Dijkgraaf:' De Waddenacademie is in de korte tijd van haar bestaan een onafhankelijke partij gebleken die ratio boven emoties stelt'

James Delingpole heeft weer een dijk van een blog geschreven, nu over wat er zal gebeuren met de relschoppers in Londen. De relschoppers zijn natuurlijk geen daders maar slachtoffers, dus is meer welzijnsindustrie met haar deskundologenvolk nodig.

Via de site van een fan van de ook door mij bewonderde arts/schrijver Theodore Dalrymple ‘The Skeptical Doctor’ – zag ik plots de link tussen de rellen en de hype rond global warming:

Hier is de sleutelzin, de zere plek waar Skeptical Doctor Dalrymple zijn vinger op legt in zijn werk:

But the intellectuals’ use of reason is not in good faith. They exploit reason in a form of philosophical disputatiousness that excuses almost all possible forms of anti-social behavior. Thus, academic thought embraces increasingly complex and absurd theory, which replaces simple, unbiased observation. You have to be smart to believe a lot of stupid modern ideas.

We zitten opgescheept met een elite die meer geld en vergaderuren besteedt aan het constant houden van de gemiddelde wereldtemperatuur tussen 1961-1990 dan aan trivialiteiten als bejaardenzorg, voedselzekerheid, onderwijs. Die kritiek daarop afdoet als ‘emotie’ en ‘domheid’. Let wel, zonder het klimaatsubsidiebal van Cramer en Van der Hoeven waren bezuinigingen op zorg, defensie en voorzieningen niet nodig geweest.

Kortom, een klasse die door relativistisch fundamentalisme en slordig denken totaal het zicht kwijt is geraakt op wat voor mensen van belang is.

De mentaliteit die onzin knuffelen legitimeert
Wie ook ‘Beschaving, of wat daarvan over is’ leest en een open geest heeft ziet de connectie tussen rellen in Londen en de ontaarde miljardenverspilling aan ‘Global Warming’. Beide gedragstypen zijn een voortvloeisel van de denkpatronen van de intellectualisten die onze maatschappij kaapten, waardoor relativistisch fundamentalisme haar intree deed, the abolishment of common sense waardoor ook het onderscheid tussen zin en onzin wegvalt, goed en slecht, goede smaak en wansmaak en waardoor ook dieren op het zelfde niveau worden gezet als mensen (Dierenpartij).

    De mentaliteit waardoor het Rooibostheekransje van Christien Absil van Stichting de Noordzee meer zeggenschap krijgt over de zee dan de mensen die ons van zulke triviale zaken als voedsel voorzien.

Bij de Britten met hun klimaatminister is het alleen nog een beetje erger dan hier.

Life at the bottom: de welzijnsindustrie
Ik heb zelf enige ervaring met de pappen-nathoudencultuur die uit de zelfde mentaliteit van relativistisch fundamentalisme voortkomt en non-judgementalism. In HP de Tijd schreef ik het verhaal ‘Zachte Heelmeesters’ over de verslavingszorg waarin ik een tijdje bijklustte op de Amsterdamse Wallen. Dalrymple’s boek Life At The Bottom’ en de HP-redactie gaven me het zetje dat op te schrijven.

Vele ‘clienten’ gingen soms liever naar de gevangenis dan de verslavingszorg, omdat men in de gevangenis na veel fitnessen er weer blakend gezond uitzag. Bij ons konden ze weer onder begeleiding aftakelen, hun snoepgoed krijgen, afspraak na afspraak afzeggen zolang de welzijnsindustrie maar draaiende bleef met van die populaire popcultuurpsychiaters die het verslaafdendom verheerlijkten, alsof verslaving eigenlijk een soort verzet was tegen het grootkapitaal.

En men bleef voor zichzelf maar excuses vinden om werkende mensen te beroven, zogenaamd als ‘slachtoffer’van de verslaving die ze zelf kozen en die ze ‘dwong om te stelen’. Gelul: het lukte voorzitter Mao ook om binnen รฉรฉn week alle Opium-verslaafde Chinezen te laten afkicken.

Excuuscultuur
Op academisch niveau hebben we ook Londense jongeren. De ‘onzichtbare vernielers’ van de geloofwaardigheid van de wetenschap. De KNAW is wat mij betreft pas weer geloofwaardig als ze een ingezonden brief plaatst in het NRC waarin ze toegeeft dat Climategate een kentering was, en waarin ze ook bevestigt dat het plaatsen van windmolens als klimaatmachines een zinloze activiteit is.

De winkel plunderen die wetenschap heet voor onderzoeksblingbling
Mijn stelling is dus dat relschoppers en vele academici de zelfde excuses als relschoppers en verslaafden hanteren op ander niveau. We citeren hier Robbert Dijkgraaf, en wie mijn eerdere blogs las weet dat hij op hoogbeschaafd gearticuleerd niveau een bord voor zijn hoofd moet houden.

De Waddenacademie is in de korte tijd van haar bestaan een onafhankelijke partij gebleken die ratio boven emoties stelt, die verschillende wetenschappelijke disciplines bijeenbrengt en die voor al deze disciplines een podium fourneert. Zo blijkt de rol van de Waddenacademie binnen korte tijd te zijn geworden wat we hadden gehoopt: die van spin(doctor) in het waddenweb.

Men is in academische kringen door de zelfde denkpatronen vervuild als de onderklasse, men plundert de winkel die wetenschap heet om maar invloed, status en onderzoeksblingbling (30 miljoen euro Waddengasgeld per jaar richting klimaatretorica) te krijgen, tot van haar naam weinig meer overblijft dan een beroep op academische autoriteit om ieders directe waarneming te weerspreken.

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: