'Samen komen we er wel uit!'

Door Tjeerd Dussel van vissersvereniging Hulp in Nood was ik vandaag in Lauwersoog uitgenodigd bij haar jaarvergadering, als lid van het discussiepanel over ‘Natura 2000, doodsteek of kans’. Binnengehaald als ‘goeroe’, omdat alle aanwezigen de Climategateblogs hadden gelezen over procedurekampioen de Zwarte Zee-eend. Maar dankzij interventie van een milieumeisje als gespreksleidster kreeg ik niet de kans de angel in het debat bloot te leggen. Sterker nog, ik kreeg niet meer spreektijd dan dat ik mezelf mocht voorstellen. Zonde van mijn tijd dus. Daarover zo meer.

Politici én Groene Taliban aanwezig
Naast Lutz ‘Zware Van Nelle’ Jacobi van de PvdA, nam een kamerlid van de VVD deel aan de discussie, een burgemeester, en natuurlijk mijn vrinden van de Groene Taliban: Martijn de Jong van Wadden Natuurlijk, en een zweverig vrouwke van de Waddenvereniging, waarvan de naam leek op Beertje Paddington. Ooit door vissers opgericht, die Waddenvereniging, maar nu vervallen tot een donkergroene kerk voor eco-esoterie en klimaathysterie, met strak opgetuigd fondsenapparaat. Voor nieuwkomers hier op Climategate: we willen die hoek wel eens kritisch bejegenen…

De discussie liep vast ten nadele van de vissers. Zodat Dussel moest afsluiten met de weinig hoopvolle boodschap

‘We krijgen alsnog een mes in onze rug’.

Een links milieumeisje als discussieleidster
Hoe tekenend voor de oude situatie, waarin murw gebeukte vissers zich hebben gemanoeuvreerd: Hulp in Nood was zo onhandig om een typische linkse biologe als gespreksleidster op te laten treden, Floor Quirijns van Imares. Mogelijk bedoeld als handreiking van de vissers, om de eigen ‘bereidheid tot positieve stappen richting tegenpartij’ te onderstrepen. Dat willen politici en bureaucraten bij het ministerie graag zien in ons polderland.

Gezellig samen Herbal Thee drinken
Vandaar dat ik de kreet ‘laten we er samen uitkomen’ tijdens de discussie ongeveer tachtig keer kon turven, een harmonieuze klank die het bij linkse milieumeisjes nu eenmaal beter doet dan mijn kritische scherpslijperij met ADHD-touch. Als je toonhoogte niet goed is ben je een lul en is het niet waar wat je zegt en deugt je werk ook niet. (vrouwenlogica) Oeverloos gezwam zette dus de toon over ‘samen’ blijven polderen met de partij die principieel 30 procent van de zee wil sluiten voor jouw manier van leven, vanuit de anti-wetenschappelijke en misantropische ideologie van ‘natuurlijkheid’.

Groene Taliban doet haar alleszins redelijke vredesvoorstel
Dat luidt ongeveer zo: geef ons het Wad en meer subsidie, en doe er de Noordzee ook maar bij. Op jullie kosten. Quirijns sympathiseerde met hun donkergroene verhaal, ze ging waarschijnlijk ooit biologie studeren omdat ze ‘de zee wil redden’, dat wil iedereen bij linkse rapportfabriekjes als Alterra en Imares met ‘de wetenschap’als excuus. En dus bleef de microfoon tachtig procent van de tijd links in de zaal hangen. De Groene Taliban mocht volledig leeglopen tijdens de discussie om haar redelijke eisen nog eens ‘helder en duidelijk’ uit te leggen, al ‘begrijpen we jullie emotie’.

Het was opvallend. Vele vissers kwamen na het debat naar me toe: ‘je kreeg veel te weinig spreektijd’. Want Quirijns deed alles om te voorkomen dat ik haar vrinden van Imares, waaronder die eenden/eenoogkoning Mardik Leopold zou kunnen afschieten. De vissers resteerde zo niets dan slijmen bij de beul, in de hoop op een executie met verdoving.

Voor zover gespreksleidster Quirijns me dat toestond, kon ik nog net bij het voorstellen van mezelf het publiek uitleggen waarover de discussie zou moeten gaan, met ‘But is it true’van Wildavsky in de hand: een bij Imares onbekend boek, waarmee ik wilde zeggen: neutrale wetenschap bestaat niet, wetenschappers liegen en bedriegen al sinds Newton. Daarom heb je expertise en contra-expertise nodig.


