Geen toename in orkanen
Afgezien van de tienduizenden lezers die jaarlijks de krant opzeggen omdat ze dankzij internet beter op de hoogte zijn, zijn er enkele duizenden mensen die van geen opgeven weten en zichzelf en elkaar als professional blijven zien. Bij elkaar in één redactieruimte schijnt dat een zelfversterkende werking te hebben. We noemen ze journalisten.
De ene dag schrijven ze over Buma Stemra, dan na zich 6 minuten in te lezen over de Verenigde Naties en vooruit, waarom hebben we vlak voor de koffiepauze ook niet even verstand van ehhh, het klimaat, ja verrek er is een klimaattop en ik zit in Brussel: dat ga ik doen.
Klimaatkeffers Frans Boogaard en Gerben van ’t Hof: ‘Wat balen wij dat westerse politici zo gemeen zijn’En dus schrijven Algemeen Dagblad-milieuredactivisten Frans Boogaard en Gerben ’t Hof met voelbare pathos over het (voorspelbare) mislukken van de klimaattop in Warschau, waarbij de klimaattranen van de pagina druipen ‘Weer dreigt fiasco voor klimaattop.’ Met de insteek ‘schop het Westen tot het een geweten krijgt’. Lees en huiver met de lead, en verbaas je dat een dergelijk bericht door de hoofdredacties van Algemeen Dagblad, Leeuwarder Courant enz wordt goedgekeurd:
De klimaattop in Warschau dreigt op een fiasco uit te draaien. Zelfs een door de tyfoon Haiyan verwoest land (…) en een volk in rouw brengen de politiek (…) niet in beweging.
Het verhaal opent met de schets hoe een Filipijnse diplomaat op de top huilde:
‘In zijn thuisland, de Filipijnen lagen de lijken nog overal op straat toen hij de bijna tweehonderd landendelegaties op hun jaarlijkse klimaattop toesprak. De klimaatcrisis is waanzin. We moeten die waanzin hier en nu stoppen zij hij huilend. Sano oogste luid applaus maar de waanzin wordt niet gestopt.
Snif snif, krijgt u ook al traantjes: wat weten ze onze diepste gevoelens te raken, die Frans en Gerben, wat een goede schrijvers!! Zulke waakhonden in Brussel, daar zou de maatschappij geen dag zonder kunnen.. ‘We moeten de waanzin van de klimaatcrisis hier en nu stoppen’heeft de krant ook nog eens uitvergroot.
Als ‘klimaatdeskundigen’ weten ze de usual suspects te strikken voor een commentaar dat mogelijk nog voorspelbaarder is dan het mislukken van de top zelf: De arme klimaatslachtoffers worden uitgebuit, geef ons uw geld! De sociaal academicus Ivo – tranen in Bali- de Boer van het sinds Kyoto via het CDM-mechanisme cashende KPMG, enkele milieuactivisten en Bas Eickhout van Groen Links.
Journalistiek houdt klimaatwaanzin levend
De klimaatwaanzin wordt inderdaad levend gehouden door milieuredactivisten als Frans Boogaard en Gerben van ’t Hof, zonder dat één hoofdredacteur zich achter de oren krabt. Het bericht werd op 21 november overgenomen door de Leeuwarder Courant en andere van elkaar overschrijvende kranten zonder enige basale feiten te checken
De klimaatkeffertjes bepleiten samen met Groen Links een klimaatontwikkelingshulp-fonds van 100 miljard euro welvaartsoverdracht van Westerse landen richting NGO’s onder de evenaar ‘om zich te wapenen tegen de gevolgen van de klimaatverandering: orkaangeweld, overstromigen, extreme droogte en voedseltekort’. Het wordt nog veel erger bij Frans Boogaard en Gerben van ’t Hof want samen met Bas Eickhout van Groen Links weten ze zeker dat heel Afrika nu wegkwijnt door toename van natuurrampen dankzij uw consumptiegedrag:
Onverwacht is er een derde punt bij gekomen zegt klimaatspecialist en GroenLinks delegatieleider in Europa Bas Eickhout vanuit de Poolse hoofdstad. ‘Arme landen hebben nu al zoveel schade door natuurrampenh dat ze ook daar geld voor willen. En daar zijn landen als (de linkse klassenvijand RZ) de Verenigde Staten dan weer fel op tegen. Omdat je daarmee de deur openzet voor schadeclaims.’ Zo is de rolverdeling weer als vanouds: rijk tegenover arm…
Iemand nazeggen die iets tegen autoriteiten of bedrijfsleven roept is ‘kritische journalistiek’ bij oude media
De verhaallijn van algemene journalisten is steevast, van milieu tot medemens: vindt de underdog, identificeer je daarmee en zeg dan ‘de regeuring doenie genoegh!!’, een complot van De Industrie tegen de arme medemens gaat er ook in als koek bij algemene journalisten.Iemand die protesteert/ zich kritisch uit tegen een autoriteit is bij een journalist het zelfde als een deskundige, waarbij het naroepen van het kritische geluid moet doorgaan voor kritische journalistiek. Het is deze endemische underdog-identificatie van zielige Afrikaantjes tot huilende pandabeertjes waarop milieumarketingbedrijven als het Wereld Natuur Fonds en Greenpeace hun PR op afstemmen, bij journalisten heb je altijd beet.
