Mooi ter overdenking voor op een zondag: de TED video behorend bij het boek The Righteous Mind: Why Good People Are Divided by Politics and Religion van Jonathan Haidt. Met dank aan honest broker die het weer had van Judith Curry, die hierr erkent dat het polariserende links-rechts denken veel te maken heeft met het klimaatdebat. Lees vooral ook deze review: Last hope for the left. WIERD stuff! ;-)
Mijn commentaar?
Mijn bezwaar is dat deze openhartige kritiek op liberals toch aan alle kanten druipt van liberalism. Voor mij zou het noet moeilijk zijn op dat podium te gaan staan en te betogen dat er nimmer een meer gesloten geest heeft bestaan dan met het moderne liberalism (wat impliceert dat de linkse openheid een fake is) en dat conservatisme (het fundamentele geloof in het goede van de mens, zijn instituties en de wereld an sich) een voorwaarde is voor open mindedness. Want hoe kan ik vol haat over de bestaande orde en de groepen die aan de macht zijn, open minded naar de wereld kijken?
Waarbij ik grif toegeef dat er ook een enge vorm van conservatisme bestaat – starheid – die ook keer op keer moet worden opengebroken. Enig revolutionair elan is nodig van tijd tot tijd en van issue tot issue. Zo was wat Gorbatsjov deed revolutionair, maar gericht op het ongedaan maken van de revolutionaire waanzin van 1917. Daarmee was die Wende in wezen contra-revolutionair. En zo zou je het nu revolutionair kunnen noemen om de milieuwaanzin te stoppen (strijd tegen de gevestigde groene orde), terwijl het in wezen contra-revolutionair is: terug naar de eeuwige onwankelbare orde. Zoals Tancredi in de Tijgerkat zegt: “We zullen alles moeten veranderen om alles bij het oude te houden!”
Reageer naar hartelust.
Pim Fortuyn heeft dat ooit mooi verwoord.
Hij zag het leven als een rivier, er tegen in zwemmen is nutteloos, de rivier wint altijd, maar als je met de rivier mee zwemt, dan komen er allerlei kansen op je af.
De maakbaren (maakbaar klimaat, maakbare samenleving, links dus) zwemmen tegen de stroming in en komen geen steek verder. Je zou zelfs kunnen stellen dat ze met hun maak pogingen de ellende alleen maar groter maken. Wanneer de natuurlijke correctie komt (EU klapt uit elkaar ofzo) dan zal de klap recht evenredig zijn met alle maak pogingen die ondernomen zijn.
De niet maakbaren denken liever in oplossingen die ze bij zichzelf moeten zoeken. Vindt je dat je CO2 neutrale stroom moet afnemen? Doe je dat toch! Alleen maar biostabiel groente, be my guest. Als genoeg mensen het doen, wordt het vanzelf mainstream. Dit is een veel natuurlijkere aanpak dan de aanpak van de maakbaren, die wordt van bovenaf opgelegd en van onderaf niet gedragen.
Punt wat ik wil maken, is dat het geen gevecht is tussen links, rechts, conservatief of liberaal het is een gevecht tussen mensen die denken dat ze alles maar kunnen maken. Deze lui zijn het as van het kwaad, dingen moeten ontstaan, dan pas zijn ze (voor gebrek aan een beter woord) duurzaam.
@Matthijs: op de website van het ultra-conservatieve La Rouche PAC wordt het begrip "liberal" precies zo uitgelegd als jij het aangeeft met "alles kunnen maken". De oer-liberals zijn Britse vrijgestelde aristocraten die volledig vrij van welke economische realiteit ook hun maatschappelijke ideeën konden vormgeven, dit itt tot een Anton Philips die gewoon binnen de grenzen van de fysica gloeilampen wilde produceren voor een betere wereld. In Nederland noemen we dergelijk losgeslagen liberalisme "salon-socialisme".
In Nederland is het salon-socialisme beter bekend bij de naam "De Grachtengordel"
Mijn vader zei altijd: "De ware socialisten ("Liberals") wonen op de Herengracht"
Vroeger zat "De Grachtengordel" bij de PvdA, echter nu lijkt Alexander Pechtold de "magneet" en lijkt "ons soort mensen" de typebenaming te worden.
Frappant dat deze overduidelijke liberal vanuit "moral intuition" hamert op de "Truth".
De indirecte vingerwijzing "Truth" van deze Jonathan Haidt, naar het gepolitiseerde klimaatalarmisme van de IPCC-liberals, hoeft dan nog nauwelijks betoog.
De liberal-hell van Jheronimus Bosch wordt het vervolg volgens Jonathan Haidt:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7…
Mooie blog Hajo.
De slide met de resultaten van zijn onderzoek voor South East Asia, zijn je waarschijnlijk ook opgevallen (weliswaar een kleine sample).
Als ik het goed begrepen heb is, is de spreker van een partisan liberal nu wat meer gematigd geworden. Wat de verandering bij hem heeft ingezet weet ik niet.
De boodschap die hij heeft is dat je een debat vaak niet kunt winnen, als je jezelf niet kunt verdiepen in de gedachtengang van de opponent. En daar legt hij de vinger op de zere plek. Die opponent kan dat veel beter, en krijgt meer gehoor. Het gevaar bestaat dat men dan dan nog verder radicaliseert.
a) Over het Yin Yang in het klimaat debat….Eentje die direct voor de hand ligt. Men heeft tot nu toe alleen gekeken naar de negatieve gevolgen van een verhoging van temperatuur op aarde. Men laat de positieve gevolgen niet meewegen in beleid (want dat geeft men zelf toe). Effe afgezien of men überhaupt wel een klimaatbeleid zouden moeten voeren, of het wel zin heeft etc., want dat is ook een interessante discussie.
De focussering op een aspect „broeikasgassen“ en temperatuur en niet op andere factoren die klimaat uitmaken en bepalen (ze moeten meteen gemarginaliseerd worden – want dan ook nog niet overtuigend gebeurt).
Daar gaat men m.i. dus al in de fout ….Tja als het Yin Yang denken hier een ingang is voor alarmisten om de zaken wat genuanceerder te zien…is er wat gewonnen….
Alleen ik denk dat men bij sterk apocalyptisch denken (d.w.z. alle minnen op een rij zetten) vaak eerst zijn neus flink moet stoten (door de realiteit ) om daarvan los te komen (de wal keert het schip) en daarna pas kan open staan voor een andere benadering (Yin Yang). Learning the hard way.
b) Je moet wel waarheidslievend zijn, d.w.z. de waarheid willen vinden.
Want ik sluit niet uit dat AGW-opportunisten (degene die er goed geld aan verdienen en geen scrupules hebben) ook wel een „Yin Yang verhaal“ zouden kunnen vertellen om het IPCC en daarmee verbonden beleid te verdedigen.
Die weten dat je niet met een apocalyptisch verhaal aan moet komen zetten.. en dus zeggen ze zoiets van …we hebben met industrialisatie economische welvaart bereikt, maar de natuur verwaarloosd. Etc. de hele riedel.
En gaan daarbij natuurlijk wel voorbij aan de eigenlijke beperkte blik van IPCC rapporten, aan het gehuil van onderhandelaars die echt lijken te denken dat wereld vergaat (onze Y.de B., die Latijnsamerikaanse politica ).
Just my two cents opinion.