De waarde van TEEB voor natuurbescherming
Voor de wetenschapsbijlage van Het Parool beschrijf ik vandaag het laatste speeltje van robuuste bureauecologen: ecosysteemdiensten. Het Planbureau voor de Leefomgeving heeft zich er dankbaar op gestort, maar ook Paul Opdam en close friend Pier Vellinga, u allen bekend.
Nagoya
Ecosysteemdiensten zijn de zaken, die de natuur levert als genot, recreatie en zuurstof die nu buiten het mondiale huishoudboekje vallen. Mensen als Roefie Hueting, Bob Goudszwaard hebben zich in de jaren zeventig al met vergelijkbare ideeen bezig gehouden. Als idee achter het bureau lijkt het niet zo slecht. Maar bij verkeerd gebruik levert het nauwelijks iets voor de natuur, behalve een potentiele inkomstenbron die bureaucraten en bankiers alsnog te gelde kunnen maken. Maandag 25 oktober besteedt het PBL uitgebreid aandacht aan de Convention on Biodiversity (CBD) in Nagoya in Japan zo stelden zij in persberichten.
Vertegenwoordigers van 150 landen
stellen daar tijdens 2 weken galadiners vast, dat het rendement discutabel is van mondiale afspraken over het vage containerbegrip biodiversiteit. De CBD werd met 150 landen vastgesteld in Rio 1992 en stelde dat teruggang van biodiversiteit in 2010 moest stoppen. In plaats de logische conclusie te trekken: haal de stekker uit kostbaar gepraat over globale abstracties, formuleert men nu een nieuwe utopie. Ecosysteemdiensten dus, als reddende engel om meer bureaucratie en consultants als oplossing een andere vermomming te geven.
VN vindt zichzelf weer opnieuw uit
Uiteraard is de hoofdrolspeler hier weer de Verenigde Naties. Samen met de Europese Unie zetten zij Pavan Sukhdev van de Deutsche Bank (de bank die ook de rebuttal van Mc Intyre publiceerde, die Ross mc Kittrick moest weerleggen) aan het rekenen met TEEB, the Economics of Ecosystems and Biodiversity. Vrij vertaald, biodiversiteit als bureaucratische banenmotor. Een interessant recent artikel in Ambio van Petteri Vihervaara toont hoe deze mode langzaam aan populariteit won, omdรกt het zich nestelt in weldadig ongrijpbare globale abstractie. Ideaal voor politici, omdat je nooit iemand ergens op kunt afrekenen.
Uit de school van Paul Ehrlich
De ecoloog uit het land van Lordi (hardrock Hallelujah), dook in de database van wetenschappelijke artikelen, en inventariseerde op zoekwoorden als ยดecosystem servicesยด. De term dook voor het eerst op in 1983 in een artikel. De tweede kwam in 1991 van de neo-malthusiaanse vlinderbioloog Paul ยดPopulation BombยดErhlich. Dat is geen verrassing. Zijn denkschool bracht ook de Hanpp voort waarover ik hier al blogde.
Gretchen Daily
Nature schreef november 2009 al over Gretchen Daily, ยดs werelds fanatiekste voorvechter van ยดecosystem serviciesยด. Zij is opgeleid door Ehrlich, en dik bevriend met de klimaatpaus van Obama, John Holdren. In die hoek moet je het dus zoeken.
Voor 1996 verschenen slechts 10 studies.
De eerste invloedrijke schatting van de jaarlijkse financiele waarde van natuur komt van Robert Constanza in 1997 in Nature. Hij kwam met een of ander astronomisch bedrag, dat ik in biologenkrant Bionieuws beschreef. Pas na het verschijnen van de Millenium Ecosystem Assessment van de Verenigde Naties in 2005, waaraan Rik Leemans meewerkte gaat het hard. 88 artikelen in 2005, 174 in 2006, 217 in 2007, 296 in 2008. Ecosystem services deelt zich nu dus als een E-coli bacterie in het petrischaaltje van de bureauecologie.
