Bio-energie blokkeert overgang naar groene economie, aldus Rudy Rabbinge in nieuwe voedselglossy Vork

De opvolger van het kritische tijdschrift Spil- geesteskind van wijlen Arend Jan Voortman-  viel bij me door de bus: Vork, prikken in de voedselketen. Hoera! Een gelukkig maar 4 maal per jaar verschijnend glossy boekje met 2014-uiterlijk dat uitnodigt tot ‘slow reading’ over hét vraagstuk van deze eeuw: hoe voeden we nog meer mensen terwijl we de planeet leefbaar houden. Bij deze vraag ik iedere Climategate.nl-lezer om een abonnement te nemen, om uitgever Agrio te belonen voor de durf en het initiatief.

No nonsense over de groene economie
Vork is voor mensen met béta-mindset die liever bewijzen en feiten wegen (wát iemand zegt is belangrijker dan WIE het zegt), zodat je- in tegenstelling tot BNR Nieuwsradio- veel onzin bespaard blijft. De oprichter van Foodlog heeft zijn eigen column in Vork. En productie-ecoloog Rudy Rabbinghe mag pleiten voor de échte groene economie, zonder bio-energie zoals geschetst door de Wetenschappelijke Technische Commissie in 2013. Bio-energie blokkeert de overgang naar de groene economie. Zoals Rudy No Nonsense Rabbinge stelt

‘het inzetten op hoogwaardige producten en materialen als drijvende kracht: producten die relatief weinig extra biomassa, en daardoor ook weinig agrarisch productiepotentieel vergen. De achterliggende filosofie is dat we biomasse niet moeten afbreken tot eenvoudige bouwstenen, zoals alcohol (behalve voor lekker bier of een goed glas wijn dan RZ). In plaats daarvan moeten we juist gebruikmaken van de specifieke eigenschappen van biomoleculen, die tot stand zijn gekomen dankzij miljoenen jaren evolutionaire ontwikkeling van biochemische processen in planten, dieren en micro-organismen, zoals bacterien en schimmels.

We staan nog maar aan het begin van de verschuiving naar een groene samenleving volgens Rabbinge waar de chemie zich steeds meer op bio zal baseren  in plaats van petro (= fossiele ipv actuele bio). De miljardensubsidies die het voormalige Agentschap.nl nu weggeeft om bos en landbouwproducten in een belastinggeld-gestookte kachel te gooien dienen op de helling gezet.

Prikken door mythes en beeldvorming
Vork prikt -in de geest van Voortman- ook door de beeldvorming en mythes waarin de Nederthaler en onze Twitterkamer-leden plachten te geloven op voorspraak van ‘de kwaliteitsjournalistiek’. De eerste editie van Vork slaagt een variatie aan gezichtspunten te bieden van relevante mensen, niet enkel de ‘usual suspects’ uit de Spil-kring. Dat lijkt mij een lastige opgave: wel kritisch blijven, én openstaan zonder knieval te maken naar de leuteraars die het milieu- voedsel- en energiedebat domineren.

Dat lukt wonderwel. Zelfs milieuactivist Marcel Schuttelaar van groen l…..rbureau Schuttelaar en Partners toont zijn redelijke kant in Vork.  Louise Fresco wil graag dat het voor het milieu een ‘onsje beter’ kan in plaats van zuur en minder.  We zien ecoloog Frank Berendse nogmaals tonen dat effectief agrarisch natuurbeheer met hoog waterpeil en vertraagde grasgroei het tegendeel beoogt van een op de wereldmarkt gerichte landbouw. En klimaat-babyboomer van het Centrum voor Landbouw en Milieu Wouter van der Weijden mag een pleidooi houden voor CO2-credits aan boeren om koolstof op te slaan in de bodem. Wordt de bodem ook nog eens vruchtbaarder van, en zo kun je iets negatiefs als windhandel met CO2 als commodity toch ten goede keren.

Ook een kunstenares om buiten de doos te denken
Met de kundige wetenschapsjournalist Joost van Kasteren als hoofdredacteur – voorzitter van de Vereniging Wetenschapsjournalisten Nederland- weet je dat het met de inhoud wel goed zit. Geen geneuzel van linksige mensen met grote mond en kleine hersenen (kwaliteitsjournalisten/milieuactivisten/ Verantwoordelijke Wereldburgers) maar visies en feiten van ter zake kundige wetenschappers en wetenschapsjournalisten. En voor de trendy touch ook een kunstenares die mag hobbyen over de vraag hoe we ons voedselafval beter verwerken.