Hahahaa, Frans Boogaard ziet zichzelf als ‘waakhond’
Lulliger is dat mensen als Frans Boogaard oprecht geloven dat ze kwaliteitsjournalist en professional zijn, onmisbare ‘waakhond’ zelfs, zo schrijft hij in Villamedia ‘Brussel verdient zijn waakhonden‘.
Voor het eerst in ruim vijftig jaar Europa loopt in Brussel het aantal correspondenten terug. Hun beroepsorganisatie, de Association de la Presse Internationale (API), zint op actie. Want Europa verdient dat debat, én het verdient zijn waakhonden, vindt Brussel-correspondent en API-bestuurslid Frans Boogaard van Algemeen Dagblad.
Wij van Climategate.nl hebben onze Dolf van Wijk in Brussel: het grote verschil met journalisten is dat onze Dolf ter zake kundig is en bericht op basis van kennis in plaats van (linksige) politieke sympathie. Omdat bij de journalistiek de slager het eigen vlees keurt en ze zichzelf erg gaaf vinden, waakhonden zelfs, blijven we zo al decennia met de grootst mogelijke onzin opgescheept over mens en milieu geschreven door mensen die met hun wereldbeeld in de kindertijd bleven steken.
Internet ontmaskert de pseudoprofessionele journalistiek
Met hun vakbond de NVJ schreeuwen ze om een ‘eurluk deul’: het waanidee dat verlieslatende mediabedrijven een spekloon moeten blijven uitkeren aan meestal wat linksige types zonder enige vakinhoudelijke expertise of analytisch denkvermogen. Het draait bij oude mediamensen enkel om werkgelegenheid voor zichzelf, niet de rechtvaardiging van hun bestaan. Uiterlijke schijn verwart men met inhoudelijke kwaliteit, zoals de Leeuwarder Courant die zich op basis van succesvol stukadoorwerk European Newspaper of the Year mag noemen. De mooist vormgegeven dagelijkse portie inhoudelijke onzin.
Wij bij Climategate.nl weten dat iedereen een microfoon voor iemand’s neus kan houden en domme vragen kan stellen en prijzen daarom de heilzame marktwerking. Wanneer de laatste krantenredactie het licht uit doet met journalisten kaliber Gerben ’t Hof en Frans Boogaard kunnen we ons alleen maar gelukkig prijzen.
Niets persoonlijks tegen het Algemeen Dagblad hoor, ik heb er ook met enige regelmaat wetenschapsverhalen voor geschreven tot die wetenschapsredactie werd opgedoekt: misschien was dat opdoeken geen verstandig idee van het AD. Bij sommige onderwerpen loont het om je langer dan 6 minuten in te lezen, natuur en milieu bijvoorbeeld.
Bij het uitdragen van een geloof zijn de feiten niet relevant. Je hebt te maken met missionarissen, niet met journalisten.
Als voormalig medewerker van IPCC moet Bas Eickhout toch weten dat de IPCC onlangs in de 5e Policy Summary de “Increase in intensity of tropical cyclone activity” heeft geklassificeerd met “Low Confidence”? Of heeft hij, sinds ie in de politiek is gegaan, de wetenschap achter zich gelaten? Lijkt wel zo….
“kritisch” journalist is “newspeak” voor “politiek correcte propagandist” ..
Het is niet meer dan door George Orwell (1984) en Aldous Huckley(brave new world) beschreven semantische taal vervuiling.
