voser_shell

Voor de week om is, moet ik nog even reageren op de uitspraken van de vertrekkende Shell-topman Peter Voser over schaliegaswinning. Vergelijk even hoe het bericht zondag op Telegraaf.nl werd gepost – Shell’s Voser heeft spijt van schaliegas VS – en hoe het genuanceerder op BNR.nl werd verslagen: Schaliegas VS: succes en tegenvaller tegelijk.

[audio:http://climategate.nl/wp-content/uploads/2013/10/ReyerGerlagh.mp3]

Luister vooral naar het eerste deel van BNR’s interview met Reyer Gerlagh, hoogleraar economie en duurzaamheid aan de Universiteit van Tilburg. Het eerste deel van zijn betoog dekt ongeveer de lading van het woord ‘economie’ in zijn functietitel. Het tweede tenenkrommende deel van zijn betoog dekt de lading van het woord ‘duurzaamheid’ in zijn functietitel.

De praatjes waarmee Gerlagh eindigt, zijn slaapverwekkend en grotendeels onjuist. Maar bij zijn eerste punten ben ik klaarwakker. Hij is eigenlijk fel kritisch op Voser, die zijn taak van eerlijke voorlichting aan het publiek verkwanselt door vaag te zijn over wat hij bedoelt. Hij zegt namelijk dat schaliegas een ZO GROOT SUCCES is geworden dat het voor de multinationals is tegengevallen omdat de dalende prijzen de investeringen minder rendabel maken.

Nu ik Daniel Yergins The Prize: The Epic Quest for Oil, Money & Power heb gelezen, weet ik dat dit steeds de grootste bedreiging is geweest voor de olie-industrie: spectaculaire nieuwe vondsten zorgen voor kelderende prijzen waardoor de investeringen niet meer terugverdiend kunnen worden. Dat is keer op keer op keer op keer gebeurd sinds de allereerste succesvolle olieboring van Colonel Drake in 1858. Het was de reden dat Rockefeller met zijn Standard Oil een feitelijk monopolie bouwde om de markt te beschermen. Standard Oil werd door antitrustwetgeving opgesplitst, maar vanaf de gigantische vondsten in Oost-Texas (a.k.a. ’the flood’) ging de Amerikaanse overheid een soort productiekartel organiseren van staatswege. Groot-Brittannië en Frankrijk volgden toen WWII continuïteit van productie van levensbelang maakte.

Geen protest van Bakker Bart
Dus Shell verbaast mij niet met dit verhaal. Het is wat de olie-industrie altijd doet: met de vijand meepraten omdat juist die vijand de waarde van de investeringen overeind houdt. Peak oil? Nonsens natuurlijk, maar de olie-industrie vindt het geweldig. Absoluut ook de verklaring dat de klimaatsceptici geen cent van de olie-industrie ontvangen. Er zou maar eens bekend worden dat er nog quasi-oneindige voorraden zijn. Dus het laatste wat de big oil doet is gaan juichen over de schaliegasrevolutie. Ze moeten meedoen… maar ze balen ervan. Stel: er komt een actiegroep die begint te roepen dat modelberekeningen zeggen dat we nog maar vijf jaar brood kunnen eten en dat we daarna moeten overstappen op aardappelontbijt. Zullen de bakkers protesteren? Tuurlijk niet, elk brood meteen dertig cent duurder en ach, over vijf jaar zien we wel weer….

oilspill

Ik sluit niet eens uit dat de olie-industrie direct als geheel netto meer waard wordt bij een olieramp zoals met de Deepwater Horizon. Slechte PR voor olie betekent negatiever sentiment, meer Endstimmung en dus hogere olieprijzen. Dat zie je ook terug in een grafiek in een uitputtend rapport van de Universiteit van Tilburg over de olieramp: na de eerste explosie stijgt de olieprijs een week of twee. Pas toen BP failliet dreigde te gaan, daalde de olieprijs.

eoff

Wat mij nog meer bevreemdt, is dat dezelfde mensen die duurzame energie zien als het ideale middel om de macht van de grote energiebedrijven te breken door lokale opwekking en smart grids, niet minstens even enthousiast zijn als een niet minder ‘lokale’, ‘kleinschalige’ winning van schaliegas de Shells van deze wereld in de wielen rijdt. Zo’n Cuadrilla Resources is toch eigenlijk een Robin Hood tegen de grote multinationals die ons bedotten met hun duurzame reclamecampagnes. Een klein bedrijf met weinig lobbypower, dat gewoon de Nederlandse burger wil verrijken en er zelf een leuk rendement op wil maken. ‘Independents’ als Cuadrilla moet juist ruim baan worden gegeven als wij als burgers ons teweer willen stellen tegen het abjecte eigenbelang van de olie-oligarchen en euuhhhh… vooral ook het abjecte eigenbelang van de wind-oligarchen en hun broeders van big environment