VPRO daalt af tot klimaatporno na verlies monopolie op polderporno

Wat doe je als VPRO, wanneer je wordt uitgelachen als je beweert ’taboes te doorbreken’en andere intellectualistische excuses aanvoert om parende mensen op tv te tonen? Terwijl BNN gewoon een lul toont zonder gelul er omheen. Dan zend je als laatste toevlucht om de kleine hersenen van kijkers te prikkelen – met grote hersenen als schaamlap- een horrorserie uit met wetenschappelijke schaamlap: ‘De Klimaatjagers’. Een slap aftreksel van Al Gore, verteld door libidoremmende linksmensen die op onze kosten de wereld rondvliegen en dan bij iedere gletsjer of smeltende ijsbeer roepen ‘oh en ah onze schuld’. Wij bij Climategate.nl vragen ons in dit blog af wat VPRO tot klimaatporno doet afdalen en laat breken met een traditie van degelijke documentaires.

De enige affiniteit van journalisten met chemie is dat ze oliedom zijn
Vroeger- toen ze nog een wetenschapsredactie hadden- deed de VPRO wel eens iets goeds. Zo genoot ik net van de bekroonde documentaire ‘De Slag om de Brent Spar’ uit 2000 van de VPRO, over de aanval van Greenpeace op Shell. Alle partijen die er toe doen verschijnen voor de camera, en krijgen ruim de kans hun beweegredenen voor het voetlicht te brengen. Greenpeace wilde in 1995 aandacht trekken voor een ministersconferentie over de Noordzee op 31 april. Omdat je journalisten niet met abstracte thema’s kunt lokken over afval in zee- de enige affiniteit van journalisten met organische chemie is hun oliedomheid- zochten actievoerders een beeld: de bij Greenpeace weggelopen actievoerder Gijs Thieme liep per toeval tegen de plannen van Shell om de spar in het Brent-olieveld te laten afzinken, een ‘geschenk uit de hemel’.

Greenpeace is von kopf bis fuss auf media eingestellt
Het oude activoerdersbloed kroop waar het niet gaan kon, en kreeg de volgens hem bureaucratisch geworden Greenpeace-leiding mee.Zowel in kosten als milieutechnisch was afzinken echter de beste optie gebleken. De ingenieurs van Shell krijgen ruim de gelegenheid om uit te leggen dat zij het feitelijk bij het rechte eind hadden, en dat Greenpeace milieutechnisch gezien fout zat. Toch kun je niet anders dan ook enige bewondering krijgen voor Thieme en de actievoerders, die met een brok lef een Spar inklimmen in één van de ruigste delen van de Noordzee, tonnen apparatuur binnenhijsen: één geoliede logistieke operatie, petje af. Media uitnodigen en dan de wereld bestoken. En hoe knullig Shell daar vervolgens in PR-technisch opzicht mee omging.

Het beeld dat blijft hangen: effectief liegen doe je met beelden en zo maak je het grote publiek gek, los van de vraag of er een hout klopt van wat je zegt, de geschiedenis herhaalt met Schaliegas. Een wijze les voor iedereen die tegen beter weten in toch van de redelijkheid van mensen wil uitgaan. Je kunt eindeloos argumenten aanvoeren, maar die werken dan alleen maar tegen je in een door de kleine hersenen gedicteerde mediamaatschappij. Het inspelen op angst, gevaar en seks – de kleine hersenen- van Greenpeace is eigenlijk de meest kille vorm van realisme, ze weten dat mensen- en dan vooral journalisten- irrationeel zijn, alleen hun kleine hersenen gebruiken en stemmen hun communicatie daarop af. Dat nihilistisch realisme levert Greenpeace nu een kwart miljard euro per jaar op.

Kwaad doen om erger te voorkomen?
Daarnaast geldt natuurlijk de tijdloze vraag ‘mag je kwaad doen om erger te voorkomen’. De vrees van Greenpeace was dat de Brent Spar- hoewel ongelukkig als voorbeeld- een precedent zou scheppen om ook de andere honderden platforms af te zinken…Die dan- op de kale modder- en zandbodem van de Noordzee een prachtig rif zouden vormen waar miljoenen vissen konden leven, koraal zich op kon hechten, die als enorme biodiversiteitshotspots de Noordzee zouden verrijken.

Tijden veranderen: Greenpeace nu fanatiek voorstander van dump megatonnen staal op zeebodem
Inmiddels is Greenpeace de meest fanatieke voorstander geworden van de dump van megatonnen staal en 9000 ton zware HV-DC-convertors die met 250 decibel de zeebodem ingeheid worden van Natura 2000-gebied als Borkum Riffgrund in opdracht van Tennet, daarmee zeezoogdieren dodend.

You and me baby, are nothing but mammals
Tijden veranderen, en zo kan de tijdgeest (Hegel) ook bij de VPRO misschien de reden zijn om te switchen van degelijk docuwerk naar klimaatdocumentaires op BNN-niveau. Het vloeken in je blote reet-polderporno segment is al gekaapt door BNN. Wie iedere zwakke poging tot verhaal tussen het neuken door ongeduldig doorstaat, neemt gewoon een abonnement op Filmnet, waar vanaf 12 uur geslachtsdelen ongecensureerd door het beeld dansen. Wie nog met een intellectualistisch excuus komt aandraven over ‘taboes doorbreken’- alleen maar om parende mensen op tv te willen zien- maakt zichzelf onsterfelijk belachelijk, de VPRO heeft hier geen functie meer. Zoals de Bloodhound Gang al ruim 10 jaar geleden zong:

You and me baby are nothing but mammals, so let’s do it like they do on the Discovery Channel.

De levensvisie die de VPRO ooit intellectualistisch uitventte, ingekleed met evolutiebiologen is gewoon popcultuur geworden. Zoals ook de hardcore-milieubeweging kindjes leert dat zij nietswaardige plaagdieren zijn in een zinloos heelal.

Dus wat moet je als VPRO dan, wanneer BNN jouw filosofie overneemt zónder intellectualistische hypocrisie, die maar tijdrovend is. In een tijd van mentale afstomping kan de Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep als overgebleven verzuilingsfossiel alleen nog kijkers binden door ze met prikkels te overvoeren, gericht op de kleine hersenen, een beetje als bij het moderne onderwijs over milieu en klimaat voor kinderen. Naast seks is angst de enige andere optie, met wat intellectualistisch gelul er overheen als schaamlap.

Ik vraag me echter af of de meeste jongelui wel op klimaatporno zitten te wachten. Als ze opgewarmd willen worden kijken ze liever Feuten dan naar een aftreksel van Al Gore.