Maakt Rijkswaterstaat Asfaltdijk van Afsluitdijk door zeespiegelmanie?

Wilde rucola, heerlijk als salade of op de pizza, ook zonder plastic zakje er omheen met ‘AH’ er op

Verrek, ik ben vandaag jarig, en laat ik mijn 39ste levensjaar beginnen met een campagne voor de groene Afsluitdijk, Nederlands oudste ecologische verbindingszone. Er zijn al vele ingenieursbureaus die een ecologische variant op de nieuwe ’toekomstbestendige’ Afsluitdijk ontwierpen voor 2035, fondsenwervende organisaties als de Waddenvereniging stelden de vismigratierivier voor. Voorlopig ligt nog steeds de variant van enkele barbaren bij Rijkswaterstaat op tafel, waarbij men uitgaat van extremistische zeespiegelstijg-scenario’s en koopmansgeest: de Afsluitdijk moet van Rijkswaterstaat een Asfaltdijk worden tot aan de kruin waarmee hij overslagbestendig zou worden.Dat asfalteren scheelt vooral onderhoudskosten.

Denken in tussenschotjes
De ene afdeling van de overheid  legt ondernemers lastenverzwaringen op via Natura 2000 en Programmatische Aanpak Stikstof om emissie-pietluttigheden waavan theoretisch minder dan 10 procent van onze plantensoorten zou profiteren (130 stikstofgevoelige soorten en nu door exoten overwoekerde habitatjes als ‘zwakgebufferde vennen’, bepaald met rekenmodel Aerius dat onzekerheidsmarges van 30 procent hanteert). Tegelijk kan de andere afdeling van de overheid met één pennestreek en ‘veiligheid’ als schaduwargument voor kostenbesparing reeel bestaande biodiversiteit en honderden planten- en diersoorten wegvagen.

Zoals Rijkswaterstaat dat nu ook al doet met haar zandsuppleties, die schelpdierbanken begraven zoals de laatste Spisulabank boven Ameland in 2010 (waarbij de overheid vissers beschuldigt van het verdwijnen van Spisula, terwijl invasieve exoot Ensis en suppleties de waarschijnlijker kandidaten zijn).

Ik liet al in de winter zien dat de Afsluitdijk een unieke en ’s werelds oudste ecologische verbindingszone is, een trekroute voor zang- en watervogels. Nu in de zomer zie je hoe deze barriere voor marien leven voor terrestrisch leven juist een zegen is. (alles in ecologie is dubbel, de winst voor de ene soort is het verlies voor de ander, daarom kun je in beleidscontext ook weinig met de containerterm ‘biodiversiteit’). Tegelijk blijven we in ons door mensen gemaakte land vol menselijke natuur in tussenschotjes denken, tegenstellingen tussen mens en natuur met ieder zijn eigen afdeling en NGO-campagne.

Aan de zeekant tref je velden met rozebottel en zeekool die zich hechten op het basalt, tussen de basaltstenen groeit wilde rucola die je uitstekend kunt gebruiken als salade. Tussen de stenen en rozebottels bij Kornwerderzand vond ik een broedende zomertaling, waarvan de eieren net uitkwamen. Het krioelt van rotsvlindertjes, een zilveren maan (of is het een landkaartje) cirkelde rond mij tussen de velden koolzaad, margrieten, kruiden en grassen waar het wemelt van de insecten. Een substantiele bijdrage aan de biodiversiteit en het karakter van Natura 2000-gebied IJsselmeer (dat de overheid wil volzetten met windmolens, midden in vogelmigratiegebied)

3 vliegen in één klap geeft meer vliegen voor zelfde geld
Unieke snelwegnatuur in een nieuw door mensen gefaciliteerd ecosysteem. Waar Rijkswaterstaat straks met een vleugje klimaatmanie en kostenbeknibbeling dan ook een barriere voor terrestrische natuur van maakt. Dat is typisch overheid, wat de ene afdeling stimuleren wil met subsidies maakt de andere afdeling stuk met belastinggeld. Intelligenter natuurbeleid in een door mensen gemaakt land combineert juist functies en potjes, in plaats van natuur en mens te scheiden.

Juist de overheid kan bij biodiversiteit het voorbeeld geven in haar eigen werken, wanneer die zelfde overheid aangeeft mee te willen doen met Aichi-doelen( dat is geen ‘willen’ maar ‘moeten’, deze VN-doelen worden door Brussel opgelegd). Bij ieder overheidsgebouw eern x-percentage groen of een groen dak, zoals eerder bij ieder gebouw een x percentage naar één of ander waardeloos kunstwerk ‘zonder titel’ ging. Wanneer men roept dat ‘de opwarming’doorgaat: vergroen dan juist het bebouwde gebied, want groen heeft een temperatuurbufferende werking, het vangt overtollig regenwater op en je faciliteert natuurdoelen er mee. Bij elkaar ben je dan goedkoper uit, dan wanneer ieder stukje overheid zijn eigen papieren beleidstijger laat grommen.

In een ander geval dient biodiversiteitsbeleid vooral één doel: de bureaudiversiteit van ambtenarij, terwijl iedereen liever in een mooi een groen land woont dan een blok beton en asfalt bezaaid met windmolens.

In mijn vlindergids komt deze het dichtst bij een zilveren maan, of is het een landkaartje?

BIj dit Afsluitdijk-denkkproces was volgens mij de zelfde VVD-barbaar betrokken die ook toeziet op het SER Energieakkoord dat ons jaarlijks een 500-1000 euro hogere energierekening bezorgt. Ed Nijpels. Ed zet nu zijn kapitale villaboerderij bij mij in het dorp aan de Dyken voor miljoenen te koop, waar hij het voor tonnen bemachtigde, en deels met tonnen overheidssubsidies liet verbouwen. De elite is vulgair geworden. Laten wij de nieuwe elite zijn.