canon

Update: al 900 euro binnen voor nieuwe camera Rypke. De teller staat op 994 artikelen vanochtend. Hooguit nog 6 dagen en Rypke passeert de 1000 artikelen. Iemand tipte me dat het leuk zou zijn als Rypke een cadeau kan ontvangen rond dit heugelijke moment. Hartgrondig mee eens. In eerste instantie vroeg ik om een geldbedrag van 1000 euro omdat ik geld niet als geld zie maar als visoen (zie dit boek van Arthur Lassen). Ik vroeg botweg 1000 euro aan jullie. Dat leidde tot heftige reacties, waarbij ik John Kenner misschien harder aanpakte dan nodig. Toch heeft het ook verhelderend ja zelfs louterend gewerkt. Ik ontdekte het verschil tussen geilheid en gulheid.

Voor ik wat verder filosofeer zet ik voorop dat het plan nu is gewijzigd: we lullen niet meer over geld maar over een nieuwe camera. Gisteren bezocht ik met Rypke de lezing van Nassim Nicholas Taleb voor het Nexus Institute in Tushinsky (waarover spoedig een kritische Engelstalige blog) en na afloop lunchend in een cafeetje aan de gracht (ja Rypke weet zelf vanuit Friesland nog feilloos waar de leukste serveersters in Amsterdam werken) ontviel Rypke dat zijn camera stuk is en dat hij van de donaties een nieuwe camera zou kopen. Zo’n Canon EOS Mark III als hierboven op de foto kost bijna 3 mille dus moeten we bescheidener zijn en op pagina twee van marktplaats kijken. Bij deze dus: de actie is niet meer 1000 euro voor Rypke, maar “nieuwe camera voor Rypke”.

kooij

Als skileraar in de Alpen en later ook als rondvaartgids in Amsterdam en heb ik jarenlang meegemaakt wat gulheid betekent: het verschil tussen een glimlach en een fooi en een zuur gezicht en geen fooi. Ik weet ook zeker dat het verschil daartussen maar voor 10% werd bepaald door mijn vorm van de dag en voor 90% door het karakter van de klant. En geloof me: als de glimlach goed was, was ik even blij met 5 euro als met 100 euro. Natuurlijk waren het altijd alleen de beter bemiddelden die bedragen tussen de 50 en 250 euro neertelden. Ooit had ik de avond van mijn leven met een boot vol Ieren op bedrijfsuitje met een stomdronken directeur. Ik hoefde niks te doen want de microfoon ging van hand tot hand en de prachtigste liederen werden gezongen en toespraken werden gehouden. De norse schipper had al de hele avond een zuur gezicht en zat maar te mopperen op het gezelschap. Ik genoot met volle teugen. De directeur stopte me na afloop 200 euro toe. Ik deelde het geld zoals gebruikelijk met de schipper die vrekkig smiespelde dat we het geld niet met de cateraar moesten delen. De cateraar vertelde me dat hij ook 200 euro had gehad. Vraag: wie in dit gezelschap leet het meest ongelukkig? Antwoord de schipper.

PrivateJet

Als skileraar kreeg ik ooit van een directeur van een fabriek voor gewapend beton 150 euro op mijn eerste dag van een hele week privéles voor hem en zijn vrienden. Hij vertrouwde me toe dat het zijn usance was fooi vooraf te geven omdat je bij fooi achteraf niet meer het voordeel geniet van de werking van de donatie op het gemoed van de ontvanger. Ik was nieuwsgierig om ik aan het einde van de week weer zo’n bedrag zou ontvangen als ik extra mijn best deed, maar maakte het niet mee omdat ik vrijdagmiddag – na de les met 3 andere skileraren – in een lawine belandde en zaterdag in het ziekenhuis ontwaakte waar ik hoorde dat van de vier twee het niet hadden gered. Hierover schrijf ik binnenkort een boek. Een andere keer dwong mijn vrekkige skischoolchef (bijna alle skischoolchefs zijn vrekken) me vakantiedagen op te nemen omdat hij geen werk voor me had. Op straat raakte ik in gesprek met 4 kerels op zoek naar een skiverhuur. Het bleken directeuren van een supermarktketen die met hun privéjet 4 dagen wintersport wilden genieten. Dat werden mijn beste dagen omdat ik de klus natuurlijk buiten de skischool om aannam. We zaten ooit te lunchen op zonnestoelen die elk 60 schilling (iets van 5 euro) borg hadden. Toen zij die niet wilden terugbrengen, vroeg ik of ik het mocht doen. Dat vonden ze wel een lollig idee. Ze hielpen zelfs mee de stoelen terug te brengen en gaven mij de 20 euro. Op woensdagavond liep ik altijd een modeshow in Oostenrijkse klederdracht in het ***** hotel waar ze zaten en dronk ik na afloop de duurste champagne met hen.

geldvision

Ik heb een vermoeden dat veel rijke mensen niet gul zijn omdat ze rijk zijn geworden, maar precies omgekeerd: dat ze rijk zijn geworden om dat ze een gulle natuur hebben. Dat er ook vrekkige miljonairs zijn die hun geld vrekkig hebben gespaard en in een ruitjeshuis angstvallig verborgen houden dat ze een miljoen op de bank zijn omdat ze paranoia zijn voor inbrekers, bewijst voor mij niets. Dergelijke mensen kan ik niet “rijk” noemen. Het zijn arme stakkers.

