Winning schaliegas ook weer geen Hallelujah

Een Climategate-lezer stuurde mij dit rapport waarmee het Europees Parlement in 2011 werd geinformeerd over schaliegaswinning: ‘Impacts of shale gas and shale oil extraction on the environment and on human health‘.

Het is geschreven door een auteursteam onder leiding van Stefan Leichtenbomer van het Wuppertal Institute for Climate (…)Environment and Energy. Het legt de nadruk op de risico’s van schaliegaswinning met het voorzorgprincipe als uitgangspunt om schaliegaswinning vervolgens te ontraden. Het geeft daarbij enkele valse vergelijkingen, maar ook realistische kritiek.

Bijna net zoveel asfalt nodig als voor windmolens
Zoals bij alle onconventionele winning (zie teerzandwinning bij Peace River) vervallen een aantal voordelen die gaswinning als bij onze Slochterenbel milieutechnisch superieur maken ten opzichte van ‘duurzaam’: de oppervlakteconsumptie van schaliegaswinning is fors, omdat er veel meer putten gedrild moeten worden. In het eerste jaar produceren die putten 11 miljoen kuub per put, dat neemt volgens het Europese rapport na 10 jaar af tot 40.000 kuub.

Net als bij windmolens moet iedere put per transport bereikbaar zijn en dus met een asfaltweg verbonden. Neem de Barnett Shale in Texas, waar over een oppervlak van 1/3 van Nederland 15.000 putten zijn geboord tot 2010. Vanuit ecotechnisch oogpunt dus een grote versnippering van landelijk gebied, en ook heb je dus per kleinere hoeveelheid gewonnen gas meer transportemissies en omgevingsbelasting.

Valse vergelijking uit vooropgezet advies? (Njet Schalie)
Het Europese rapport (blz 19)wil doen geloven dat je beter siliciumwoestijnen voor zonne-energie kunt aanleggen die 20 jaar zouden meegaan. Maar volgens mij geldt die vergelijking alleen wanneer je -zoals de auteurs doen- aanneemt dat je gas alleen voor elektriciteitswinning zou inzetten tegen een rendement van 58 procent. Is dat geen valse vergelijking? De grootste energieconsumptie is nodig voor transport, industrie en verwarming. Aan de reageerders de vraag hier eens serieus naar te kijken.

Vast staat dat de VS in korte tijd (sinds 2005) van importeur veranderen kan in exporteur van gas. Het produceert al honderden miljarden kuub tegen slechts enkele miljoenen kuub schaliegas in Europa. Volgens het Europese rapport zijn de te winnen voorraden in Europa minimaal vergeleken met de Amerikaanse.