Dr Rypke legt het verschil uit tussen groen en rood

In My Backyard: de zwanenbloem in mijn achtertuin, waar eerst nog beton lag. Zo werkt vergroenen, de rest is ge...

Een mogelijke reden waarom sommige medemensen – die het eigenlijk met ons eens konden zijn – Climategate.nl blijven bejegenen met wantrouwen is het volgende dogma:

‘Maar groen is toch goed?’

Groen?
Die ‘maar’ snap ik niet. Wij zijn op afstand het meest groene platform van NL, met onze rehabilitatie van ’s werelds groenste gas CO2.

Onthoudt: CO2=OK.

Het punt van Climategate is dat dit woordje ‘groen’ in onze omgekeerde wereld van alles betekent behalve, nou ja: groen.

Zie mijn fotoreportage over ‘De Groene Toekomst’ in de Eifel, waar dit vakantiegebied wordt verbouwd tot donkergrijze siliciumwoestijn. Voor ‘De Groenen’ en hun gesubsidieerde applausmachine.

Het Climategate-kleurenspel
De Climategatedefinitie: Dat wat de wereld letterlijk groener maakt is groen. Leek mij toch geen controversiele bewering? Meer een trueism. Logisch daaruit volgend is ook de volgende conclusie onvermijdelijk: Wat onder de vlag van groen ontgroent of een agenda meesleept, is niet groen maar rood, bruin of blauw.

Zie hierboven, de zwanebloem in mijn vijver. Wat is ie mooi, met de biezen op de achtergrond. Die groeit nu daar, waar enkele maanden terug nog de betontuin lag van de vorige bewoners. Ik maakte er een klein natuurreservaatje van. Dat is letterlijk vergroenen. Een boer kan het doen. Sterker nog, de hele aarde kon al vier miljard jaar zonder groene deskundologen en fondsenwervende stichtingen de meest uitzinnige levensvormen voortbrengen.

Gele lis, zelfs in deze minivijver waren mijn visjes maandenlang 'uitgestorven' tot ze weer opdoken

Rood
Hoe maak je van iets simpels -vergroenen – iets roods? Bij rood bedoel ik het streven naar een sterke mondiale regering, met een beroep op door een kleine club gedefinieerde ‘Grenzen van de Aarde’. Met natuur’wetenschappers’ als auguren, die aan de vlucht van vogels de toestand van ‘het ecosysteem’ lezen en hoe te handelen. Zoals in Nature, het pleidooi voor een ‘Planetary Ecologist’. Dit is het tegendeel van democratie, zoals milieufilosoof Michel Korthals via Benjamin Barber definieerde in zijn pleidooi tegen ecocalvinisten, en nadruk op vrije burgers.

‘Een sterke democratie in de participatieve zin lost problemen op zonder beroep te doen op een onafhankelijk fundament

…of Big Environment: Blauw
Het overgrote deel van ‘groene energie’ tot emissiehandel is groenwasserij uit de koker van het Bureaucratisch Academisch Complex en de fondsenwervingsindustrie. Zelfs de kerk verkoopt al CO2-aflaten, zo liet ik gisteren zien. Het bijbelverhaal van de tempelreiniging schiet me te binnen. Jezus had ballen, maar Gristenen… Brrrrrr

Met als pervers dieptepunt clubs als Stichting Natuur (?) en Milieu, die zelfs emissiehandel bedrijft, omdat de kleur van geld groen is. Je kunt je afvragen of de overheid zulke clubs nog moet subsidieren, ze krijgen nog steeds 1,8 miljoen euro geloof ik. Ze kunnen zo fuseren met Ecofys.

Groen + Rood = Bruin
In de tijd van Big Environment is Het Milieu de grootste vijand van de natuur geworden, zie Der Pact mit Dem Panda. En vooral van die meest bijzondere soort die de natuur voortbracht: de mens.

Kenmerkend: Willem Lageweg, directeur zuurzaam ondernemen presteerde het te zeggen dat het met ‘planet en profit wel goed zou komen, maar de people?’ En men knikte eenstemmig.

Wat voor definitie was er ook maar weer, voor ideologie die mensen tot middel maakt?

Omdat we het over kleuren hebben: Wie groen en rood mengt krijgt al snel bruin. Gooi daar nog wat blauw bij en je krijgt een duistere drek waarin je niet wilt wonen

Maar om positief af te sluiten: hier nog even wat plaatjes recht uit de achtertuin. Wie nog wil beweren dat ik niet groen ben, kletst uit zijn nek. Kijk naar het habitat wat ik in enkele maanden heb gemaakt voor wildlife. En dat geheel zonder subsidie en dagelijks met veel plezier.

Bij gebrek aan vrouwelijk naaktmodel ga je maar natuur fotograferen: volgens mij is dit een 'landkaartje'. Natuurfoto's zijn meestal dodelijk saai, je hebt zelfs 'verantwoorde natuurfotografie' wat nog erger is. Maar het is toch leuk dat je zoiets eenvoudig in je achtertuin uit de grond kan stampen

Plots zit ie daar gewoon: de groene kikker. Let wel, het was hier gewoon zo'n halve parkeerplaats, zo'n tegeltuin. De wildlife weet snel een nieuwe kans te benutten, als je het maar biedt

Als ware romanticus kan je natuurlijk niet af zonder schedel. Je moet weten dat je kracht en jeugd snel vergaat en dat je in een gat onder de grond eindigt, waarna niemand ooit nog om je maalt