Hoewel mijn eerste reactie op moderne academiekunstenaars altijd was ‘ach, subsidiespul’, is de ervaring met de kunstenaars van Urbanibalism zeer positief, je hebt mensen nodig die buiten de doos durven denken over voedsel. Al loop je bij academiekunstenaresjes wel steeds het gevaar bij – ach hoe heet dat door massamedia misleidde protestmeisje ook weer dat haar kat tot tas verwerkte en zich steriliseerde voor de planeet- nou ja, die, uit te komen. Dat kunnen we best hebben.

Een nieuw Gallisch Dorpje in medialandschap van NGO-journaal en erger…
Vork biedt zo een glossy toevluchtsoord van redelijkheid, slow reading en stijl tussen de pulp en pretenties die ‘kwaliteitsmedia’ als het NOS-journaal (= het NGO-journaal) ons bieden over natuur, milieu en voedsel: de hele keten komt in Vork aan bod. Uiteindelijk is de journalistiek verantwoordelijk voor de verwrongen – op emotie en romantiek gebaseerde –  ideeen die onze politici hebben over voedsel en landbouw, omdat de journalistiek voornamelijk bevolkt wordt door runderen met de herseninhoud van een pinda en een ego zo groot als de planeet. Het geleuter over milieu domineert in media, omdat geleuter het enige is waar journalisten iets van zichzelf in herkennen.Dan voelen ze zich – een kritische posé aannemend met de hand onder de kin- mede-relevant gespreksgenoot, zoals iedereen ook politiek deskundige is.

• Gelukkig  is er met Vork weer een Gallisch dorpje op glad papier gesticht, dat 4 maal per maand hoop biedt in een zee van ‘beeldvorming’, de emotie waarop onze journalisten en politici hun wereldbeeld en beslissingen baseren. Als exit-strategie voor een dieet van NOS-journaal en andere pulpmedia, richting meer ter zake kundige informatie die prettig wordt opgediend.

Vork krijgt geen enkel politiek effect, maar toch goed dat het er is
Uiteindelijk geloof ik niet dat mensen zich in onze veremotionaliseerde mediacratie nog door feiten laten overtuigen: ik doe hier op Climategatge.nl alvast ook geen enkele moeite zieltjes te winnen. Vork zal niet of nauwelijks de huidige beleidsmodes bijsturen, om de eenvoudige reden dat mensen nauwelijks lezen/niet het basale kennisniveau hebben om relevante kennis nog te herkennen of begrijpen.De paradox van steeds meer hoger opgeleiden is dat de samenleving als geheel dommer wordt: teveel mensen die ménen te weten hoe het zit, bepalen samen hoe het niet moet/niet werkt in de praktijk.

Wanneer je academisch geschoolde mensen spreekt die al 20 jaar geen krant meer lezen, en die hun wereldbeeld daarom maar baseren op televisie nadat ze uitgeteld door werken en kinderen op de bank zakken. Of academici die debattrainingen geven maar erkennen dat ze geen bal weten van windenergie terwijl ons dat miljarden euro’s kost: maar aannemen dat wat ze via het journaal horen vast wel zal kloppen. Of hou een lezing voor journalisten, het is zinloos iets uit te leggen aan mensen die zo dom zijn dat ze zichzelf eigenwijs vinden… De mate waarin je met informatie de voortdenderende tanker van onbenul en miljardenverspillingen aan Duurzaam keert is beperkt.

Abonnee worden: 4 tientjes per jaar
Ik geloof wel in het stichten van eilandjes, condensatiekernen van mensen met de zelfde instelling die elkaar kunnen inspireren en waar de rede standhoudt in een zee van beeldvormingsbarbaren en met hun I-phone vergroeide Nederthalers, die naar hun schermpje staren in de hoop op een aandachtsprikkel. Met wat ecologische verbindingszones er tussen maak je zo een netwerk waar een diversiteit aan kennis kan blijven bloeien. Dus bij deze mijn oproep aan de lezers van Climategate.nl om per direct abonnee te worden van Vork. Die 4 tientjes per jaar hoef je het niet om te laten.

Dus ik prik bij deze Vork met een veer in haar achterste, omdat het initiatief dit objectief gezien verdient.