Voor de week om is, moet ik nog even reageren op de uitspraken van de vertrekkende Shell-topman Peter Voser over schaliegaswinning. Vergelijk even hoe het bericht zondag op Telegraaf.nl werd gepost – Shell’s Voser heeft spijt van schaliegas VS – en hoe het genuanceerder op BNR.nl werd verslagen: Schaliegas VS: succes en tegenvaller tegelijk.
[audio:http://climategate.nl/wp-content/uploads/2013/10/ReyerGerlagh.mp3]Luister vooral naar het eerste deel van BNR’s interview met Reyer Gerlagh, hoogleraar economie en duurzaamheid aan de Universiteit van Tilburg. Het eerste deel van zijn betoog dekt ongeveer de lading van het woord ‘economie’ in zijn functietitel. Het tweede tenenkrommende deel van zijn betoog dekt de lading van het woord ‘duurzaamheid’ in zijn functietitel.
De praatjes waarmee Gerlagh eindigt, zijn slaapverwekkend en grotendeels onjuist. Maar bij zijn eerste punten ben ik klaarwakker. Hij is eigenlijk fel kritisch op Voser, die zijn taak van eerlijke voorlichting aan het publiek verkwanselt door vaag te zijn over wat hij bedoelt. Hij zegt namelijk dat schaliegas een ZO GROOT SUCCES is geworden dat het voor de multinationals is tegengevallen omdat de dalende prijzen de investeringen minder rendabel maken.
Nu ik Daniel Yergins The Prize: The Epic Quest for Oil, Money & Power heb gelezen, weet ik dat dit steeds de grootste bedreiging is geweest voor de olie-industrie: spectaculaire nieuwe vondsten zorgen voor kelderende prijzen waardoor de investeringen niet meer terugverdiend kunnen worden. Dat is keer op keer op keer op keer gebeurd sinds de allereerste succesvolle olieboring van Colonel Drake in 1858. Het was de reden dat Rockefeller met zijn Standard Oil een feitelijk monopolie bouwde om de markt te beschermen. Standard Oil werd door antitrustwetgeving opgesplitst, maar vanaf de gigantische vondsten in Oost-Texas (a.k.a. ’the flood’) ging de Amerikaanse overheid een soort productiekartel organiseren van staatswege. Groot-Brittannië en Frankrijk volgden toen WWII continuïteit van productie van levensbelang maakte.
Geen protest van Bakker Bart
Dus Shell verbaast mij niet met dit verhaal. Het is wat de olie-industrie altijd doet: met de vijand meepraten omdat juist die vijand de waarde van de investeringen overeind houdt. Peak oil? Nonsens natuurlijk, maar de olie-industrie vindt het geweldig. Absoluut ook de verklaring dat de klimaatsceptici geen cent van de olie-industrie ontvangen. Er zou maar eens bekend worden dat er nog quasi-oneindige voorraden zijn. Dus het laatste wat de big oil doet is gaan juichen over de schaliegasrevolutie. Ze moeten meedoen… maar ze balen ervan. Stel: er komt een actiegroep die begint te roepen dat modelberekeningen zeggen dat we nog maar vijf jaar brood kunnen eten en dat we daarna moeten overstappen op aardappelontbijt. Zullen de bakkers protesteren? Tuurlijk niet, elk brood meteen dertig cent duurder en ach, over vijf jaar zien we wel weer….
Ik sluit niet eens uit dat de olie-industrie direct als geheel netto meer waard wordt bij een olieramp zoals met de Deepwater Horizon. Slechte PR voor olie betekent negatiever sentiment, meer Endstimmung en dus hogere olieprijzen. Dat zie je ook terug in een grafiek in een uitputtend rapport van de Universiteit van Tilburg over de olieramp: na de eerste explosie stijgt de olieprijs een week of twee. Pas toen BP failliet dreigde te gaan, daalde de olieprijs.
Wat mij nog meer bevreemdt, is dat dezelfde mensen die duurzame energie zien als het ideale middel om de macht van de grote energiebedrijven te breken door lokale opwekking en smart grids, niet minstens even enthousiast zijn als een niet minder ‘lokale’, ‘kleinschalige’ winning van schaliegas de Shells van deze wereld in de wielen rijdt. Zo’n Cuadrilla Resources is toch eigenlijk een Robin Hood tegen de grote multinationals die ons bedotten met hun duurzame reclamecampagnes. Een klein bedrijf met weinig lobbypower, dat gewoon de Nederlandse burger wil verrijken en er zelf een leuk rendement op wil maken. ‘Independents’ als Cuadrilla moet juist ruim baan worden gegeven als wij als burgers ons teweer willen stellen tegen het abjecte eigenbelang van de olie-oligarchen en euuhhhh… vooral ook het abjecte eigenbelang van de wind-oligarchen en hun broeders van big environment.
Interessante analyse en geheel mee eens dat Telegraaf te dikwijls de KOPPEN verdraait, en er valt sneeuw in de Alpen!
De Nederlandse pers neemt weer eens veel te snel een persbericht van het ANP over.
Nu weer dat Shell spijt zou hebben van de investeringen in schaliegas.
De Nederlandse pers benadrukt dat er niet teveel verwachtingen moeten zijn over de voorraden schaliegas. Niet alleen in de Telegraaf, maar ook andere kranten en natuurlijk de Duurzaamheidsprofeten leggen de boodschap van de CEO van Shell allemaal uit als het bewijs dat de winning van schaliegas in de VS is mislukt.