In de reacties hieronder verbaasde ik me over het feit dat we blijkbaar makkelijker 1000 euro ophalen voor een vliegtuig (doorgeschoten naar 1395 euro) dan 1000 euro voor een mens. Het zette me aan het denken over filantropie en misantropie. Over geilheid en gulheid. Gulheid dat is die glimlach en die moeiteloze donatie zoals ik ze dus ook doe aan elke muzikant op straat. Als ik 10.000 euro maandinkomen had (heb ik ooit al een jaar bereikt totdat de relatie met de moeder van mijn oudste brak en ik weer voor een avontuurlijk bestaan koos als mountainbike gids) dan zou ik uit eigen zak Rypke voor 3000 euro per maand onderhouden hoe hard mijn huidige vrouw me er ook om zou vervloeken. Dat is gulheid. Geilheid is makkelijker. We worden allemaal geil van zo’n peperdure camera als hierboven of het idee een vliegtuig met een boodschap de wereld in te sturen. Rypke en nieuwe camera bezorgen en via zijn talent en scherpe blik schitterende platen te schieten en hier te bewonderen, dat is natuurlijk wel geil!

Ik heb inmiddels een jaar of 3 ervaring als fondsenwerver. Heb het nodige geleerd en wist toch al dat je nergens zo makkelijk geld mee ophaalt als met een concreet project. Het moet tastbaar zijn. Dat was dan ook echt de bedoeling om de “kleine donateurs” niet of zo min mogelijk lastig te vallen voor het bereiken van een redelijke uurvergoeding van de journalisten hier (en die die er nog bij moeten komen in de toekomst) en hier vooral alleen oproepen te plaatsen voor concrete projecten als “help de server sneller te maken”, “doe vliegtuig”, “onkosten voor studiereis”, “benzinegeld voor Rypke” enzovoorts. Met alle toestanden rondom zo’n Alpe d’Huzes snappen we ook dat mensen argwanend zijn over geld dat zo maar in zakken verdwijnt. Geld voor uurvergoeding zal voortaan alleen worden opgehaald via grote donaties die via de begroting van onze ANBI-Stichting worden toegekend aan journalisten. Bij deze dus mea culpa voor het laatst heb ik hier op deze plaats op deze manier om geld voor geld gebedeld. Ik had Rypke vooraf moeten vragen wat hij echt keihard nodig had momenteel en dan had die camera van meet af aan bovenaan gestaan.

Ik verzoek bij deze jullie en schatbewaarder Theo of we het geld dat is overgeschoten van het vliegtuigje minus 45 euro stichtingkosten mogen gebruiken als aanvulling op de nu al opgehaalde 550 euro voor Rypke’s cadeau. Dan zou de teller op 900 euro staan. Dan halen we de 1000 zeker en zou het zelfs fijn zijn als we wat hoger eindigen. Dan heeft Rypke nog wat voor een extra lens of wat benzinegeld om een fotogenieke plek te bezoeken. Het mooiste zou zijn als we samen Rypke’s carrière als fotograaf een boost kunnen geven. Dan zou John Kenner toch gelijk krijgen en zou Rypke zijn geld verdienen met een vak en het bloggen erbij doen. Nee wat mij betreft verdient hij aan beide, maar zoals beloofd aan de journalistiek alleen nog uit grote donaties (>1000 euro van 1 gever). Misschien moeten we eens een fotoboek project starten waarbij 1000 mensen intekenen op een door Rypke gesigneerd exclusief fotoboek t.w.v. 250 euro. Dan zou Rypke eens een heel jaar over de aarde kunnen zwerven, onderweg nog wat geld aan goede doelen kunnen geven en terug komen met de meest bijzondere foto’s. Ach, heb ik het alweer over geld. Geld is een visioen.

BTW vrij
Donaties graag overmaken naar Stichting Milieu Wetenschap en Beleid (KvK 27378299), ING 5526038, IBAN NL04INGB0005526038, ovv “Climategate.nl – 1000 artikelen Rypke”. Vermeld bij je betaling niet “camera” want dat compliceert de uitbetaling. Rypke zal journalistiek factureren voor 1000 artikelen en dat is BTW vrij. 
Doe mee en stem met je portemonnee! Leuk om even te noemen dat we op Facebook nu de 200 likes ruim zijn gepasseerd. Ook daar plaats ik deze oproep opnieuw.

Hieronder een reeks links mbt de trend van philantrojournalism… wat ons op het spoor moet brengen van de grote donaties.

http://www.theatlantic.com/business/archive/2012/05/is-philanthropy-print-journalisms-last-hope/257763/

http://en.wikipedia.org/wiki/Philanthrojournalism

http://futureoflongform.com/a-rocket-around-the-future-of-long-form/

Making news pay
Reinventing the newspaper
New business models are proliferating as news organisations search for novel sources of revenue
http://www.economist.com/node/18904178

Philanthro-journalism
Reporters without orders
Can journalism funded by private generosity compensate for the decline of the commercial kind?
http://www.economist.com/node/21556568

http://en.wikipedia.org/wiki/Graeme_Wood_%28businessman%29

Graeme Wood is an Australian internet entrepreneur and philanthropist.

He was the founder of online travel site Wotif[1] and The Global Mail, a not-for-profit multimedia site for journalism in the public interest.[2] In January 2013, Wood was named as a prominent backer of a new digital edition of The Guardian (UK newspaper group) in Australia.[3] He said it would add quality and diversity to Australian media as well as fostering a closer interaction with the rest of the world.

In July 2013 The Global Mail became the first institutional member of the Washington-based International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ), as part of Wood’s three-year, US$1.5 million grant to bolster cross-border investigative reporting.[4] The deal includes a new Global Investigative Journalism Fellowship for an Australian journalist and full-time research desk for the consortium.

In June 2013, Wood also was elected a member of the board of directors of the US-based Center for Public Integrity, the nonprofit, nonpartisan news organisation that supports the ICIJ.[5]