Interview in Spits

Ik werd van de week geinterviewd door dagblad Spits. Het interview staat vandaag op pag. 8. De kop luidt Climategate ijlt na. Het gesprek met de journalist, Jan-Willem Navis, verliep wat van de hak op de tak, maar hij is erin geslaagd de boel vrij aardig samen te vatten. Enkele fragmenten:

Crok hield een enquête onder Amerikaanse aardwetenschappers. Driekwart van de deelnemers schaart zich achter het IPCC. De rest koos voor een natuurlijke oorsprong voor de opwarming, of, wat vaker voorkwam, wel opwarming door de mens, maar zonder de dominantie van broeikasgassen. Andere menselijke invloeden zoals de verandering van landgebruik en de uitstoot van luchtverontreinigende deeltjes zijn minstens zo belangrijk.

Dit stukje is moeilijk te begrijpen zonder wat meer achtergrond. Roger Pielke sr publiceerde onlangs met een grote groep wetenschappers een stuk in EOS over drie verschillende klimaathypotheses. Die drie zijn:

• Human influence on climate variability and change is of minimal importance, and natural causes dominate climate variations and changes on all time scales. In coming decades, the human influence will continue to be minimal. This is the “skeptics” viewpoint.

• Although the natural causes of climate variations and changes are undoubtedly important, the human influences are significant and involve a diverse range of first- order climate forcings, including, but not limited to, the human input of carbon dioxide (CO2). Most, if not all, of these human influences on regional and global climate will continue to be of concern during the coming decades. This is the viewpoint that has been mostly ignored in the climate science/policy discussions.

• Although the natural causes of climate variations and changes are undoubtedly important, the human influences are significant and are dominated by the emissions into the atmosphere of greenhouse gases, the most important of which is CO2. The adverse impact of these gases on regional and global climate constitutes the primary climate issue for the coming decades. This is the 2007 IPCC viewpoint and, therefore, the focus of the 2009 Copenhagen Conference that starts next week.

Pielke sr en zijn coauteurs zijn van mening dat hypothese 2 de juiste is en dat je blind staren op 3 (zoals nu in Kopenhagen gebeurt) uiteindelijk altijd zal leiden tot inefficient klimaatbeleid. Ik bezocht Pielke sr in augustus in Boulder, Colorado, en toen zat dit artikel al in de pijplijn. We besloten dat ik een paar 100 AGU fellows (American Geophysical Union) zou vragen welke hypothese het best overeen komt met hun visie op het klimaat. De respons op mijn peiling was erg laag, mede omdat de interim-directeur van AGU er lucht van kreeg en een hele afkeurende e-mail naar de fellows stuurde. Maar grofweg was de verhouding inderdaad 75% voor hypothese 3, 25% voor 1 en 2. Dit komt overeen met mijn verwachting. Natuurlijk staat de meerderheid achter het huidige paradigma dat het door de broeikasgassen komt, maar de verhouding in het veld is niet 99% om 1%, er zijn genoeg onderzoekers die er een afwijkende visie op na houden.

Ik was niet heel gelukkig met de volgende formulering in het Spits-artikel, met name het vet gemaakte deel:

„De uitgelekte mails laten niet zozeer zien dat de onderzoeken van het IPCC niet deugen, eerder tonen ze de arrogantie van belangrijke wetenschappers in dit orgaan. Ze dulden geen tegenspraak, terwijl dat heel normaal is in  de academische wereld. Als je heel hard roept dat de hele wetenschap het unaniem eens is met je bevindingen, dan kan  je aan je water aanvoelen dat er iets mis is. Er is namelijk nooit unanimiteit. Daar komt bovenop dat de ruwe data van het CRU nooit openbaar zijn gemaakt, onbegrijpelijk gezien het belang van de grafiek voor internationale politieke beslissingen.”

In mijn opmerkingen op het conceptartikel had ik hier wat wijzigingen aangebracht, maar ik zie nu dat ik in de haast een foutje had gemaakt waardoor Navis vermoedelijk niet begreep wat ik bedoelde en het origineel van hem had laten staan. Dit had ik willen zeggen:

“De uitgelekte mails laten zien dat er wat mis gaat bij het IPCC en ze tonen een zekere mate van  arrogantie aan onder  belangrijke wetenschappers in dit orgaan. Ze dulden geen tegenspraak, terwijl dat heel normaal is in de academische wereld. Als je heel hard roept dat de hele wetenschap het unaniem eens is met je bevindingen, dan kan je aan je water aanvoelen dat er iets mis is. Er is namelijk nooit unanimiteit. Daar komt bovenop dat de ruwe temperatuurmetingen van het CRU nooit openbaar zijn gemaakt, onbegrijpelijk gezien het belang van de grafiek voor internationale politieke beslissingen.”

Het stuk eindigt met de volgende passage:

Maar Crok signaleert ook de arrogantie van de wetenschappers, die in geuren en kleuren uit de gelekte mails blijkt:
kritische wetenschappers gaan in de ban bij de gehackte Engelse klimaattoppers. Crok: „Daardoor lijkt het alsof iedereen het eens is, maar er valt meer op de rapporten af te dingen dan nu wordt gedaan. Normaal gesproken leeft wetenschappelijk onderzoek een leven binnen de ivoren torens van de wetenschap, maar nu is alles op het bordje van  wereldleiders gelegd, die er verstrekkend beleid op maken. Politici mogen zich qua wetenschap verschuilen achter het IPCC maar moeten er wel op toezien dat het IPCC eerlijk te werk gaat. De gelekte e-mails duiden erop dat juist dat niet het geval is.”

Navis vroeg me of het gedrag van de wetenschappers in de climategate e-mails niet heel gebruikelijk is in de wetenschap. Mijn antwoord was dat dat heel goed mogelijk is, en dat zolang ze elkaar treiteren binnen de ivoren torens van de wetenschap dat het hun pakkie an is, maar dat in dit geval de uitkomsten van wetenschap direct vertaald worden in klimaatbeleid met verstrekkende gevolgen voor iedereen. In dat geval is zulk gedrag – weigeren data vrij te geven, beinvloeden van de peer review, beinvloeden van het IPCC-rapport – absoluut onacceptabel. En het is aan politici om hierop toe te zien zodat beleidsmakers beslissingen nemen op de best beschikbare kennis.