Blijft Europa zijn kop in het zand steken?
Eurocommissaris Oettinger is de afgelopen weken veel in het nieuws geweest, zoals we hier en hier al meldden. Het is dan ook heel opmerkelijk dat een prominent Commissaris al enkele dagen na het officieel bekend maken van een beleidsplan van zijn eigen college dit zelf bekritiseert. Oettinger betwijfelt de haalbaarheid van een reduktie van 40% CO2 uitstoot in 2030. Hij krijgt nu steun van een groep van Oost- en Centraal Europese landen die verenigd zijn in de ‘Visegrad groep’, zo meldt ENDS daily.
Deze groep landen, bestaande uit Polen, Tsjechië, Slovakije, Hongarije, Roemenië en Bulgarije stemmen bij belangrijke dossiers hun posities op elkaar af en vormen zo een krachtige stem in de Westers gedomineerde Europese arena. Ook deze landen betwijfelen openlijk de haalbaarheid van het 40% doel, zo meldt Ed Davey de Britse Minister van Energie en Klimaat.
Davis heeft een ‘rondje Europa’ gedaan om de posities van de lidstaten te peilen voor de belangrijke Euro-top op 21 Maart. Met name Polen heeft openlijk duidelijk gemaakt dat Europa zijn positie zou moeten afstemmen op andere ‘grote economieën, lees de VS en China.
Otherwise we will repeat the failure of Copenhagen, where unilateral measures are taken by Europe did not meet with any response from others,
zo zegt de Poolse Minister Korolec afgelopen dinsdag na een bijeenkomst van de Visegrád groep. Deze groep landen heeft goed begrepen dat een ideologische gedreven energiebeleid onhaalbaar en onbetaalbaar is en hun welvaartsgroei in de weg staat. Zij erkennen openlijk dat Kopenhagen een mislukking was voor de Europese plannen en proberen ervan te leren.
Verkiezingskoorts al duidelijk merkbaar in de Brusselse bubbel
De houding van de Europese Commissie moet gezien worden in het licht van de belangrijke veranderingen in de Brusselse macht dit jaar. Behalve de (EU-)Parlements verkiezingen in Mei wisselen de Commissarissen positie in November. Oettinger heeft geen ambities voor een volgende termijn en kan dus vrijer spreken. De rest van de Commissie heeft in deze fase nog vooral één doel, namelijk hun afgelopen ‘regeer’periode zo goed mogelijk in het zonnetje te zetten. De realiteit is echter een tanende rol in de wereld, een kwakkelende economie, een zeer labiele euro en een ongekend hoge werkeloosheid. Bovendien is de onvrede over de Europese regelzucht en hun vertrouwen in de leiders groeiende.
In de wereld heeft Europa zich altijd sterk gepositioneerd als de groene leider en het lijkt erop dat dat nog de enige strohalm is waaraan Europa zich vastklampt in zijn droom van wereldleider. Op sommige terreinen was dat wellicht ook terecht. De industrie bijvoorbeeld heeft een enorme sprong voorwaarts gemaakt in het zuiveren van lozingen en onze rivieren en lucht zijn de laatste 2 decennia veel schoner geworden. Maar dat waren vorderingen gebaseerd op feiten en resultaten van een realistische haalbare aanpak.
Op het terrein van klimaat- en daaraan gekoppeld energiebeleid is de basis van nuchtere wetenschap verlaten. En ideologie zonder realiteitszin als drijfveer voor beleid is een levensgevaarlijke combinatie, zoals Bolkestein treffend beschreef in zijn ‘de intellectuele verleiding’. Europa heeft al blufpokerend zijn hand vèr overspeeld en lijkt nu openlijk te twijfelen tussen doorbluffen tegen beter weten in, zoals Hedegaard wil, of de realiteit erkennen, passen en opnieuw beginnen.
Serieuze emissiereductie op korte termijn kan alleen met kernenergie
Opmerkelijk dat juist de Visegrád groep de nuchtere realiteit weer in het Europese bestuur moet brengen. Het lijkt of de wijsheid van de lidstaten uit het Oosten moet komen, het komt in elk geval niet uit Nederland zoals Rypke gisteren al meldde. Die 40% is het enige concrete doel in het voorgestelde beleid en zelfs dat lijkt dus weinig kans van slagen te hebben nu het al zo sterk in het eigen kamp wordt ondermijnt.
En ach, als dat door de milieubeweging zo gepushte doel van 40% écht serieus genomen zou worden zou de enige reëele mogelijkheid om dat op die korte termijn te halen een radicale keuze voor kernenergie zijn. Dat lijkt nu ook wat Ed Davey in Europa aan het bepleiten is, maar dat vindt diezelfde milieubeweging weer niet leuk. En voor Merkel zal dat ook een zure appel zijn.
Het wordt een boeiend Europees jaar, te beginnen met de top in Maart.
Is het niet Ed Davey?
Het is, bedankt!
5% reductie is al ongeloofwaardig, tenzij een diepe crisis uitbreekt.
De technologie bestaat nog niet, met research is amper begonnen.
Bovendien (woorden van EU roadmap2050) zal de transitie voor een vergrote CO2 uitstoot zorgen wegens de enorme staal en betonproductie. Want alleen een oorlogseconomie kan de doelstellingen nog enigszins verwezenlijken.