Verandert opinieklimaat rond wetenschap?

Onze Marcel blogt vandaag hoe Karel Knip van de slaapsteen voor de luie geest de plank alwéér misslaat bij de Wagner-affaire: de editor van Remote Sensing die opstapte omdat Kevin Trenberth het niet eens was met publicatie van een artikel van Roy Spencer.

De blogosfeer vond overigens al de zakelijke connectie Trenberth-Wagner. Trenberth is zijn indirecte directeur, vandaar de wonderlijke excuusmail die Wagner aan Trenberth stuurde.

Idealisering van ‘De Wetenschap’ nu ook gevloerd door Marcel Hulspas van De PersDe berichtgeving van NRC rond klimaat is al jaren ongeloofwaardig. Zij hanteren namelijk- net als KNAW-president Robbert Dijkgraaf een geidealiseerd beeld van wetenschappers als strijders voor de waarheid, en critici zijn ‘ruw in de mond’- dat Marcel Hulspas in De Pers nu neersabelt.

In repliek op Dijkgraaf’s idealisering van de peer-review schrijft hij:

Dijkgraaf beweert dat alle onderzoek onder de loep wordt genomen waardoor de goede overblijven. Waar hij op doelt is het systeem van peer review, waarbij tijdschriften andere deskundigen vragen een oordeel te vellen over een artikel, voorafgaand aan publicatie. De kritiek op dat systeem is oud en grondig.

Die reviewers kunnen ‘binnendringers’ op hun terrein het leven volstrekt onmogelijk maken (door steeds weer nieuwe ‘verbeteringen’ te verlangen), ze krijgen gratis inzage in het werk van concurrenten, ze doen niet anders dan de bestaande collegiale consensus omtrent een bepaald onderwerp omhoog houden (wat ze niet bevalt, is ‘slecht onderzoek’)

Wat kunnen we daar nog meer aan toevoegen, behalve de beroemde quote van klimaatonderzoeker Phil Jones uit de Climategate-emails als hij sceptische onderzoekers uit het IPCC-rapport wil weren.

Kevin (Trenberth RZ) and I will keep them out (uit het nieuwe IPCC-rapport) somehow, even if we have to redefine what the peer-reviewed literature is

Alsof dit niet genoeg is dit weekend, zelfs NU.nl – waar het terrein van zelfstandig nadenken al jaren onbezet bleef- meldt iets zinvols via Arjen Dasselaar in ‘Geloof in Eeuwige Twijfel’

Helaas is het ook in de wetenschap vaak makkelijker om ‘leuk mee te doen’ dan om kritisch te zijn. Studenten worden immers beoordeeld door dezelfde man die ze in theorie in de collegezaal kritisch zouden kunnen ondervragen. Subsidieverstrekkers hebben hun eigen naam en geloofwaardigheid verbonden aan de naam van de onderzoeker die ze financieren.

Blinde vlek
Omdat de meeste journalisten wereldverbeteraars uit progressief nest zijn, Hulspas heeft ook wat Vara-achtige trekjes, durven ze de link meestal nog niet te leggen met het progressief urbane troetelkind bij uitstek: de alarmistische variant op klimaatwetenschap. Toch is Daselaar geweldig als hij de volgende term invoert

De Geloof in jezelf-maffia

Het dogma in populaire cultuur dat je altijd jezelf geweldig moet vinden en de daaruit voortkomende dinosaurus-achtige zelfprofilering en zelfoverschreeuwing. Dit als tegenstelling van gezonde twijfel. Wat is jezelf bijvoorbeeld, en wat is goed? Stel die vraag eerst maar eens: ik pleit ook al jaren voor gezond zelfwantrouwen.

Dijkgraaf is typische NRC-lezer
Wie kritiek op wetenschappers heeft is ‘ruw in de mond’. Het is Dijkgraaf te vergeven dat hij wetenschapsmarketing bedrijft, hij moet als KNAW-president zijn beroepsgroep verkopen. Maar hij gaat daarin wel eens wat te ver, zoals ik ook al bij de corrupte Waddenacademie liet zien.

Follow the money, Robbert, echt nooit van gehoord? Och nee, academici zijn een hogere menssoort, ethisch boven alle twijfel verheven, een lichtend voorbeeld voor de mensheid. zzzzzzzzz