Niets is mensen te gek, behalve non-conformisme

Na gesprekken met diverse ondernemers (van visserij tot agrarische sector) die in aanraking komen met Natura 2000 wil ik vandaag een korte schets geven waarom uw dwarse blogger Natura 2000 ziet als de grootste bedreiging voor natuurbeleving in NL én economische activiteit: dit volgens de harde politieke wet ‘Groen Links werkt averechts’. Om eerlijk te zijn weet ik even niet hoe we aan de bureaudictatuur kunnen ontsnappen van het Bureaucratisch Academisch Complex (ambtenarij + bevriende Ngo’s + bevriende academici).

Catch 22
We zitten in een Catch 22 die te maken heeft met het feit dat niets mensen te gek is, behalve non-conformisme. Niets is mensen te gek, zolang iedereen het maar slikt. Zodat we zaken die in andere context ‘maffiapraktijken’ heten nu ‘het goede doel’noemen: zo mogen NGO’s hun eigen MSC-standaard opleggen aan supermarkten zonder dat de NMA ingrijpt, terwijl vissers per herkeuring aan MSC al 50 duizend euro moeten betalen, zonder dat het aan inkomsten iets oplevert: MSC is een onderneming die als overheidsvervanging optreedt, terwijl ook andere keurmerken bestaan als FOS. Maar zodra vissers uit MSC stappen komt meteen de NGO-medialaster op gang. MSC is niet veel anders dan het betalen van protectiegeld, zodat NGO-maffioso van WNF, Greenpeace en Stichting de Noordzee je reputatie in media niet aan stukken slaan.

Schiet op de boodschapper
Door continue media-conditionering vinden vele mensen dit normaal, ja zelfs aanbevelenswaardig: We schakelen lastenverzwaring en bureaucratische repressie gelijk met natuurbescherming en noemen dat Natura 2000. Dus sluiten we een stuk kustzee ter grootte van de provincie Utrecht, daarbij honderden mensen hun bestaan afnemend, voor een eend die ze in Denemarken voor de lol doodknallen vanuit een Zodiac. We spenderen miljarden euro’s voor het uit context tillen van milieurisico’s zonder rentabiliteitstoetsing en noemen dat klimaatbescherming. En de idealisme-industrie drijft op het met afpersing onder dreiging van geweld van burgers verkregen geld, om dat over de balk te gooien zonder rentabiliteitstoetsing. Het klinkt extreem voor velen als ik het zo opschrijf.

Vandalisme-idealisme
Wat enkele kritisch-analytisch ingestelde mensen schrijven, het wordt continue overspoeld door een Postcodeloterij- gefinancierde subsidie-industrie. Die produceert een onophoudelijke stroom halve waarheden/hele leugens, versterkt door mainstreammedia, meestal van PvdA/Groen Links-origine: dat komt weer integraal in media terecht, en zo wordt de publieke mindset gemasseerd, waardoor de cyclus zich kan herhalen. De bereidheid onzin te accepteren – dat wat geen enkele grond in de praktijk heeft en meer nadeel oplevert dan voordeel- blijft groeien, want iedereen doet mee.

Mag je mensen persoonlijk aanvallen?
Wie op een dieet leeft van mainstreammedia houdt de leugen voor waar: omdat je niets anders hoort en aanneemt wat de meerderheid lijkt te roepen. Zo lijk je met een van mainstream afwijkend standpunt op een leeg terras waar niemand wil zitten. De angst geïsoleerd te raken weerhoudt goede mensen collectief op te staan, zodat zij verdeeld blijven zitten. Eerdere analyses van de Fortuynistische revolte –platte praktijk versus wereldvreemd establishment- hebben raakvlak met wat ik zelf vond. Inclusief de fanatieke wijze waarop mensen werden en worden geridiculiseerd door mainstreammedia, zodra zij het establishment aanvallen. Eigenlijk zijn we gewoon terug bij af, met het verschil dat er een zich verdiepende economische crisis is bijgekomen, en nog massa’s lastenverzwaring en overregulering op ons afkomt- geproduceerd door het overschot nutteloze academici- onder de vlag van ‘milieu’. (Programmatische Aanpak Stikstof, Kaderrichtlijn Mariene Strategie enz enz)