De waarde voor natuur
Dat Ecosystem Services een prachtig gepolitiseerd kunststukje is van robuuste burreauecologie, toont Vihervaaraดs verdere analyse. Uit de honderden artikelen vist hij de 10 meest geciteerde artikelen om een indruk te geven van het vakgebied. En vervolgens bekijkt hij de aard van die artikelen. Wat hebben ze in godesnaam te melden kortom. Gaan ze nu over specifieke natuurgebieden, concrete levende wezens, definieerbare ecosystemen en dus over mogelijkheden om natuur werkelijk te beschermen.
Het antwoord is natuurlijk neen. In 9 van de tien studies is de focus een mondiale abstractie. ยดthe geographical perspective was mostly generalยด. Slechts รฉรฉn studie probeerde nog iets in kaart te brengen van een werkelijk stukje bestaande aarde in Latijns Amerika, dat was Lambin et al. Verder is de motivatie en het gehalte van de artikelen enkel politiek gemotiveerd. Er wordt in 4 artikelen verwezen naar het IPCC, 3 maal naar het CBD en 3 maal naar de Millennium Ecosystem Assessment van de VN. Kortom 10 maal VN.
Esoterische volzin
Wat is volgens deze Fin de belangrijkste reden voor de populariteit. Natuurlijk als eerste de grotere en onbetwistbare druk op de natuur. Maar zelf vind ik de tweede reden veel mooier in haar veelzeggende nietszeggendheid.
The conceptยดs ability to translate complex ecological functions into a common neutral vocabulary for multidisciplinar scientific and political discussion.ยด
Laat voorgaande zin nog eens lekker in uw mond rollen. Om je vingers bij af te likken. Veel treffender, in schoner veel en toch nietszeggend vocabulaire kun je de waarde van biodiversiteit als bureaucratische banenmotor toch niet omschrijven. Ik had het zelf niet beter gekund. In mijn optiek gaat TEEB kortom vooral over het redden van de Biodiversiteitsindustrie, de bankiers, consultants en bureauonderzoekers die hiermee weer de schoorsteen kunnen laten roken. Terwijl er toch onderhand meer dan genoeg reele bestaande druk op de natuur bestaat, die je misschien wel niet oplost met het aan het werk houden van nog meer duur betaalde leden van het Bureaucratisch Academisch Complex.
Rypke,
als ik het goed begrijp, dan klopt het wanneer ik van dat hele verhaal niks begrijp??
Rypke,
Wat een vreemd stukje heb je geschreven. Je zwamt maar door over Paul Opdam en en passant verdraai je de rationale achter ecosysteemdiensten.
Het idee erachter is dat als je een economische waarde verbindt aan ecosysteemdiensten, je ook kunt aangeven wat het je MINIMAAL kost als je deze diensten gebruikt of de systemen aantast, bijvoorbeeld door vervuiling of door ontwikkeling van een gebied. Zo kunnen bedrijven en landen beter overzien wat ze teweeg brengen wanneer ze plannen die hun leefomgeving verkrachten ten uitvoer willen brengen.
En dan dit:
Ik ken de onderliggende rapporten niet maar ik durf wel te zeggen: nogal wiedes! Het ligt in de lijn der verwachting dat in een relatief nieuw wetenschappelijk gebied de 10 meest geciteerde rapporten algemene verhandelingen zullen zijn, bedoeld om de idee en de schaal van het onderzoeksgebied aan te geven.
Over ecosysteemdiensten is een hoop interessants te schrijven en dat lijkt me jouw werk, niet het mijne. Als je je publiek echt iets wijzer wilt maken, kun je wellicht het nieuwe TEEB-rapport behandelen? 3 dagen geleden uitgekomen: http://www.teebweb.org/InformationMaterial/TEEBRe…
"Zo kunnen bedrijven en landen beter overzien wat ze teweeg brengen wanneer ze plannen die hun leefomgeving verkrachten ten uitvoer willen brengen."
Ieder dier wil een zo gunstig mogelijke leefomgeving.
Het hoeft dan ook niemand te verbazen dat de bureaucraten dat ook willen.
Lekker zwammen over niets en de doeners in de weg zitten.
