EU energie- en klimaatbeleid onder vuur uit eigen gelederen

Al na een week is het EU energie- en klimaatbeleid waar ik onlangs over blogde vanuit de eigen Commissie-gelederen beschoten. En met scherp nog wel. Commissaris Oettinger bekritiseerde openlijk het enige concrete doel van de drie onderdelen van het beleidsplan; broeikasgassen met 40% terugdringen in 2030. Oettinger sprak op de bijeenkomst ‘Industry Matters’, georganiseerd door de Europese werkgeversorganisatie (BusinessEurope). Hij gaf toe dat hij de 40% ‘moest accepteren’ als teamlid van het college (van Commissarisen).

 I have to be constructive as I’m a member of the team, but I think it’s an ambitious compromise and I’m a little bit sceptical

Skeptisch nog wel ! Hij lichtte de sluier over de onderhandelingen wat op. Zelf wilde hij 35% maar anderen 45 of 50%, dus 40% was een compromis. De EU zou de 20% in 2020 wel kunnen halen denkt hij, maar dat is vooral dankzij de crisis en de sluiting van Oost-europese bedrijven met Sovjet-technologie. Laag-hangend fruit dus, maar dat is nu op. En elke procent vermindering wordt nu veel moeizamer èn kostbaarder.

Dat tipje van de sluier maakt ook duidelijk waar de 40% reductie doelstelling vandaan komt. Dat kan alleen maar zijn om klimaat-actie commissaris Hedegaard niet al bij voorbaat voor gek te zetten bij de volgende klimaatrondes. In September dit jaar is er nog een klimaattop in Lima, Peru. Dat is de laatste voorbereiding voor de 2015 top in Parijs waar wereldwijd bindende afspraken zouden moeten komen om broeikasgassen te reduceren.

Veel interesse is er niet in de wereld maar de EU blijft verwoede pogingen doen zijn ‘wereldwijde milieu leiderschap’ te redden. Inmiddels beginnen echter ook in Europa de zorgen om de energiekosten en het verlies aan concurrentiekracht groter te worden dan de angst voor het klimaat. Dat bleek ook op ‘Business Matters’: het  was vooral concurrentiekracht wat de klok sloeg.

September is wellicht een laatste kans voor Hedegaard om de klimaatangst internationaal nog eens aan te zwengelen, want in November wordt er een nieuw college van Commissarissen geïnstalleerd. Oettinger heeft daar geen ambities voor dus vandaar dat hij nu vrijer kan spreken en zelfs kritiek op zijn collega’s aandurft.

De Commissie verkiezing wordt nog spannend, want hoewel we volgens sommigen maar 12 Commissarissen nodig hebben om de Commissie te runnen, zie hier, zal er toch wel weer een benoemingscircus voor de posten losbarsten om alle 28 lidstaten tevreden te houden. Zou daar nog iemand voor Klimaat bij zijn, of gaat dit samen met Energie?

Het EU klimaatbeleid is zijn gezag inmiddels kwijt maar vecht nog om de macht
Gezag kun je zien als een kracht die geaccepteerd wordt. Mensen volgen gezag om te doen wat ze eigenlijk tòch wel zouden doen. Ze zijn zelf ook overtuigd dat het moet. Macht daarentegen, is druk uitoefenen om mensen tegen hun zin wat te laten doen. Angst is daarbij een heel handig hulpmiddel, zo weten machtsbeluste leiders al eeuwenlang.

Dictators gebruiken opzichtig geweld om angst aan te jagen maar de milieubeweging, samen met alarmistische wetenschappers en politici, pakten dat met ‘klimaat’ subtieler aan. Door de wetenschap te misbruiken zoals bij de ‘hockeystick-fraude’ en andere missers werd de angst erin gepraat met de hulp van MSM.

Europa verliest macht in de wereld en probeert steeds wanhopiger een groene morele leider te zijn. De populariteit van ‘klimaat’ onder de bevolking neemt af, de MSM volgen weer braaf en versterken dit. Dat begint vooral bij het klimaatcircus steeds duidelijker te worden. ‘Komt dat zien, komt dat zien, hier is nog een continent dat bang is voor een paar tiende graden opwarming’. De show must go on, ook als het al 16 jaar niet op wil warmen!.

De veranderende houding in Europa valt ook op door de reactie van Friends of the Earth over ‘Industry Matters’:

 Friends of the Earth Europe has today criticized the close public ties between the European Commission and big business, as senior EU representatives were out in force for a conference of lobby group BusinessEurope

Dat gaat niet over inhoud, niet over milieu, maar wèl over macht. Over machtsverlies om precies te zijn en dus is FoE niet blij. Maar hebben ze wel reden om te klagen ? Een van onze reageerders postte afgelopen zomer een nuttige link naar een artikel in de Telegraph onder één van mijn blogs . Het laat zien hoe dicht de milieubeweging bij de macht zit.

Milieubeweging in centrum van de macht
Jeremy Wates, de Secretaris-Generaal van de Europese Milieubeweging EEB, mocht in Juni 2013 deelnemen aan de Raad van Milieuministers ter voorbereiding van het Litouwens voorzitterschap, lees hier en huiver. Hij mocht de Raad zelfs toespreken en uitleggen wat er mis is met schaliegas.

Over macht gesproken. En over democratie. Vreemd en beangstigend dat de politiek hieraan gewend is geraakt en zoiets kennelijk normaal wordt gevonden. Op grond van welk democratisch argument kun je dit toestaan? Is hij erkend schaliegas deskundige ? Straks wordt er nog één van ‘de’ 55 hoogleraren uitgenodigd. Of waarom de Verenigde Huisvrouwen van Vilnius niet? Hebben die minder democratische rechten om erbij te zijn ? Of waarom climategate.nl niet ?

De milieubeweging kan een nuttige maatschappelijke functie spelen als ‘luis in de pels’. Dat deed zij in het verleden toen we nog nucleair afval dumpten in de Noordzee. Terechte Greenpeace acties die succesvol waren. Toen had GP ook de sympathie van een substantieel deel van de bevolking.

Door angstcampagnes met misbruik van wetenschap is dit volkomen doorgeschoten. Hun macht is veel te groot geworden. Er is ergens iets fundamenteel mis gegaan toen ze subsidie kregen en daarmee deel van de macht werden, met bovengenoemde gevolgen.

Overigens vind ik dat elk Tweede Kamerlid dat geen Tweederangs Kamerlid wil zijn, de democratie serieus moet nemen en hier kamervragen over moet stellen.