UK-ETOA-TAJANI

EU Commissaris Oettinger sprak onlangs al steun uit voor de maakindustrie in Europa en nu doet zijn collega Antonio Tajani (Industrie) hier nog een flinke schep bovenop. Op een Forum in Como in Italië sprak hij zich onverwacht sterk uit over het dramatische verlies aan concurrentiekracht van Europa, ‘we face a systemic industrial massacre’. Een systematische massaslachting van de industrie, dat liegt er niet om. Ook verrassend was dat hij er een dreigement aan het Europese klimaatbeleid aan vast koppelde:

We need a new energy policy. We have to stop pretending, because we can’t sacrifice Europe’s industry for climate goals that are not realistic, and are not being enforced worldwide

zo vertelde hij The Daily Telegraph tijdens het forum voor beleidsmakers en het ‘groene geloof’ kreeg ook een sneer mee:

I am in favour of a green agenda, but we can’t be religious about this

Het Europese energiebeleid wordt genoemd als boosdoener en uiteraard ook schaliegas en de kansen voor de chemische industrie in de VS waarover ik al schreef. Zonder serieus proefboren weten we niet wat het ‘energetisch’ voor Europa betekent, maar het onderbouwt mijn bewering dat schaliegas al een belangrijke positieve bijdrage levert door dromende politici wakker te schudden en met de neus op de harde feiten te drukken. Europees president van Rompuy beaamde de noodkreten van Tajani en noemde de energiekosten een top EU-prioriteit.

Compared to US competitors, European industry pays today twice as much for electricity, and four times as much for gas. Our companies don’t get the rewards for being more efficient

Europa’s verdiepende energie crisis heeft de schulden problematiek voorlopig verdrongen van de eerste plaats, zo luidt het. Maar deze retoriek wordt vooral veroorzaakt door een ontwerp regeling over schaliegas dat de Commissie in October moet uitbrengen. De directoraten Industrie en Milieu staan scherp tegenover elkaar.

Kansen geven aan schaliegas is lang niet genoeg
Een ‘industriële massaslachting’ is veel meer dan schaliegas. Het ideologisch gedreven energie subsidiebeleid in de EU is inmiddels diep in de bureaucratie doorgedrongen. Of men de moed heeft dat verder te benoemen en aan te pakken moeten nog maar blijken. De Europese Commissie, het Europese bureaucratische machtsblok, heeft vooral uitgeblonken in het opwerpen van bureaucratische barrieres. ETS, het mislukte ‘wereldwijde’ CO2 handelssysteem is een schrijnend voorbeeld dat door velen fel wordt verdedigd. Zouden Tajani en zijn medestanders in de Commissie dat ook aan durven pakken? Een open en vrije energiemarkt zou onrendabele energieproduktie corrigeren zonder bureaucratisch ingrijpen. Maar ondanks vele beloftes is zo’n markt nog heel ver weg. Dat is waar de EUSSR zich sterk voor zou moeten maken en verder moeten ze vooral geen maatregelen nemen. Maar dat is een tegennatuurlijke reflex van de ambtenarij aangezien dat hun bestaan bedreigt. Enkel politici kunnen het ambtenaren-NGO bolwerk aanpakken en dat doen ze alleen met sterke steun van hun kiezers. In 2014 kunnen we stemmen!