Bij ecologische issues laat de peer review steken vallen

Dankzij werk voor een nieuw artikel over visserij-alarmisme kwam ik terecht bij de paper van Ray Hilborn, visserijprof aan de Universiteit van Washington. Hij wijst op de problemen met peer review bij Nature en Science ten aanzien van alarmistische ‘de zee is leeg’papers, waarover afgelopen najaar eindelijk controverse ontstond.

Falende Peer Review: Vis en klimaat lijken op elkaar
Zijn kritiek kun je lineair doortrekken naar die over klimaat die Marcel in De Staat van het Klimat ook al aanstipte: ‘gatekeeping’ van sceptische papers enerzijds, en het doorlaten van gemankeerd werk van Michael Mann anderszijds.Er komen allerlei papers in, die veel media-aandacht krijgen en die ‘de goede zaak’dienen, maar die wetenschappelijk ondermaats zijn. Wie herinnert zich nog Steig et al, op de voorkant van Neetjur? (de Zuidpool warmde niet op maar na wat gegoochel plotseling gelukkig toch)

‘This faith-based fisheries movement has emerged in the last decade, and it threatens the very heart of the scientific process—peer review and publication in the top journals. Two journals with the highest profile, Science and Nature, clearly publish articles on fisheries not for their scientific merit, but for their publicity value.’


Hilborn reageert ..
..op de kritiekloze ophemeling van het concept van ‘fishing down the foodchain’van Pauly , dat in het systeem zit van iedere fondswervende NGO, en zelfs de basis vormt van de Convention on Biodiversity. De directeur van ECNC Rob Wolters kwam er ook bij mij mee aanzetten ‘straks zitten er alleen nog kwallen in zee’. Hij baseert zich op het in media luid verkondigde idee dat visserij eerst alle grote vissen vangt, en dan steeds lagere trofische niveaus wegneemt.

Maar, zoals Hilborn al constateert op basis van data in plaats van politieke blindheid.

• Fish high on the food web are no more valuable than those low on
the food web.
• Fisheries do not begin high on the food web.
• The food web index is not a useful measure of the status of
an ecosystem.
• The food web index itself is increasing worldwide, not declining.
• When we look at trends in abundance, large fish are not
declining.

Eéns in de media, altijd in de media
Zoals ik ook al mocht constateren, in mijn blog over de ‘vijfentwintig procent van alle diersoorten sterft uit door klimaat’claim: de schade is al gedaan, zelfs Skarsterlan nijs, het gemeenteblad in nuchter Friesland komt er 7 jaar later nog mee op de proppen. Ookal is het onzin, de claim blijft rondzingen, als rechtvaardiging voor allerlei activisme.

The original paper has not been withdrawn and continues to frequently cited as an example of near extinction of marine species.

En

These examples illustrate a failure of the peer review system and lack of the
basic skepticism needed in science, and are unfortunately but a few of the many papers
now appearing with similar sensational but unsubstantiated headlines.A community of belief has arisen whose credo has become “fisheries management has failed, we need to abandon the oldapproaches and use marine protected areas and ecosystem-based management. I fear that this belief has shaded the peer review process so badly that almost any paper showing a significant decline in fish abundance
or benefits of marine protected areas has a high probability of getting favorable
reviews in some journals regardless of the quality of the analysis.

Auh!

Critical peer review has been replaced by faith-based support for
ideas and too many scientists have become advocates. An advocate knows the answer
and looks for evidence to support it; a scientist asks nature how much support there
is for competing hypotheses

We mogen constateren dat Neetjur en Saaiens teveel op een voetstuk staan.

Because of their general coverage, Science and Nature must have problems identifying
appropriate reviewers for an individual paper. While there is no easy solution to
this, a good step would be for journals to publish the names of reviewers who
recommend publication. That would at least make it clear if these journals are
relying on a small group of like-minded reviewers who have little expertise relevant
to technical papers.

Finally, the fact that discredited papers continue to be widely
cited is aggravated by the fact the rebuttals frequently are not published by the original
journal and may appear in gray literature or technical journals.