Hoe groener Europa doet, hoe blijer Poetin wordt

Steenkoolopslag Westelijk Havengebied Amsterdam

Alle politiek protest en poldergemoraliseer tegen Poetin verstomt, naarmate Nederland meer gouden medailles binnensleept. Dus laten we maar eens wat kolen op het vuur gooien. De Europese steenkoolindustrie meldt in Europolitics bij monde van president Pawel Smolen van Euracoal dat steenkool ondanks alle groene beeldspraak nog steeds de ruggengraat blijft van de Europese energievoorziening. Niet omdat hij deel uitmaakt van een sinister complot (wanneer ik NVJ-kwaliteitsjournalist was, zou ik dat geloven), maar omdat dit is wat gebeurt. Dat blijkt niet alleen uit de sterke groei van steenkoolstook door Europese elektriciteitscentrales (+ 13 procent in 2012, terwijl aardgas 23 procent daalde).  Mondiaal groeit de steenkoolconsumptie met 2,3 procent per jaar tot 2018 volgens de IEA, waarbij China 60 procent van die groei voor zich neemt.

Rusland is onze grootste energieboer
De productie van steenkool in de EU- 128 miljoen ton- is een fractie van het totale Europees verbruik. Europa importeerde 213 miljoen ton steenkool in 2012, 40 procent van haar behoefte aan vaste brandstoffen. Het grootste volume van die import komt uit Rusland (een kwart), de rest komt uit landen als Colombia, de Verenigde Staten, Australie en Zuid Afrika.

Maar, als het op viezigheid aankomt is Europa toch kampioen met de productie van 434 miljoen ton bruinkool (ligniet) die via open dagbouw wordt gewonnen, vooral in Oost Europa en ‘voorbeeldland’ Duitsland: waar ik in Ober Lausitz onderstaande foto nam. Deze bruinkool wordt binnen EU-grenzen verstookt, en de groei van ‘zwart’ (steenkool) en bruin (ligniet) wordt mede gestimuleerd door groene energiepolitiek, zoals de Energiewende waardoor 6 functionerende kerncentrales door Merkel werden uitgezet. Andere stimuli zijn de import van goedkope kolen uit de VS, de schaliegasrevolutie en de wil van Europese krimpregio’s om werkgelegenheid te bewaren.

Ook president Hollande van Frankrijk wil met minder kernenergie toe- zo meldt Europolitics- en wil samen met Merkel’s Duitsland groen-rode energiekampioen spelen in Europa (dat feitelijk toch al door Berlijn en Parijs wordt gedicteerd). Zodat steenkool en bruinkool bij huidige energietechniek (zonder rendabele opslagmogelijkheden van energie uit wind en zon) als enige alternatieven overblijven voor productie van basislast (voor leken/journalisten, dat is op vraag leverbaar continue vermogen),  omdat wind en zon (variabele last) dit niet kunnen leveren. Nu een schaliegasban nog steeds niet uit de lucht is in Europa, is Russisch gas het andere overblijvende alternatief. Vandaar dat vooral de Polen er zo op gebrand zijn hun schaliegas-reserves te mogen benutten.

Meer bruinkool mede mogelijk gemaakt door Greenpeace

Verpoetinen: een toevallige correlatie met u delen
Hoe ‘groener’ Europa wordt én wanneer een ban op Schaliegas wordt geforceerd door het Europees Parlement (het verlengstuk van de milieubeweging, waarvan een groot deel bestaat uit ‘rode’politici), hoe meer zij qua import van vaste brandstoffen en aardgas afhankelijk wordt van Rusland. De ‘groenen’ in West Europese landen hebben allen communistische wortels, ook Willem Schoonen van het Groen-Rode Dagblad Trouw is ex CPN.  Louise Fresco deelde in haar roman de Utopisten al de veel gedane observatie: dat sinds de val van de muur vele ex-communisten een groen jasje aantrokken en hun agenda van wereldsocialisme via ‘het milieu’ gingen opdringen. Hoe (gr)oeniger we doen, hoe rijker de Russen worden, hoe meer macht ze over ons hebben. Want energie is de motor van economie en ecologie, ons leven: wie greep op de energie heeft, die heeft de macht.

Brainwave: De macht van de milieubeweging- vroeger idealisten die opkwamen voor de natuur en de leefomgeving- is sterk gegroeid ná de val van de muur, terwijl de agenda die ze nastreven steeds minder met de natuurbescherming van doen heeft, en het tegendeel bereikt: meer natuurvernietiging onder een groene mantel. Uiteindelijk is het zo evident – ieder klein kind ziet dat de keizer naakt is- dat er niets ‘groens’ is aan groene energie, dat er wel andere motivaties aan groene energie ten grondslag moeten liggen.

• Dankzij Greenpeace-protest kreeg Poetin ook al een paar miljoen euro losgeld kado van de Nederlandse staat.Wie weet doet de frisse jonge Faya het stiekem met Vladimir, ze is alvast voor Groen Links gevraagd in het Groene (=Rode) Europarlement, het Rode Leger dat maandelijks reist tussen Straatsburg en Brussel. En ligt Faya zich nu te laven aan de borst van een Russische beer, terwijl ze het door Nederland gedoneerde losgeld samen verbrassen aan Russische kaviaar en delicatessen. Voor mensen die niet kunnen lezen: dat bedoel ik met knipoog….

Europees Parlement: het Rode Leger
Deze geheel toevallige correlatie – de macht van Russen groeit met vergroening- wil ik u niet ontzeggen. Weten we nog hoe Schroeder (SPD) hevig bevriend was met Poetin, en hoe onder zijn bewind die gasleiding van de Russen naar de Duitsers werd gelegd… Een pijplijn die meer een soort klauw vanuit het Kremlin richting Europa is. Is het niet zeer toevallig dat juist Duitsland zo groen doet, de belangrijkste economie van Europa, en waar de voorzitter van de Groenen in opkomst openlijk Stalinistische en communistische sympathie ventileerde? Wat doet Gazprom op dit moment bij ons?

Je zou zomaar een mooi complot kunnen bedenken, waarbij de Russen vergroening van Europa aangrijpen om greep op ons te krijgen en zo weer hun plaats als wereldmacht in te nemen op het wereldtoneel.. In tegenstelling tot de niet-staatsgebonden energiebedrijven bij ons, zijn in landen als Rusland energiebedrijven gewoon een vorm van machtspolitiek met andere middelen. Ze opereren wel in een vrije markt, maar zijn als het er op aankomt even goed politieke instrumenten. Er is ook een boek van een econoom, ik meen Friedman, die de opkomst van deze staatsbedrijven ten nadele van Westerse bedrijven beschrijft: ik ben het boek alleen even vergeten.

Wanneer een journalist/milieuactivist dit leest: BEschrijven is iets anders als VOORschrijven. Dat ik deze trends beschrijf wil niet zeggen dat ik dit graag WIL. Maar we moeten de wereld nemen/beschrijven zoals zij is, niet zoals deze zou moeten zijn volgens onze politieke sympathie.