Hoegh Guldberg’s nieuwe product: verdwijnende Nemo

Het backup-verhaal van Greenpeace en IPCC: oceaanverzuring door CO2

Dankzij CO2 in de oceaan, de stof die alle planten, plankton en wieren, gebruiken voor fotosynthese, zouden massaextincties van koraal volgen, dolfijntje Flipper zou doof worden door CO2, plankton zou oplossen als sneeuw voor de zon, en de visserij zou volledig om zeep worden geholpen.

Uit de stal van de toekomstige IPCC-coordinating Lead author Ove Hoegh Guldberg, de Australische Greenpeace-bioloog komt nu weer een nieuw staaltje van Science Fantasy…

Nemo de weg kwijt door CO2
Het Australische CoECRS, waarvan Guldberg onderdirecteur is, publiceert een studie in het Amerikaanse PNAS (Probably Not Accepted in Science) waaruit zou blijken dat Nemo de Clownfish en nu ook zijn vrienden de weg kwijtraken op het rif. De oorzaak: meer CO2… Of zijn wetenschappers hier de weg kwijt?

Wat deed het CoECRS?
Zij stelden in een laboratoriumproef larven van Nemo en andere visjes plotseling bloot aan een abnormaal hoge CO2-concentratie van 850 ppm opgelost in zeewater. Dit zou de concentratie zijn die de vissen eind deze eeuw te verwerken krijgen in zee (het opgeloste equivalent dan in zeewater).

De waarnemingen van vissengedrag na het plotseling van 388 ppm naar 850 ppm CO2 ophogen in een lab zou dan een realistische weergave zijn van de toekomstige situatie en biologische werkelijkheid op het rif die na een eeuw ontstaat.

Wat gebeurde er?
De larven, plotseling in het lab murw gebeukt met een bliksemsnel verhoogde CO2-concentratie tot 850 ppm werden actiever dan de controlegroep die bij de huidige concentratie van 388 ppm werden gehouden. Die actievelingen werden vervolgens op een rif losgelaten vanuit het lab, en toen zou 50 procent minder larven overleven. Ze zouden zich aan kamikaze-acties te buiten gaan.

Menen de onderzoekers dat serieus?
Ja, leest het citaat van Philip Munday, één van de onderzoekers:

“In our experiments we created the kind of sea water we will have in the latter part of this century if we do nothing to reduce emissions. We exposed baby fish to it, in an aquarium and then returned some to the sea to see how they behaved.

“When we released them on the reef, we found that they swam further away from shelter and their mortality rates were five to eight times higher than those of normal baby fish,”

Wat claimden de wetenschappers vervolgens?
Dat in het jaar 2100 dankzij die verhoogde activiteit de clownfish een makkelijke prooi is voor predatoren, omdat hij vaker buiten de beschutting van het rif zwemt.
En dat je op basis van bliksemexperimenten in uren kan samenvatten wat over een eeuw gebeurt, en nu alvast kunt stellen dat de hele wereldvisserij in gevaar is.

Gang is alles
De argumentatie van wetenschappers die ‘ de ondergang van het leven in zee oceaanverzuring door CO2’ nu vermarkten, zoals via het Europese Epocalypse, luidt als volgt: de CO2-stijging die mensen nu veroorzaken door verbranding van fossiele brandstoffen zou zo snel gaan, dat het leven in zee dit niet kan bijbenen.

Terwijl de snelheid van CO2-stijging dus het probleem heet en ‘unprecedented zou zijn (koraalriffen en clownfish hebben ook geleefd bij CO2-concentraties van 2000 ppm, dus de concentratie kan het probleem niet zijn), versnellen zij de CO2-verhoging in hun lab in een uur, terwijl dit in de natuur meer dan een eeuw zou duren.

Wat is de werkelijke reden van hun publicatie?
Die is politiek, nu de klimaatbeweging haar geloofwaardigheid verliest, zijn backupverhalen nodig. Of zoals de collega-onderzoeker stelt voor ABC News

“Without drastic action to cut emissions, all we can do is hope that fish will be able to adapt,” Mr Jones said.”However, given that the rate of CO2 increase is unprecedented, there are no grounds for optimism.”

In de woorden van uitvoerend onderzoeker Philip Munday:

“If humanity keeps on burning coal and oil at current rates, atmospheric CO2 levels will be 750-1000 parts per million by the end of the century. This will acidify the seas much faster than has happened at any stage in the last 650,000 years.’

pH-projecties te laag
IN de publicatie van een serieuze geloofwaardige wetenschapper, Pieter Tans in Oceaonagraphy kun je zien in december 2009, dat 850 ppm en de voorspelde pH-daling in de oceaan van 0,4 veel te fors is. Tans is de opvolger van Keeling die de CO2-metingen op Hawaii Manua Loa systematisch opzette.

Tans ziet de concentratie op basis van realistischer schattingen oplopen tot 500 ppm in 2100, met een bijbehorende pH-daling van ongeveer 0,1 ten opzichte van nu. Op riffen treden van nature pH-dalingen op van 0,5 in enkele dagen.

Dus de projecties waarmee oceaanverzuurders schermen vallen zelfs in een rampscenario nog binnen de natuurlijke variatie. En dan wordt de zee ook nog eens nooit zuur, maar minder basisch: de pH van zeewater ligt boven de 8. Daar gaat weer een nieuwe ecoscare.. Wat niets afdoet overigens, aan de noodzaak om nieuwe energievormen te vinden. Maar je moet biologie en politiek wel scheiden.

Pessimisme-PR
Hier blijkt nogmaals hoe niet Nemo, maar aan Greenpeace gelieerde hyperalarmisten de weg kwijt zijn: via onrealistische experimenten met tot de verbeelding sprekende dieren als Nemo, voeren zij 0nder het mom van wetenschap actie voor hun duurzame avondland. Is dit nog wetenschappelijke nieuwsgierigheid, of als wetenschap vermomd effectbejag in media om politieke redenen?

Gemene tweeling
Hoegh Guldberg is al op tientallen klimaatoverdrijvingen in media betrapt, maar zijn status blijft hoog in oceanologenkringen, en zijn producten blijven scoren in media. In ecologenblad Trends in Ecology and Evolution mocht hij in mei nog opscheppen over ‘ocean acidification’als ‘evil twin of global warming’. Hij vertelt de wereld straks via zijn positie in het IPCC op basis van wilde speculatie dat deze vergaat. Rara, waarom mag dat, steken wetenschappers hier niet hun nek uit en moeten bloggers dat doen?