Afgelopen donderdagmiddag bezocht ik de voorlichtingsmiddag van de eerste ronde van de SMOM-tender 2010. Locatie was het hippe Seats2Meet op het milieuvriendelijk bereikbare Hoog Catherijne. Sprekers waren achtereenvolgens Felix Luitwieler en Tjitske IJpma van VROM en Eugene Gies van AgentschapNL (voorheen SenterNovem). De zaal was goed gevuld met een zeer divers gezelschap aan geïnteresseerden.
Doelstellingen omarmen
De SMOM-regeling blijkt een gedaantewisseling te hebben ondergaan. Op instigatie Minister Cramer zijn diverse wijzigingen doorgevoerd:
- Geen programmasubsidiëring meer van (bestaande) milieuorganisaties. maar meer kleinschalige projectsubsidiëring
- Weg van het op de agenda zetten van milieuproblemen, naar het zoeken naar oplossingen
- Ruimte creëren zodat burgers (vanuit NGO’s) hun bijdrage kunnen leveren aan milieuoplossingen
- Antennefunctie: zicht houden op wat er speelt
- Ruimte voor promoten van issues die nog niet op de VROM agenda staan
- Overgang van 1 jaarlijkse tender naar 3 rondes van elk 3 miljoen
- Maximaal subsidiebedrag van € 125.000 en maximale projectduur 3 jaar
- Maximaal 3 toekenningen per aanvrager per kalenderjaar, in plaats van onbeperkt aantal
- Minimumeisen voor toekenning ook al is de pot nog niet leeg
- Kortom: meer en kleinere subsidies om te komen tot ontwikkeling en vernieuwing van het milieubeleid
Hier is toch sprake van een mooie nalatenschap van inmiddels oud-minister Cramer. Haar voormalige medewerkers Luitwieler en IJpma zijn ook zichtbaar in hun nopjes met de nieuwe lijn. Bij de vertegenwoordigers van Natuur & Milieu en de Provinciale Milieufederaties (o.a. Klimaatstraatfeest) was enige teleurstelling te bespeuren over de overgang van programma- naar projectsubsidies.
Spervuur aan vragen
Verder heerste toch vooral een creatieve sfeer waarin ieder zijn kansen afwoog. “Innovatie”, “Oplossingsgerichtheid” en “Burgerparticipatie” vormen de SMOM-toverformule. De medewerkers van VROM en Agentschap.nl vingen een waar spervuur aan vragen flexibel op. Als mensen hengelden naar voorgekauwde antwoorden, dan riep Luitwieler steevast en terecht: “de creativiteit moet echt van jullie komen!”
Innovatiekracht
In de pauze sprak ik met Michiel den Herder, adviseur communicatie van AgentschapNL. Hij is niet alleen verantwoordelijk voor de persrelaties maar ook voor de moderne multimediale communicatiestrategie, waarbinnen ook de actieve Twitter tweets agentschapnl en nl_smom vallen. Hij wilde graag weten of en hoe Climategate.nl over de voorlichtingsmiddag zou berichten. Het op deze site nogmaals weergegeven Telegraaf-artikel over de SMOM uit 2008 was natuurlijk geen reclame. Ik maakte hem duidelijk dat wij serieus zijn en dat wij ons niet met oude koeien willen bezighouden. Onze focus ligt volledig op de innovatiekracht van ons eigen blogproject.
Laat zo veel mogelijk partijen projectaanvragen indienen en mogen de besten overblijven. Voor 25 maart a.s. 17.00 uur ligt onze projectaanvraag op de digitale én de echte deurmat van AgentschapNL.
Een nieuwe lente,een nieuw geluid. Naar mijn mening zou ook de naam van deze website moeten veranderen. "Climategate" is te veel verbonden aan een (duistere) periode in het klimaatdebat en daarmee een oude koe in de sloot. Verder overigens veel respect voor de eigenaars en inhoud van deze site. Het klimaatdebat wordt hier sceptisch maar met positieve instelling gevoerd.
Toch maak ik me nog enige zorgen dat wij ook soms met een harde toon nog actief nodig zijn.
Kijk ook naar het artikel in Nature 11 maart waar een klassieke valse profeet als Paul Ehrlich als autoriteit wordt opgevoerd om wetenschappers in te wrijven dat climategate een strijd is tussen echte wetenschappers en debielen die het niet willen begrijpen
De zorg is dat Nature zulke types als autoriteit opvoert, terwijl ze bij alle voorspellingen over grondstoffen, bevolking, welzijn van mensen er al dertig jaar naast zaten
Er is maar één reden, en dat is dat Paul Ehrlich een IDEOLOGISCHE overeenkomst heeft met de (naar alle waarschijnlijkheid seculier linkse) redactieleden van Nature: weg met ons en de opvatting dat ecologie en misantropie één zijn (veel misantropische eco-concepten komen uit de school van Ehrlich).
Je ziet nu ook bij wetenschappers een sociale druk: men wil niet met 'het domme publiek'geassocieerd worden en met de pressie en invloed die de 'whining ninnies'van Nature hebben dwalen we zo weer af van waar het om gaat: dat je niet van De Wetenschap kunt spreken en dat de wetenschappelijke gemeenscahp er zelf niet voortijdig in slaagde om onwetenscahppelijk gedrag te lozen van een aantal rotte appels ten faveure van politieke ideologie
2. Weg van het op de agenda zetten van milieuproblemen, naar het zoeken naar oplossingen
Een nobel streven, we zullen het zien. Aangedragen oplossingen laten zich waarschijnlijk wel gemakkelijker vergelijken qua kosten en baten. Alhoewel er natuurlijk ook daar vraagtekens bij gezet kunnen worden en die berekeningen dan ook daadwerkelijk gedaan moeten worden. Kijk alleen al naar de werkelijke (energetische) kosten van bijvoorbeeld windmolens. Deze zijn eigenlijk nog niet grondig nagerekend. Het achterliggende voornaamste doel, energie-onafhankelijkheid, wordt maar zeer ten dele gehaald.