Het wordt hoogtijd om een numerix fixus in te stellen voor mensonvriendelijke studierichtingen voor milieukunde en dergelijke.
Of nog liever, minimaal een objectieve 9 in de exacte vakken eisen voor toegang tot een universitaire studie.
Het parasiteren moet maar eens afgelopen zijn.
Boels,
We kunnen van mening verschillen over het nut van het denken in ecosysteemdiensten. Voor mij is het heel simpel: omdat je de waarde van iets niet direct in geld kunt uitdrukken, wil nog niet zeggen dat het niets waard is. TEEB (en anderen) proberen daar iets aan te doen, vanuit de ervaring dat de mensheid nogal roekeloos omspringt met zijn natuurlijke hulpbronnen.
Je kunt bureaucraten vanalles verwijten, maar niet dat het hier over 'niets' gaat.
Ik beweer niet dat het om niets gaat, het toekennen van een economische waarde is onzinnig.
Wie bepaalt de "koers"?
Nog even en er komt een economische waardebepaling van een ademhaling, de duur en hoogte van een orgasme, een gebed, een vloek, enz.
Het zijn intellectuele vingeroefeningen die beperkt zou moeten zijn tot een zeer klein gezelschap zonder enige invloed.
Academisch gelal dus.
Het is de zoveelste poging om menselijk gedrag in cijfers uit te drukken die dan weer statistisch worden verkracht.
De mens is primaat en het milieu en de milieubeweging (hoe star kan een beweging zijn) moet er maar aan wennen.
Biodiv-belastingen!
Waar het op uitkomt is Biodiv-belastingen die de biodiversiteit mogen gaan redden: een equivalent van Eco-belastingen die vergeefs het klimaat moesten redden door de CO2-uitstoot te belasten. De belastingbetaler betaalt.
Zo kan het verdwijnen van een korenwolf (er wordt bijna geen koren meer verbouwd in Nederland) een 40 miljoen euro Biodiv-belasting kosten voor het laatste korenveld dat verdwijnt uit Nederland. Andersom, een extra koren veld levert de boer 100.000 euro op als beloning voor de diversiteit. De belastingbetaler betaalt.
Een kievitsei naar de koning brengen kost 10.000 euro Biodiv-belasting, zelf er een uitbroeden gaat je zeker 1000 euro opleveren. De belastingbetaler betaalt.
Ook het Biodiv-rechten systeem wordt ingevoerd, zoals de werking van de CO2-Kyoto-uitstootrechten. Je koopt via de beurs een aandeel in Afrika van een stuk oerwoud van een paar hectare, dat wordt vervolgens verdedigd met mitrailleurs door gehuurde stamterroristen (voormalig Jihadisten), en dan mag je in Nederland je varkensmest verder uitsproeien. Hoera, iedereen heeft werk. De belastingbetaler en consument betaalt.
Ik denk, dat het een wereldwijd succes wordt, het beheer van de biodiversiteit. Het wordt een "enorm succesvol groen werkgelegenheidsproject" voor Nederland! De belastingbetaler betaalt.
Ook hier zal gelden "voor elke groene baan verdwijnen er twee uit de reguliere economie". De belastingbetaler betaalt.
Men wil niet leren van de linkse stupide utopieën die reeds exemplarisch mislukten. De belastingbetaler betaalt immers.
@Paul van Egmond
De waarde van iets is wat de gek ervoor geeft.
Aha, er komt een beetje licht in de tunnel.
Dus stel, ik koop ergens in Frankrijk 10 hectare bos, dan krijg ik daar over een tijdje heel veel geld voor.
Echter zodra daar de bliksem inslaat en het zooitje affikt (beide natuurlijke oorzaak), dan krijg ik een vette boete vanwege het vernietigen van biodiversiteit.
Klinkt zeer logisch en werkbaar.
//sarcasm mode off//
//sarcasm mode off//
Het post-communisme heeft van haar eerdere failliet experimenten geleerd de marktwerking te omarmen (Rusland, China, India, nu Cuba etc). Zo werd industriële CO2-uitstoot door een propagandistische klimaathype (met calvinistisch elan)met menselijke schuld omkleed, tot waarde artikel gepromoveerd, via het rampzalige Kyoto-verdrag, om zogenaamd het klimaat te redden, terwijl de truc was, dat nog meer extra (in de praktijk contraproductieve en staatkundige lethargie en corruptie bevorderende) ontwikkelingshulp kon worden gegenereerd voor ontwikkelingslanden.