Hier nog even samengevat

  • a. de Groene Taliban is niet vóór natuur, maar voor een romantische ideologie, een paradijsverlangen
  • b. Die ideologie heeft niets te maken met serieuze ecologie, geschoeid op gezonde darwinistiche leest. Wat is ‘verstoring’bijvoorbeeld in een dynamisch zeemilieu, kwantificeer dat eens, wat is je referentie.
  • c. De door instituten als Imares en Alterra aangeleverde ‘wetenschap’is van bedenkelijk allooi, want praktijkvreemd, eenzijdig en politiek gekleurd: die ‘experts’zitten op de schoot van de milieubeweging. Jullie moeten dus je eigen ecologische contra-expertise regelen, want neutrale wetenschap bestaat niet.
  • d. Op basis van serieuze ecologie zou de visserij wel eens veel betere kaarten kunnen hebben voor natuurbescherming, dan zwijmelende progressief urbane bureauexperts, die het Wad enkel van vakanties kennen.

Nooit aan gedacht
Allemaal tips waaraan men nooit had gedacht…Maar goed, toen wuifde ook Lutz’ Zware Van Nelle’ Jacobi van de PvdA met de bekende clichés naar me: ‘als je niet voor natuurclubs bent, ben je tegen ecologie’, of ’tegen de natuur’. Een uitspraak waarmee je nogmaals bevestigt dat politici niet analytisch kunnen denken, maar alleen associatief en binair.

Het duurde een uur voordat de milieuactiviste, pardon ‘wetenschapper’ van Imares me eindelijk weer de microfoon gaf, om Jacobi duidelijk te maken dat ze me niet had begrepen. Tot die tijd had ik enkel de kans gekregen mezelf voor te stellen, en aan te geven waar ik sta (wat uiteraard direct verkeerd werd uitgelegd, volgens het motto, ‘wie kritisch is op de milieubeweging is tegen natuur en milieu’, terwijl ik pleit voor een nieuwe natuurbeweging)

Toen was het al te laat,
De discussie was al verzand in de bekende clichés, waarbij visserij versus natuur als valse tegenstelling in stand bleef. Al gaf Jacobi toe dat ik toch gelijk had, en voor een PvdA’er stond ze verbazingwekkend nuchter in de discussie. Nou, ik blij, schouderklopje, steek je weer in je zak. ‘Goed zo jongens’ sprak het wuft ons nog toe, alsof ik en een sympathiserende visser haar kleinkinderen waren. Arrogant en respectloos dus.
Oftewel, this means nothing to me. Morgen komt de bond van Huisvrouwen al weer overleggen, om constipatieproblemen na zwangerschap op de politieke kaart te krijgen, en maandag staat de Kantklosvereniging op de stoep van de Tweede Kamer. Om te lobbyen voor meer begrip voor dit verdwijnende ambacht. En oh ja, dan zijn er ook nog vissers en zo’n gekke goeroe die dingen zegt die ik niet begrijp en dus ligt het aan hem (dat soort afweerreacties met behoud van zelfbeeld zijn overigens een teken van psychologische gezondheid).

Maak verschil ecologie en ideologie
En dus blijft het idee in de lucht hangen, dat natuurbescherming alleen mogelijk is vanuit de denkschool van Baghwan, Ankh Hermes, herbal thee en paarse kleren dragen om negatieve energie af te wenden (dat Wiccamens van Stichting de Noordzee met haar medaillon). Waarom zijn deze lui dus de baas in dit land, en moeten complete economische sectoren hun smeken of ze alsjeblieft niet van de aardbodem hoeven te verdwijnen?

Waarom moeten de mensen met de laagste milieuimpact verdwijnen, terwijl windparken, waddengaswinning, afvalovens door kunnen? Antwoord: ‘maar beste, dit is Nederland’. Die afvaloven in Harlingen is mede tot stand gekomen met één van hun PvdA-vrindjes, ex-milieuminister Margreeth Boer, als bestuurslid van OMRIN én de Waddenraad. Dus die laat je buiten schot.

En met die blijde boodschap gingen we vrolijk naar huis.
Oh ja, in een gesprek naderhand heb ik Martijn de Jong stil gekregen. Want waarom moet je met het Waddenfonds voor 30 miljoen euro vissers uitkopen, om zijn club gelijk te geven? Als Natuurmonumenten wil dat mensen opzouten uit de zee, kunnen ze die vissers dan zelf niet uitkopen voor hun ideologisch hobbyisme, in plaats van dat de gemeenschap dit doet. De Jong’s antwoord: ‘stamel, stamel, het is niet gezegd dat formaliseer enz’

    Het ware antwoord is NEEN, want Natuurmonumenten vergokte de afgelopen tien jaar 200 miljoen euro donateursgeld op de beurs. En nu bleren ze bij Bleker om subsidie. (tel de geldbedragen in jaarverslagen bij elkaar op en zie dat ik gelijk heb, ookal lijk ik op Volkert van der G en vind je me niet aardig)

Ayatollah De Jong had dus geen antwoord op mijn vragen, wierp een rookgordijn op en verdween in een groene mist van woorden en subsidie. En ik, nou dat bakje kibbeling met knoflooksaus kon ik weer mooi bijschrijven. Zonde van mijn tijd.