Net zo iets als het woord liberaal (vrijheid) dat tegenwoordig socialist (totale staatscontrole ) betekent. Zo zijn wel meer woord-begrip relaties omgedraaid.. Het woordje “zwart” ligt tegenwoordig onder vuur.. Dat nadat het woord “neger” onbruikbaar werd gemaakt voor ras beschrijving. Over 20 jaar is het wellicht “opaak” of “ebbenhout” of “donker”
“Newspeak was introduced by the party, not to change meaning, but to restrict it. The language was simplified to the point that no interpretation could be formulated except for the one the party wanted. Indeed, since language is so much a part of how we think, it was thought that by controlling language, thought too would be controlled.”
http://fischerzed.wordpress.com/2009/03/22/newspeak-orwell-and-the-politics-of-language/
http://www.newspeakdictionary.com/ns-dict.html
In de journalistiek is de schoonheid van het verhaal en de symboliek van de taal vaak belangrijker dan de feitelijke juistheid. Dat was 100 jaar geleden al zo, ze hebben er speciaal de Tour de France voor opgericht, en de dopingproblematiek mooi laten voortbestaan. En tussen journalisten onderling wordt de status vooral bepaald door de kwaliteit van de taalbeheersing en de schoonheid van de schrijfstijl. Teveel inhoudelijke kennis zit dan alleen maar in de weg.
Zeker nu de oplagecijfers dalen en de banen op de tocht staan, wil je als journalist en krant niet stukken schrijven die wel eens de advertentie-inkomsten zouden kunnen aantasten. Het aanvechten van de officiële klimaat- en milieuvisies zouden kranten en media wellicht op een forse Greenpeace / milieudefensie PR-aanval kunnen staan, waardoor veel lezers en geldschieters wegblijven.
Net als in het gewone bedrijfsleven, waar hele Sustainability afdelingen zijn opgericht om ervoor te zorgen dat ze maar niet in het vizier komen van de Eco-chanteurs, moeten ook media op hun eigen PR letten. En daarom heeft zelfs de Telegraaf een eigen Groen Katern.
Voor echt milieukritische journalisten is het hierdoor helaas moeilijk aan de bak te komen…
Ik heb niet het idee dat de teloorgang van de pers nou iets is om heel blij van te worden. Het is niet zo dat nu ineens iedereen op internet zijn opinie vormt door het lezen van genuanceerde diepgaande artikelen op Nu.nl. Als je denkt dat dit blog die rol wel kan waarmaken dan heb je het mis. Het lezersaanbod is beperkt en tegenover dit sceptische blog staan minstens evenveel blogs van ijsbeerknuffelaars die zich ervoor schamen dat zij in het “rijke westen” leven. De marktwerking dan? Die staat aan de basis van de versimpeling. Het internet is inmiddels zo vormgegeven dat we één grote databank voor adverteerders geworden zijn, vermaakt met korte berichten die rechtstreeks inspelen op onze emoties of nog beter sociaal vermaakt doordat we elkaar feel good berichtjes sturen.
Overigens terecht hoor dat je die AD figuren een veeg uit de pan geeft maar ik vind het treurig dat journalisten dit soort onzin kunnen verkondigen. Ik word er veel vrolijker van als ik toch soms een omslag zie bij journalisten van Trouw of Volkskrant als ze over het klimaat schrijven.
@gerard: ik zie het aanmerkelijk minder somber dan jou: op de thema’s waar wij ons vastbeten hebben we voor zo’n klein clubje toch behoorlijk invloed gehad, ook binnen de visserijwereld en alle clubs daar omheen kent iedereen mijn blogs, al is dat niet genoeg om de groene mammoettanker meteen van koers te doen veranderen
Wat oude media betreft, ik zie de marktverandering als iets heilzaams waarbij historische vanzelfsprekendheden niet langer gelden. Het uitsterven van de algemene journalist is een geweldige zaak: wie wil nog iets lezen van iemand die van alles geen verstand heeft
Internet kan idd zowel een bron van pulp en onzin zijn als van deugdelijke info, maar is dat niet altijd al zo geweest bij alle mediavormen?
Ik denk dat een journalist in principe wel een homo universalis kan zijn. Het is prima dat er mensen zijn, schrijvers met een gouden pen, die over elk onderwerp kunnen schrijven. De crux zit hem in die vrijheid je in te lezen… Een journalist met een goed stel hersenen kan heus binnen 2 maanden elke avond 3 uur lezen uiteindelijk komen met een verantwoord intelligent verhaal waar insiders een buiging voor maken. En dat thema kan hij dan voorst met 3 avonden inlezen doen. Na 50 jaar journalistiek zou iemand dan heus over 200 zeer uiteenlopende onderwerpen grensverleggende artikelen moeten hebben kunnen schrijven. Puur door hun armoede zijn onze stukjes hier vaak grensverleggend…. er staan nog steeds soms verhalen in een krant of tijdschrift waarvan ik denk: wauw ik doe het hem niet na… nu ja ik doe het hem wel na maar ik heb respect voor zijn of haar prestatie. Vandaag in Volkskrant een waanzinnig sterk verhaal over Susannah Cahalan en haar bijzondere type hersenziekte…
Wat is er over van kritische journalistiek in mainstream Nederland : Elsevier?