shale-gas-diagram

In Europa wordt vooral veel gepráát over schaliegas, in de VS wordt er keihard werk van gemaakt. De maakindustrie in de VS is in enkele jaren weer volop interessant voor investeerders geworden. Het ledenblad van de Duitse vereniging van de chemische industrie (VCI) komt ook in zijn December nummer weer met heel inzichtelijke, op feiten gebaseerde informatie. De chemie sector is essentieel voor de Duitse economie. Als ik in discussies de armlastige concurrentiepositie van de Europese economie ter sprake breng hoor ik als argument nogal eens de dooddoener ‘maar we hebben het hier toch nog steeds goed’? Ja, ‘het gaat nog goed’. Dat kon Herman Brood ook nog een paar keer zeggen nadat hij van het Hilton sprong, maar toch was zijn lot al bezegeld. Als economische indicator wil je niet alleen weten waar je staat, maar vooral ook waarheen je gaat. Dat bepaalt de te nemen beslissingen en investeringen zijn daarvoor een belangrijke graadmeter.

De grafiek op pagina 7 van het VCI chemie rapport laat zien dat de binnenlandse investeringen al meerdere jaren min of meer stabiel zijn en lange tijd gelijk opliepen met investeringen in het buitenland. Vanaf 2012 zijn de buitenlandse investeringen plotseling sterk toegenomen tot 7,7 miljard ten opzichte van binnenlandse van 6.3 miljard. Uit de opsplitsing in de tweede figuur is te zien dat dit komt door sterke toename van investeringen in 2012 in de VS met 54% tot 3,2 miljard. Het VS aandeel in 2012 van de buitenlandse investeringen door Duitse chemiebedrijven is 41%, Azië is 28%. In 2005 was dat nog 28% voor de VS en 34% voor Azië.

Schaliegas effecten in de VS zijn een keiharde realiteit voor chemie en economie. Ze levert goedkope energie (en grondstoffen), terwijl de energiekosten in Duitsland door de ‘Energiewende’ alleen maar zijn toegenomen. Volgens VCI is elektriciteit in Duitsland nu 2,5 keer zo duur als in de VS en gas 3 keer zo duur.

Schaliegas is niet alleen goedkope energie maar ook goedkope grondstof
Als mainstream media al schoorvoetend de VS schaliegas effecten beginnen te erkennen noemen ze meestal alleen het goedkope energie-effect. Het feit dat schaliegas ook direct goedkope grondstof kan leveren, zoals ethyleen dat anders door kraken uit olie geproduceerd moet worden, missen ze meestal volkomen. Maar het heeft óók grote effecten op de achteruithollende concurrentiekracht van Europa.

De gesignaleerde trend in Duitsland wordt bevestigd door ICIS via slecht nieuws over de chemische industrie in het VK. Net als in heel Europa worstelt de petrochemie met hoge produktie kosten. Ik berichtte hier al over de Ineos produktie locatie in Grangemouth die gered moet worden door goedkope ethyleen als grondstof uit de VS aan te voeren. Maar het grote verschil in kosten met de VS blijft de winstgevendheid van ethyleen gebaseerde industrie sterk onder druk zetten.

Investeringen in nafta krakers zijn allang niet meer gedaan, maar sluitingen zijn er wel. Dow sluit een bedrijf in Grangemouth vanwege te weinig vraag en Ineos sluit een 295.000 ton/jr benzeen produktie in Grangemouth. Eind 2015 zal er ook een 320.000 t/j vloeistof-kraker met butadieen eenheid op dezelfde locatie gesloten worden. Lotte Chemical UK opent binnenkort een nieuwe PET produktie in Teeside van 200.000 t/j maar sluit een oude PTA produktie van 500.000 t/j.

Schaliegas is geen wondermiddel maar wel een goede kans
The Economist bespreekt de ontwikkelingen door schaliegas in de VS onder de veelzeggende titel ‘From sunset to new dawn’. Ook tegenvallers worden gerapporteerd want soms worden de potenties overschat. Maar de discussie of schaliegas echt zo’n groot effect heeft als sommigen beweren is totaal irrelevant. De feiten zijn overduidelijk, de gunstige effecten zijn er. Proefboringen kunnen duidelijk maken of het interessant is of niet. En zo ja, dan zou het een goede inkomstenbron kunnen zijn om bijvoorbeeld onderzoek naar echt duurzame (langlevende, dus ook betaalbare) niet-fossiele energie mee te financieren.

Maar behalve in landen als Polen, Roemenië en het VK lijkt Europa nog niet echt warm te lopen voor schaliegas. De EU ‘is in the process of developing new framework legislation which will shape the environmental decisions around all new oil and gas developments’ heet dat in Brussels jargon. Vrij vertaald: voor elke nieuwe schaliegas boring in de VS beleggen wij hier in Europa nóg een vergadering.

Schaliegas is wellicht geen wondermiddel, maar het is wel één van de kansen voor een strompelend Europa om weer vooruit te komen. En in plaats van het EU team sterker te maken in de global competition dreigt Europa ook hier weer burocratisch voor te gaan liggen.

Dit is geen loze kreet, dat bent u van climategate.nl niet gewend. Feiten wilt u zien, kijk daarom ook nog even op pagina 17 van het VCI chemie rapport. In oktober heeft de EU Commissie als doel gesteld dat de industrie in 2020 weer 20% aan het BNP zou bijdragen. De groene lijn in de grafiek laat zien dat in 2012 het Europese gemiddelde weer verder gezakt is en nu op 15.1% staat. De feiten spreken weer voor zich.