science-v-politics-cartoon

Barry Brill heeft een geweldig artikel geschreven op WUWT waar je als klimaatvolger bijna kippenvel van krijgt. Het artikel heet Can the IPCC do revolutionary science? Het biedt een overzicht over de geweldig complexe situatie waarin de wetenschappers zich nu bevinden die schaven aan de tekst van de Summary for Policy Makers (SPM). Bloomberg kwam met de scoop dat enkele van de vragen zijn gelekt die de EU, de VS en China hebben gesteld op basis van de draft die ze begin augustus hebben gekregen. Iedereen wil meer uitleg zien in de tekst over the hiatus, de temperatuurstilstand van de laatste 16 jaar.

Brill analyseert haarscherp alsof hij met het mes op de borst zijn beste inschatting moet geven van de gevolgen van ingrijpen in Syrië, hoe het dilemma van de IPCC in elkaar steekt. Er is namelijk tussen 15 maart 2013 – de sluitingsdag voor opname in het vijfde IPCC-rapport – en augustus een hele reeks peer reviewed papers verschenen op één na allemaal in Nature Climate Change die samen gelijk staan aan een wetenschappelijke revolutie. Bill noemt ze allemaal en heeft ze allemaal keurig in voetnoten staan. Extra saillant is dat enkele van de auteurs van de nieuwe opzienbarende papers zelf hoge IPCC posten bekleden en eind september meepraten in Stockholm waaronder Francis Zwiers en John Fyfe.

De alom gerespecteerde Judith Curry vat de nieuwe revolutionaire wetenschappelijke consensus uitstekend samen momenteel: We just don’t know. Op zich ook weer niet zo opmerkelijk want in oktober 2009 en dus ruim voor climategate schreef Kevin Trenberth al:

[perfect_quotes id=”27245″]

Kortom: wat klimaatwetenschappers stilletjes al jaren weten, breekt nu langzaam, door naar de mainstream. Er is gewoon geen hard bewijs voor een significante rol van CO2 in fasen van opwarming van de aarde. Natuurlijke variatie lijkt vele ordes groter en sterker dan wat CO2 ooit qua temperatuur zou kunnen aanrichten dan wel veraangenamen. Hoe moet het IPCC met deze lastige situatie omgaan? Brill geeft drie opties:

  1. rubber-stamp a SPM that has been overtaken by events?
  2. add a major caveat to the state of play in March 2013, promising an addendum will be issued to cover post-cut-off papers? or
  3. adjourn the meeting to accomodate a crash program to re-write both the WG1 Technical Report and the consequent SPM?

Lees zelf hoe Brill de kansen van de drie opties inschat. Hij sluit af met:

Revolutionary climate science is under way. The question now is whether the IPCC is up to the challenge.

Een reageerder noteert:

Richard M says:
August 31, 2013 at 7:48 pm
Whether they know it or not, the biggest gift to skeptics would be releasing an obviously wrong report. It would prove beyond any doubt that the IPCC was political and not scientific. And, as time goes by, it will become more and more obvious.

Iemand haakt erop in:

Ben D says:
August 31, 2013 at 8:04 pm
Richard M
I suspect that is what is going to happen, there will be some interesting reading here at WUWT coming up..

We gaan ons best doen dat het ook op climategate.nl interessante dagen worden van 23 tot 26 september. Met in de dagen ervoor zeker ook live coverage van het artisch zeeijs minimum dat een verdere nagel aan de doodskist zal worden van de activistische klimaatwetenschap! Bij deze stel ik voor het IPCC collectief gratie te verlenen als ze het lef hebben al dit jaar de ommezwaai te maken naar realisme en dan ongeacht of ze dit doen om hun carrières te redden of uit liefde voor de waarheid.