De overheid is als Allah, zij is groot en doet wat zij wil (1)

…zijn profeet

Overheidsbeleid is dé oorzaak dat de economische crisis verergert en dat steeds meer mensen werkeloos worden. Dat is volgens mij dé conclusie van de VIBEG (visserijmaatregelen in beschermde gebieden)- hoorzitting die afgelopen vrijdag 9 augustus plaatsvond bij de Dienst Regelingen van het Ministerie van Economische Zaken in Den Haag. Hier hoorden ambtenaren, waaronder Vibeg-architect Ton IJlstra de toelichting aan bij formeel ingediende bezwaren van vissers en hun vertegenwoordigers aan tegen Vibeg.

De overheid sluit volgens dit op 29 april gepubliceerde besluit visgebied in de kustzone ter grootte van de provincie Utrecht zonder schadecompensatie voor gedupeerde kustvissers. Onder vlag van Natura 2000- verliezen gedupeerde kustvissers tot 90 procent van hun inkomen dankzij- hier uitvoerig beschreven- overheidsbeleid zonder fatsoenlijke schaderegeling. Tientallen visserijbedrijven gaan dankzij het ministerie van Economische Zaken (!!) zo over de kop. Daarnaast worden toeleverende bedrijven en lokale gemeenschappen gedupeerd door de overheid. Vissers kunnen niet meer investeren in duurzaamheid, omdat de overheid ze daarvoor de ruimte ontneemt.

Grillig en onbetrouwbaar
De overheid is fundamenteel onbetrouwbaar door bijvoorbeeld voor schelpenvissers een concessie te verkopen tot 2017, en datzelfde gebied via Vibeg eenzijdig zonder voorspraak dicht te gooien in januari 2014. Verder is de visserij jarenlang voor de gek gehouden door de overheid. Zoals ik al schreef, de geest van Natura 2000 is dat bestaand gebruik doorgang mag vinden.

Echter, op Natura 2000 werd ná aanwijzing van gebieden steeds meer beleid gestapeld als Ospar, MPA’s uitgelegd als gesloten zeereservaat zoals enkele milieufanatici al jaren willen. Feitelijk wordt nu op zee een variant van de Ecologische Hoofdstructuur uitgerold. Dit ondersteund met de zelfde opéénstapeling van als ‘wetenschap’verkochte meningen en ideologie van een selecte groep activist-ecologen. Waarvan ik de ecologische deugdelijkheid al besprak in het artikel ‘De Primitieve Verbeelding aan de Macht’ in Visserijnieuws: een leestip voor de jonge jurist van het ministerie, die vers van de academie op dit complexe dossier komt vallen en nu over het lot mag beslissen van al deze bedrijven. En dat terwijl Vibeg-architect Ton IJlstra – tevens bij de hoorzitting aanwezig- hem op de vingers kijkt.

Succes, veel sterkte en wijsheid!

Is een slot op de natuur de manier om natuur te beschermen?

Nieuwe blogreeks over de overheid en haar personeel
Tot het Salomonsoordeel is geveld blijf ik een reeks nieuwe blogs wijden aan de rol van de overheid in Vibeg onder bovenstaande titel, en de ambtenaren die dit uitvoeren. De overheid beslist namelijk letterlijk over de levens van mensen die haar offers brengen via de blauwe enveloppen, en die zij nu als middel gebruikt – een soort humane discards- voor eigen beleidsdoelen. Ook heeft de overheid de pretentie de natuur van achter een bureau te kunnen sturen, we zien dat ook bij ‘klimaatbeleid’dat tientallen miljarden euro’s kost zonder enige opbrengst.

Ongetwijfeld werken er niets dan aardige goedbedoelende mensen. Maar er is meer nodig dan een positief zelfbeeld als mens en organisatie om goede beslissingen te nemen voor economie en ecologie, die de overheid in Vibeg als valse tegenstelling tegen elkaar uitspeelt. Zoals een visser opmerkte die na 40 jaar vissen zijn gebied kwijt raakt: ‘wij leven met de natuur, wij zijn natuurmensen’. Normaal gesproken hoort theorie uit de praktijk te volgen en niet andersom. Beleid is theorie, iets dat ‘zou moeten werken’: de vraag is of je uit de Haagse hemel daar zicht op hebt.

De hoorzitting had als positieve functie dat de overheid nu emotioneel kon ervaren welke schade zij bij reëel bestaande mensen aanricht. Ik kreeg er als lijfeigene van de overheid een wat Middeleeuws gevoel bij.

In mijn ogen is het in ons landsbelang dat de overheid – een organisatie ver van de praktijk- sterk versobert in haar beleidspretenties en regulering. Waar mogelijk zal ik mij voor dat nobele doel inspannen in de vrije rol die ik hier inneem. Ik ben geen visserijvertegenwoordiger, nog heb ik die intentie, en vissers hoeven niet bang te zijn met mij geassocieerd te worden. Ik ben voor praktische omgang met de natuur die mij verwondert en boeit, en voor een deel passen vissers in dat plaatje. Je hoeft vissers daarvoor niet te idealiseren. De praktijk is namelijk nooit ideaal, want ideaal is maar theorie.

PS: Wat de titel betreft, ik mag toch gewoon ‘Allah’ noemen zonder allerlei mensen te kwetsen, of mensen aan te trekken die deze mensen weer willen kwetsen? Beide groepen zijn niet mijn doelgroep, zoek je heil ergens anders. Ik vind het gewoon mooi klinken. Punt.