Kies uw favoriete groene kakel in de Kamer

De Tweede Kamer der Staten Generaal: Model Tokkie

Na lezen van het pleidooi voor vegetarisme van filosoof/schrijver Jonathan Safran Foer deze zomer ging de kogel door de kerk: ik besloot vleeskippen te houden. In de achtertuin bouwde ik met wat houtrestanten en een oude Ikeakast (heel ‘cradle to cradle’) een kippenhok: hier zit u het Ikea-kippenhok Model Tokkie. Het is mijn Tweede Kamer der Staten Generaal.

Strijd voor dierengerechten
Afgelopen vrijdag namen de eerste politici, 4 Brahmakuikens hun intrek. U mag stemmen welke van de vier de kerst zal halen, wordt het Stientje (de kleinste), Marianne (met de dikke buik) Esther (de twitterkip) of Liesbeth (met de grootste lellen).

De kuikens zijn niet gesekst, er kan dus een kip toch een haan worden: die noemen we dan Gerben Jan Gerbrandy en gaat als eerste voor de bijl. De buren willen niet ’s ochtends om 5 uur al wakker worden van zijn groene anti-liberale gekraai. Of zullen we ‘m Diederik noemen?

Stem op mij?

Camera’s uit de Kamer voor minder gekakel
Natuurlijk is dit niet alleen flauwigheid -er zit een filosofie achter mijn Tweede Kamer-slachtproject die vaste lezers met enige belezenheid wel snappen. Het was afgelopen zaterdag dat ik in de buurt van een televisie kwam, en weer wist: Neil Postman had gelijk. Wij amuseren ons kapot aan het verkiezingstheater, het medium televisie nodigt uit tot verplatting, al ver voor de flatscreen was uitgevonden. Het niveau van media heb ik dan nog niet eens aangesneden.

Volgens mij zou het landsbestuur opknappen als de camera’s weer uit de Kamer gaan. Een zekere beroepseer van het model Bas van der Vlies zou geen kwaad kunnen. En mochten we een Premier Samsom krijgen – wat God verhoedde- dan weten jullie dat hij over biomassa onzin uitsloeg en ook maar wat uitkraamt dat in zijn groene straatje past: en dat is dan iemand die exact is opgeleid.

Wie ook aan de macht komt: de uitkomst is hetzelfde, namelijk meer lastenverzwaring omdat ons land wordt geregeerd door lobbies, vaak van linkse hobbies, en mondiale tendensen. Dus kun je zo op gepaste wijze wraak nemen op het feit dat stemmen – het tweejaarlijks democratisch theater- weinig invloed heeft op de koers van het land.

Twitterverbod voor politici
Een bezoek vorig jaar aan een vaste Kamercommissie over visserij, waar ik moest opdraven heeft mijn indruk van de Twitterkamer niet verbeterd. Je krijgt de indruk met een stel kinderen te maken te hebben, die meer aan het socialiseren zijn dan zich fatsoenlijk een dossier eigen maken. Alleen Esther Ouwehand had zich op haar welbekende eenzijdige manier ingelezen. (Pauly, Pauly, en eeh, Pauly)

Eten van je omgeving
Roger Scruton zijn boeken hebben invloed gehad, het idee van op het platteland leven en aarden in een omgeving in plaats van semi-kosmopolitisch verder huppelen. Ook de mensen van Urbanibalism zijn wat mij betreft leuk bezig: ik schreef een paar jaar terug in Amsterdam voor Het Parool over eten uit wat de stadsnatuur biedt en at samen met Wietske Maas bij Restaurant As.

Het herscheppen van mijn eigen Droevendaal met kippenren stond ook al langer op de lijst: het uitslaan van rechtse taal verhult dat ik altijd een hippie zal blijven. Op Droevendaal in Wageningen ben ik wel definitief strijder voor Dierengerechten geworden, nadat wij met enkele eerlijke vleeseters door vegetariers omsingeld waren.

Groene Rypke de Duurzaamste
Natuurlijk kun je bovenstaande ook afdoen als intellectualistisch gel…: daar zit een kern van waarheid in. Boven alles hou ik van lekker vlees, en wat gaat er dan boven je eigen scharrels die je met de buren en kroeggenoten kunt delen? De buurjongen is kok, kan uitstekende geconfijte kip klaar maken en tegelijk hoef ik nooit meer oud brood ‘weg’te gooien: kippen zijn ideaal als kliko.

Dus: als ik hier niet ehhh, duurzaam ben, Groene Rypke de Duurzaamste dan weet ik het ook niet meer.