De uitspraken van Shell moeten in een heel ander licht worden bezien. De winning van schaliegas in de VS is zo’n succes…… dat de prijzen voor gas zijn ingestort. Daardoor haalt Shell niet de rendementen die zij had verwacht. Dat laatste is de tegenvaller waarover ex directeur Shell Voser spreekt. Zegt dus niks over een succes of flop van schaliegaswinning hier in Europa.
Als schaliegas interessant is voor de VS, dan is dat voor andere werelddelen ook zo.
Het is onwaarschijnlijk dat alleen op het Amerikaanse continent de omstandigheden gunstig zijn geweest voor de vorming van schaliegesteenten die thans exploitabel zijn.
Het ligt eerder in de verwachting dat ook andere regio’s in de wereld grote reserves aan schaliegas hebben. Get a life ! Wake up !
Shell PR is super slim en altijd gericht op de milieubeweging te strelen. Heeft bewezen meestal gunstig voor Shell uit te werken. Aan alle gelul van de milieubeweging over CO2-reductie, klimaatbeheersing , AGW, Kyoto, biofuels, CCS etc. heeft Shell dik verdient. “Schaliegas is flop”?
Precies, als Shell kan verdienen aan de CO2 alarm-gekte maakt ze daar een business-model van. “Shell-topman Peter Voser heeft aangegeven dat grootschalige CO2-afvang en ondergrondse opslag in de toekomst een zakelijke activiteit van Shell kan worden (2009)”. Los vertaald: Het gaat niet om nut of noodzaak, wij leveren graag die dienst. De bijbehorende lippendienst verstevigt de vraag.
Op de vrije markt is het geen probleem. Een aannemer bouwt graag een marmeren badkamer met gouden kranen, ook zonder nut of noodzaak. Alleen, het wordt bloedlink wanneer dit op maatschappelijke of landelijk niveau gebeurt met publieke middelen. Als voorbeeld hiervoor (2013) is Minister Kamp met de hand op
deonze portemonnee voor de windmolenindustrie. Brrr.Goede vergelijking die gouden kranen!!!!
oeps, de bijbehorende link (artikel uit 2009) http://www.mejudice.nl/artikelen/detail/co2opslag-in-de-grond-is-niet-technisch-maar-maatschappelijk-riskant
Shell lacht zich heimelijk commercieel gek om zoveel Groen-politieke nonsens in Nederland aangaande CO2-opslag (CCS = Vergroening :-) ) .
Belangrijkste tegenargument tegen CCS is dat kostbare opslag van CO2-opslag in Nederland kan worden weggestreept tegen de natuurlijke CO2-uitstoot in de vulkanische Eifel en de totale mondiale vulkaanemissie is gemiddeld jaarlijks op éénachtste van de menselijke uitstoot te stellen.
http://climategate.nl/2011/05/22/co2-borrelt-snel-naar-buiten-in-eifel/
Wel grappig. Twee tegenstrijdige artikelen verschenen op 11 oktober 2013 in Beleggers Belangen:
De eerste van Jeroen Boogaard.
“Schaliegas geeft de energiesector een neiuw gezicht. De schalierevolutie geeft de economie van de Verenigde Staten een enormeimpuls en leidt tot een heuse wedergeboorte van de Amerikaanse industrie.Maar niet iedereen profi teert van de overvloed aan goedkoop gas. Waar liggen de beste kansen voor beleggers?
Binnen drie dagen een vergunning regelen voor het boren naar schaliegas? Het kan in de Verenigde Staten,waar grondbezitters zelf toestemming mogen geven voor het boren op hun land.De Amerikanen hebben van dit liberale beleid de afgelopen jaren volop gebruik gemaakt. ”
Het tweede artikel is van Michiel Pekelharing.
“Prijsherstel aardgas is een kwestie van tijd. Door de schaliegasrevolutie is de prijs van Amerikaans aardgas de afgelopen jaren sterk gedaald. Omdat steeds meer bedrijven overschakelen naar de relatief goedkope energiebron, ligt een prijsherstel voor de hand. Zeker nu de vraag zal stijgen vanwege de aanstaande winter.
De exploratie van schaliegas in de Verenigde Staten door Royal Dutch Shell is een grote fout. Dat vindt althans topman Peter Vosser. Hij uitte zijn mening begin oktober in een interview met de Financial Times dat hij gaf in het kader van zijn vertrek per eind 2013. Het bedrijf investeerde minstens $24 mrd in onconventionele olie- en gasbronnen. ”
Het voorgaande wil zeggen dat de winning van schaliegas een groot succes is voor de VS, maar niet qua financien voor Shell. Dat is de risico van het vrij ondernemerschap en Shell betaalt daarvoor de prijs. Een stuk gezonder dan de staatsteun voor de Europese bankensector.
Milieudefensie en hun companen beschouwen de uitspraak van oud topman Voser dat Shell niet had moeten instappen in het Amerikaanse schaliegas bonanza als het failliet van schaliegas, maar ze zullen ongelijk krijgen als de omschakeling naar duurzame energiebronnen onbetaalbaar wordt, de Russen ons de hoofdprijs gaan berekenen voor hun gas en het veld in Groningen leeg raakt. De staatskas zal het schaliegas in Europa echt niet laten zitten als de besluitvormers overtuigt zijn dat schaliegas schoon en veilig gewonnen kan worden.