//sarcasm mode on//
Ik stel mij voor dat dat zelfde Kyoto verdrag als voorbeeld gaat gelden voor een goed werkend biodiv-rechten systeem. Lijkt mij "heilzaam" .
Beste Paul van Egmond
Voor je na het half lezen van de blog me van zwammen beschuldigt (waarschijnlijk vanuit een vaag gevoel van 'waarde aan natuur toekennen is toch goed mijn collega's hadden het er laatst ook over, dus ben ik het meteen oneens'),
raad ik je aan eerst na te gaan of ik misschien toch weet waarover ik praat
In Bionieuws heb ik er al over geschreven waarom
http://rypkezeilmaker.nl/typo/index.php?id=483
Wanneer je het paroolverhaal had gelezen zou je het ook snappen. Als je dat tenminste wilt want het kan ook zijn dat je in d eerste plaats je beroepsgroep wilt verdedigen (en voor wie struikelt over mijn stijl is het vrij makkelijk om me op bijzaken af te serveren zodat je een aardig excuus hebt)
Het idee van TEEB is niet bepaald nieuw, al is de naam dat wel. We hebben Roefie Hueting al gehad met zijn nationaal duurzaam inkomen, we hadden al Goudszwaard.
De intenties klinken goed,de ideen ook maar je stuit op in de kern onoplosbare praktische problemen die niet verdwijnen met de mantra 'er is meer onderzoek nodig' (laat onze schoorsteen nog langer roken)Vooral ook omdat ze in de praktijk nooit goed worden uitgewerkt en daardoor meestal een averechts effect krijgen. Wereldvreemde utopieen, het zal niet de eerste keer zijn dat academieland ons daarmee opzadelt
Voor de natuur levert dit geen **** op, en dat pretendeert het wel. HEt houdt veel consultants, academici en allerlei bemoeimacht aan het werk (wat ik het bureaucratisch academisch complex (BAC) noem), maar niet de mensen die het landschap in stand houden en er in leven. Dat is de kern van de moderne natuurproblematiek van nu, niet het feit dat er onvoldoende bureaucratische bemoeimacht is.
Lees ook min verhaal 'de drie spoken van de natuurbecherming'in NWT http://rypkezeilmaker.nl/typo/index.php?id=455
en laten we de zwammen dan verder in het bos staan. Ik agendeer de optie dat wetenschappers/academici een wat al te verheven zelfbeeld hebben, en nee, daar maak ik tot nu toe weinig vrienden mee. Terwijl men in toenemende mate de autoriteit van wetenscahp misbruikt om een financieel/organisatiebelang te verkopen.
Eigenlijk is natuurbescherming best simpel maar sommige mensen willen het moeilijker maken dan het is: meestal spelen ordinaire organisatie- en financiele belangen daarbij een rol
Voor hoe het wel moet: Schaf jezelf bv ook wat werk van Joop Schaminee aan, zoals 'Grenzeloze natuur'. Heerlijk begrijpelijk, actueel, praktisch en onderbouwd met zinvol onderzoek. Kijk, als iets goed is meld ik dat ook.
En gvd, ik heb alle tussenzinnen, bijverklaringen en overgeslagen denkstappen er ook maar weer in gezet, Opdam er uit gehaald, mijn persoonlijke afrekening met zijn arrogantie bewaar ik wel voor later
Is het nu iets duidelijker?
Zucht
Rypke, ultrakorte reactie want via iPhone en geen tijd, maar chapeau voor aanpassen artikel! Held!
Rypke schreef:
"Maar gezien het verheven zelfbeeld van veel academici zal ik dit wel niet mogen zeggen, .."
Dat mag best, mits je in gedachten houdt dat de mate van zelfverheffing veelal omgekeerd evenredig is met de academische prestaties.