Zo lijken ook mijn persoonlijke aanvallen nogal risicovol. Omdat iedereen voor zoete koek slikt wat de John Geijps en Nico Hylkema’s onder het mom van objectieve journalistiek voor leugens verspreiden, lijken mijn aanvallen vooralsnog enkel stijlloos, eerder mij te beschadigen dan doel te treffen. Of niet? Maar zeg nu zelf; wie richt er nu meer maatschappelijke schade aan in NL en is dan het echte gespuis? Het blog Joop.nl drijft op continue persoonsaanvallen, maar dan op mensen die wij volgens de mainstream toch al onaardig hebben geleerd te moeten vinden. Politici buiten PvdA-Groenlinks-honk worden ook continue aangevallen op de persoon door journalisten. Je mag dus niet de handelwijze van concrete personen aanvallen waarmee de mainstream sympathiseert, anders val je buiten de orde.

Hoe krijg je kritische massa?
Er zijn teveel John Geijps, Gansje Chaudrons en Nico Hylkema’s in medialand, te weinig Marcel Crok’s en Marco Visser (van het voormalige Ode, nu De Optimist), die op basis van deugdelijk onderzoek, analyse en bewijs schrijven, waarbij ik opmerk dat slechts 10 procent van mijn artikelen daar aan voldoet. Zo krijg je niet de kritische massa waardoor je uit de val komt van de menselijke angst voor non-conformisme. Zoals ik bij een voormalige vriend- die werkt voor Hivos en andere subsidieslorpers- constateerde willen mensen liever niet datgene horen dat hun gevoelsroes verontrust, iets dat hun basale vertrouwen in de wereld kan aantasten: dat is slecht voor je gevoel. Dat is ook wat Paul Jepson mij vertelde, toen hij kritisch onderzoek over het WWF publiceerde. Men wilde het eenvoudig niet horen, en viel hem aan.

Dus doe je de positie van waarheid zelfs schade door ‘niet mee te doen’ en op bewijs te wijzen, in een wereld waar ‘waarheid’ is wat iedereen graag wil voelen. Wanneer de mainstream extreem afwijkt van de waarheid (= wat de praktijk en bewijs uitwijst ipv ‘wat zou moeten werken als, of wat men hoopt’) en jij wijst daar op ben je in de ogen van de massa extreem. Die angst geïsoleerd te raken en zo schade te lijden weerhoudt de goede mensen/productieve sector iets te doen. Vooral ook ondernemers, want met negatieve publiciteit is niemand geholpen en zo blijft men langzaam toekijken hoe de (vaak onbewust) linkse ambtenarij ondernemerszin in stilte verstikt, het bestaan van mensen langzaam afknijpt in overregulering.

Ach, liever een bureaudictatuur dan Irak aan de Noordzee
Zo zitten we nu dus in een Catch 22 terwijl wat ik het Bureaucratisch Academisch Complex noem- de onheilige drie-eenheid van ambtenarij-academici-NGO’s Nederland in stilte naar de economische afgrond trekt, terwijl media allerlei praktijkvreemde ‘deskundigen’er bij trekken om te verklaren, wat iedereen zelf kan zien die de wereld kent. De deken van lastenverzwaring en overregulering zet de economie op slot.

En velen wachten af. Want welke optie dan geweld heb je nog, wanneer het democratisch systeem niet meer functioneert en is verworden tot een door lobby gedicteerde bureaucratie, zoals je nu letterlijk voor je ogen kunt zien bij Natura 2000, of bij de lobby om 4,4 miljard euro subsidies uit te delen aan een club bevoorrechte investeerders en bedrijven (windfarm Gemini)? En wie heeft daar nu behoefte aan, eigenrichting leidt tot anarchie. Erger dan repressie is fundamentele onveiligheid, het idee dat iedereen je op enig moment iets aan kan doen, de natuurstaat.

Een soort Irak aan de Noordzee. Dan is Sovjet NL – het langzaam afknijpen van onze vrijheid via lastenverzwaring en overregulering- best uit te houden, zolang je je maar gedeisd houdt en iedere milieubureaucratische vinding met applaus verwelkomt. Het zal onze tijd wel duren….

Zo kan ook het enige effect van deze blog zijn: ‘wat is die Rypke negatief’. Waarmee men bedoelt, wat schrijft hij iets dat míj een slecht gevoel geeft, dat moet dus wel aan hem liggen.