'Groene Energie', veel subsidie, veel landverbruik, met de minste CO2-winst per besteedde euro

Hoe moeilijk is het om écht nieuws in media te krijgen, als ze liever schrijven over de haarkleur van Wilders, of wanneer ze zich (uit onbenul dat door overmaat arrogantie niet corrigeerbaar is) profileren als marketingafdeling van de duurzaamheidscultus. Nu ving ik definitief bot bij Wethouder Hekking van het Financieele Dagblad, waarvoor ik vroeger af en toe schreef. Mijn idee ging over het volgende:

Ik berichtte al over de besteding van 18 miljard euro klimaatsubsidies voor MEP en SDE die de ambtenaren van Joop Atsma van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu weglieten op de klimaatbegroting. Dan denk je, 18 miljard euro. Dat zullen kranten wel nieuws vinden. Temeer als je bedenkt dat de Algemene Rekenkamer concludeert dat:

    a. De ministeries het zicht kwijt zijn op de twijfelachtige bestedingen van een bedrag dat even groot is als het bedrag dat wij moeten bezuinigen op zorg, defensie, natuur, wetenschap, cultuur en gemeenschapsvoorzieningen.
    b. Er geen enkele keuring is van de beleden ‘duurzaamheid’. Zoals van de bijgestookte biomassa, waar miljarden MEP-subsidies naartoe gaan. In de praktijk kan zo het hele regenwoud van Borneo (omgerekend in gekapte eenheden voor palmolie) worden bijgestookt in de kolencentrales met MEP-subsidie. Hoeraaah.

Het old boys network van subsidie-cashers in kaart gebracht
Bij de Algemene Rekennamer stonden ze te trappelen hiervoor media-aandacht te krijgen: hun kritische rapport over verkeerde miljardenbestedingen was vorig jaar met volmaakte desinteresse door de Tweede Kamer genegeerd. Daarna sprak ik beleidswetenschapper Matthijs Hisschemoller, schrijver van ‘De Lamentabele Toestand van ons Energietransitiebeleid‘: een kritische reflectie op de doelmatigheid van MEP-subsidies.

Klimaatalarmist van het goede soort en Pro Van Andel
Hij is 100 procent klimaatgelovige, maar dan van het goeie soort. Als je al CO2 wilt reduceren- wat wij slimmer omgaan met fossiele brandstof noemen – doe het dan zo efficient en goedkoop mogelijk: met een impuls voor écht innovatieve mensen als wijlen (de klimaatsceptische) Noor van Andel met zijn zonneterp. Die had hij bovenaan zijn lijstje staan. Hij werkt veel samen met Frans Stokman van de C3-foundation en het in mijn ogen hyperfoute ‘urgenda‘.

Bij Hisschemoller vallen automatisch de miljardenbestedingen aan offshore-windparken en biomassabijstook af
Die windparken hebben wel veel symbolische waarde- zie de mega-advertenties die Wereldnatuurfonds en Rabobank plaatsten om offshore-windenergie er door te duwen. Maar zij leveren de MINSTE CO2-winst per besteedde euro.

Meeste winst zit in exergie
Die constatering is logisch: van ons energieverbruik gaat slechts 13 procent naar elektrische energie, de rest is verwarming, industrie en transport. Daar valt de meeste winst te halen, via EXERGIE, zoals onze Theo Wolters ook al beschreef. Maar omdat het old boys-netwerk rond Agentschap.nl van ECN, Ecofys, Planbureau voor de Bureaucratische Leefomgeving, gevestigde energiebedrijven en windparklobbyisten daar een stokje voor steekt komt er van échte innovatie niets terecht. Het blijft steken bij symboolbeleid.

    Het besteden van de subsidies is zo het doel geworden, en het succes van klimaatbeleid wordt afgemeten aan de mate waarin het geld is opgemaakt. Leve de overheid.


Zoals Hisschemoller stelde:

Men zegt mij altijd, het milieu, dat mag toch wat kosten. Maar als je CO2-reductiedoelen wilt halen kun je dat het beste maar zo goedkoop mogelijk doen, anders haal je ze nooit.

Blinde vlek media en bij Diederik Samsom
Ook Hisschemoller faalde om aandacht te krijgen – bij hem was het de Volkskrant- voor de verspilling van miljarden MEP en SDE-subsidies die de CO2-reductiedoelen nooit dichterbij zullen brengen. Ook milieuclubs én politici als Diederik Samsom zijn volslagen ongeinteresseerd. Terwijl hij wel ‘De Staat van het Klimaat’van Marcel in ontvangst nam, en dus beter hoort te weten.

Overheid subsidieert aanbodgericht/Bart Verheggen-gestuurd in plaats van vraaggestuurd
Hisschemoller zag dat inititatieven die bijna marktrijp waren géén subsidie kregen van Agentschap.nl. Dan moesten ze maar marktfinanciering regelen. Terwijl inititatieven die véél subsidie tot in lengte van jaren nodig hadden (en dus nooit op eigen benen kunnen staan) wél subsidie krijgen, zoals van ECN van Bart Verheggen (ja, moeilijk, waarom zou Verheggen zich zo klimaatgelovig profileren, dat gaat natuurlijk gewoon om subsidiegeld.) Voor kleine aanbieders van stroom werpt de overheid onmogelijke bureaucratische hordes op, zo meldde jurist Edgar Worttman mij al.

Overheid in lobbycratie is vijand van de burger
De overheid gooit dus geld naar partijen binnen een bekend netwerk, die het minste innoveren. Door aanbod te creeren via MEP en SDE-subsidies dwingt zij vanzelf vraag af. Wij MOETEN afnemen, en betalen daar 3 keer voor: nu ook via opslag op de energierekening. Dat doet de overheid constant. Ook het afvalbedrijf OMRIN (semiprivaat) bouwde met gemeenschapsgeld een afvalbrander in Harlingen. Die was niet nodig, maar als hij voldongen feit is moet hij gebruikt worden en dat betekent dat burgers daar hun afval moeten afleveren tegen steeds hogere tarieven.

Nu Wethouder Hekking’s blinde vlek

Geachte heer Zeilmaker,

heb nog even gebrainstormd over uw verhaalsuggestie. Heb besloten haar terzijde te leggen.

Hartelijk dank dat u aan ons gedacht heeft.

Met vriendelijke groet,

Han Dirk Hekking
Hekking@FD.nl