Het IPCC schept een gunstig investeringsklimaat voor emissiehandel en energietechniek die niet op gas, kolen en olie draait. Daarnaast profiteren landen als India en China sterk van CO2-compensatie door Westerse landen.
Journalisten van de Daily Telegraph blijven IPCC-voorzitter Rajendra Pachauri nu plagen met zijn zakelijke belangen bij diverse klimaatprofiteurs, en zijn banden met zowel de olie-industrie als staal en energiegigant Tata . Pachauri profiteert in zakelijk opzicht van zijn voorzittersrol bij het IPCC, én dankzij eventuele ‘ambitieuze klimaatakkoorden’ die dan eindelijk in Mexico bindend moeten worden. Dit zou de emissiehandel opstuwen. De nieuwe businessmogelijkheden zijn ook hier beschreven. Aan al deze praktijken kleeft niet beslist iets illegaals, het toont alleen de vele grijstinten die bestaan bij het redden van de aarde

In een verweer in de Britse The Guardian pleit Pachauri zichzelf vrij. Hij schildert hier het bekende verhaal uit onze massamedia van immorele klimaatsceptici die de mensheid bedreigen. Bovendien heeft een advocatenfirma Loyd’s sollicitors al een klacht ingediend bij de Britse versie van de Raad voor Journalistiek.

In een nieuwe blog claimen de journalisten dat Pachauri hier op meerdere fronten creatief met de waarheid omgaat, en wel degelijk miljoenen casht dankzij zijn IPCC-positie. De CRU-mails bieden daarnaast voldoende aanwijzingen dat Pachauri’s zakelijke belangen parallel lopen aan het klimaatonderzoek.

Teri is Tata

Pachauri claimt onder andere dat de onderneming waarvan hij ‘director general’is, Teri geen banden heeft met Tata sinds 2003. Deze firma heeft praktisch heel India in handen , maar ook het Britse Corus en Jaguar en Tata runt samen met oliemaatschappij BP het consortium TataBPsolar, een grote investeerder in zonnepanelen die profiteert van CO2-compensatie door Westerse landen.
Maar in bijvoorbeeld het Human Development Report 2007/2008 van de UNDP heet de firma Teri nog gewoon voluit Tata Energy Research Institute, al staat de T sinds kort voor ‘the’ in plaats van Tata. De Britse bloggers laten zien dat Teri nog steeds op meerdere fronten actief samenwerkt met Tata.

Tyndall voorbeeld voor Nederland

Welke invloed kunnen Pachauri’s ondernemingen nu uitoefenen op klimaatwetenschappers? De CRU-emails laten in ieder geval een nauwe samenwerking zien tussen Tata Energy Research Institute, Pachauri en CRU-klimaatonderzoekers als Mike Hulme bij het opzetten van het Tyndall Centre for Climate Research, een door de Britse overheid met honderden miljoenen ponden gefinancierd onderzoeksinsituut voor ‘klimaatadaptatie’. Dit centrum doet onderzoek naar mogelijkheden om het land aan te passen aan de prognoses van het IPCC met haar stijgende zeespiegels, en steeds hogere temperaturen.
Dit Tyndall Centre was voor Wagenings klimaatonderzoeker Pavel Kabat en onze nationale Klimaatpaus Pier Vellinga het grote voorbeeld bij het opzetten van ons 100 miljoen euro kostende‘Klimaat voor Ruimte’-programma. Mike Hulme van het CRU schreef bijvoorbeeld op hun verzoek de aanbevelingsbrief naar onze overheid, samen met Hans Joachim Schellnhuber om dit Nederlandse programma aan voldoende overheidsfondsen te helpen.

Marktmogelijkheden

Na een selectieronde valt het Imperial College met de Universiteit van Edingburgh in 2000 af als aanvoerder bij het opzetten van het Tyndall Centre. Het CRU mag de wetenschap verzorgen. Teri verbindt zich in de selectieronde aan de CRU-wetenschappers. De bedoeling is vanaf het begin duidelijk. De klimaatonderzoekers geven jaarlijks een alarmistisch overzicht van de stand van klimaatonderzoek, en Teri voorziet politici en media dan van haar technische alternatieven.

Een nieuw te publiceren klimaatjaarboek moet alle bestaande klimaatinfo, zoals van het IPCC visueel aantrekkelijk presenteren zodat zakenpartners, media en overheden er sneller brood in zien. Of zoals Pachauri schrijft aan klimaatonderzoeker Mike Hulme:

—– Original Message —–
From: “R K Pachauri” <pachauri@xxxxxxxxx.xxx> To: <tyndall@xxxxxxxxx.xxx>
Cc: “Ulka Kelkar” <ulkak@xxxxxxxxx.xxx> Sent: Thursday, June 19, 2003 7:34 AM
Subject: Dear Prof. Hulme
Dear Prof. Hulme,
Thank you for your letter proposing that the Tyndall Centre and TERI jointly
produce a series of yearbooks on climate change. May I congratulate you on
this excellent idea! I am convinced that a market exists for precisely such
a publication, and am delighted that you thought of TERI as a partner in
this venture.
The metier of our Yearbook would be to synthesise the current knowledge on climate
change. As mentioned in your note, it would present this information in a
clear and visually appealing manner.

Klimaatmarketing?

Pachauri’s ondernemingszin hoeft niets af te doen aan de staat van klimaatwetenschap. Dat er klimaatprofiteurs bestaan, bewijst niet dat de aarde niet is opgewarmd en dat alle IPCC-rapporten dus flauwekul zijn. Als het IPCC als marketinginstrument fungeert kan dat een latere handige bijkomstigheid zijn.

Sprookje

Wat de Britse bloggers en de emails wél laten zien is dat de wereld niet zo simpel is als het groene sprookje dat onze massamedia en milieuclubs jarenlang brachten: nobele klimaatridders en integere wetenschappers die strijden tegen vieze oude mannetjes uit de olie-industrie. Er bestaan vele aardse belangen bij het redden van de aarde. Wanneer Pachauri dus pleit voor bindende klimaatafspraken in Mexico dit jaar, dan kun je eenvoudig vaststellen dat zijn Teri daar beter van wordt en vele andere ondernemingen pikken een graantje mee.

Science on demand

De vraag die voor climategate relevant is, is alleen: Levert de IPCC Science on demand, zoals je dat in slecht Nederlands noemt. We hebben al eerder laten zien dat mensen als Hulme ook luisteren naar verzoeken van het Wereldnatuurfonds om klimaatrapporten dramatischer te maken, wanneer het ‘shock and awe’-effect voor media tegenvalt. En climategate onthult ook dat klimaatwetenschappers hun grafieken simplificeren, meer alarmistisch presenteren om de ‘de boodschap’naar politici over te brengen. Ze mailen elkaar ook dat ze weer actief zijn geweest voor ‘the cause’, de missionaire geest heerst.

Dus waarom zouden firma’s die geld geven aan CRU-klimaatonderzoekers als BP, en Tata, firma’s die allen profiteren van CDM-credits, overheidsinvesteringen in Carbon Capture and Storage geen invloed kunnen hebben op de manier waarop wetenschap wordt gepresenteerd? Een letterlijk communiqué boven tafel halen van de Tata-directie richting CRU met zo’n verzoek zal hiervoor boven tafel moeten komen. De Britten claimen meer munitie te hebben die vrijkomt als de advocatenfirma klaar is, en schrijven alvast een uitdagend ‘up yours’. Wordt vervolgd dus

Gerelateerd: