Schot voor de boeg van klimaatconferentie

Gastblog door Theo Wolters

Vlucht naar Chicago met zicht op wolken die helft planeet bedekken, die zeer bepalend zijn voor zowel de zichtbare als de infrarode stralingsbalans, terwijl ze maar heel primitief in de klimaatmodellen zitten.

De eetzaal loopt vol, alles moet nog beginnen, en toch is er al wat te bloggen… Op 13 km hoogte op weg naar the windy city heb ik me door het conferentieprogramma heen gewerkt en dat was geen makkie. Er zijn 5 sessies van 4 parallelle lezingprogramma’s van 3 a 4 sprekers, dus je moet voor elk moment kiezen uit 4 sprekers. Dat blijkt een onmogelijke opgave omdat er veel te veel zéér interessante sprekers zijn….

Ik zal pijnlijke keuzes moeten maken, en dat terwijl ik bijna alleen geïnteresseerd ben in de kernvraag van wat het klimaat vormt, dus niet zozeer in de gevolgen, de economie en de politiek. Ik besloot de keuzes te maken op grond van het CV van de sprekers. En daarover gaat deze blog!

Er zijn 73 sprekers en op een enkele uitzondering na staat hun c.v. als een huis, met tientallen jaren ervaring, prachtige carrières en honderden gepeer-reviewde artikelen. Hun deskundigheid en staat van dienst staan voor elk redelijk denkend mens buiten kijf.

Geen consensus
Vóór er één woord gesproken is, maakt deze conferentie al duidelijk dat er beslist geen wetenschappelijke consensus is. Dat wisten u en ik al, maar u zult net als ik ook nog regelmatig mensen tegen het lijf lopen die niet van dat idee zijn af te brengen.

Welnu: print het c.v. gedeelte uit van het programma (download pdf) en houd het bij de hand wanneer u klimaatgelovigen vreest te ontmoeten, dan hoeft u die discussie al niet meer te voeren!

Hieronder de mooie cover van het programmaboek en de welkomstbrief van Joseph L. Blast.

Tekst van de brief:

Welcome to the Fourth International Conference on Climate Change!

We are gathered here in Chicago to learn the truth about global warming: whether it is occurring, what might be causing it, what its effects could be (or already are), and what, if anything, should be done to delay or adapt to its onset.

Much has happened in the year since we last met at the third conference in Washington, DC:

• Last November, emails and other documents from the Climatic Research Unit at the University of East Anglia revealed a pattern of mismanagement of temperature data, interference with peer review, and overt efforts to suppress academic debate on global warming;
• In December, negotiations in Copenhagen over a successor to the Kyoto Protocol collapsed, leaving the world without a binding international agreement after Kyoto expires in 2012;
• In January, major errors of fact and forecasts in the reports of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) were acknowledged by the agency’s staff and supporters;
• In February, Phil Jones, director of the Climatic Research Unit, admitted there has been no statistically significant global warming since 1995 and that “the vast majority of climate scientists” do not believe the debate on climate change is over;
• In March and April, The Christian Science Monitor and many other respected sources uncovered evidence of massive fraud in the operation of cap-and-trade programs, raising doubts about the workability of such programs as well as the ethics and objectivity of Al Gore and others who have made millions of dollars by creating firms that buy and sell carbon credits.

Little surprise, then, that only 33 percent of Americans, according to a recent poll, believe global warming is man-made. All of this suggests now is a good time to reconsider the science and economics of climate change, the theme of this year’s conference.

Seventy-three distinguished scientists, economists, and policy experts from 23 countries are with us today to present their findings on these important matters. This event is sponsored by The Heartland Institute and cosponsored by 64 nonprofit think tanks and advocacy groups from 17 countries. I extend our heart-felt appreciation to everyone who worked with us to make this conference a success. I hope you enjoy the conference, and I look forward to seeing you at future events.

Sincerely,

Joseph L. Bast
President The Heartland Institute

Over Theo Wolters
Opgegroeid in de Brabantse bossen, en als 12-jarige wakker geschud door de olieramp met de Torrey Canyon in Het Kanaal in 1967, heeft de zorg voor het milieu hem nooit meer losgelaten. Na gymnasium beta en een studie Industrieel Ontwerpen aan de TU Delft in 1988 richtte hij met vrienden ontwerpbureau Fabrique op, waar hij sindsdien werkzaam is.

Sinds 1995 houdt hij zich bezig met de duurzaamheid en energie, onder andere in projecten met brandstofcellen, biomassavergassing en verbrandingsmotoren. Sinds 2005 is hij kritisch actief in het debat over de Waterstofeconomie, en sinds 2006 in het klimaatdebat.

Hij commentarieert in tijdschriften en blogs, en geeft graag lezingen over het verband tussen energie, CO2 en klimaat, onder de noemer “Kyoto en andere sprookjes”. Wolters is lid van O2 Nederland, Vereniging voor Milieuprofessionals, Nederlandse Geologische vereniging, de Energy Club, KIVI-Niria en Technet.