in een wetenschappelijk tijdschrift als meer mainstream of alarmistisch getinte artikelen
***.
Geef een reactie