Pensioenfondsen opgelet: vertrouw nooit een hockeystick!

Deze grafiek stond vanochtend in De Volkskrant, Een loepzuivere hockeystick. Afkomstig uit de adviesnota-kwartiermeester met betrekking van de oprichting van een investeringsfonds ter waarde van 1400 miljard euro spoedig te vullen met ons aller spaargeld. Nu roep ik even in herinnering dat de onttakeling van de klimaatwetenschap is begonnen omdat Steve McIntyre als business auditor de klimaat-hockeystick van Michael Mann niet vertrouwde. Vanuit het bedrijfsleven wist hij dat er altijd een kwade reuk zit aan dergelijke hockeystick grafieken. Anderzijds zit het wel snor voor de pensioenfondsen gelet op deze quote van een brief van Henk Kamp aan de kamer:

De rapportage van de kwartiermaker spitst zich toe op windenergie op zee, omdat deze sector veel kapitaal moet aantrekken en omdat deze sector nog jong is, waardoor potentiële financiers vooralsnog terughoudend zijn om in een wind op zee project te stappen. De kwartiermaker concludeert dat in potentie voldoende kapitaal voorhanden is voor de financiering van de Nederlandse ambities voor wind op zee, omdat de kapitaalmarkt een mondiale markt is. Dit betekent echter niet zonder meer dat het beschikbare kapitaal voor die ambities zal worden aangewend. Volgens de kwartiermaker vereist financierbaarheid een reductie van kosten om wind op zee parken te realiseren en een reductie van de kapitaalkosten voor institutionele beleggers. De kapitaalkosten hangen af van de (gepercipieerde) risico’s en de rendementseis van investeerders.

De kwartiermaker beveelt aan dat overheid en private partijen samenwerken aan het verlagen van risico’s. Het rapport stelt daarom een organisatiestructuur voor ten behoeve van de governance van wind op zee. Eventuele beleidskeuzes blijven daarbij vanzelfsprekend uitsluitend de verantwoordelijkheid van de overheid.

Het kabinet erkent het belang van uitvoerige afstemming en samenwerking voor de uitrol van wind op zee.

Dus dat zit wel snor! De overheid verlaagd het risico voor investeerders (aka “het Rijnlandse model”) en de burger draait op voor de kosten als het misgaat en zelfs als het niet misgaat. Wederom denivellering ten top en dat met een PvdA-regering! Anderzijds zien we in Duitsland dat de overheid als puntje bij paaltje komt ook niet schroomt om investeerders te laten zakken als een baksteen. Dus ik herhaal: vertrouw gewoon nooit een hockeystick!

PS In de media deze dagen ook het verhaal dat de Algemene Rekenkamer de regering op de vingers tikt rondom de verduurzaming van het wagenpark in Nederland de staat 5 miljard heeft gekost wat overeen komt met een CO2-prijs per ton van 1000 euro terwijl de marktprijs 10 euro is. Van onze eigen Edwin Timmer vanuit Mexico een schitterend verhaal in De Telegraaf over hoe de president daar compleet tegen alle adviezen in doorzet met krankzinnige investeringen in windenergie en niet bewezen energie-opslagmethoden als vliegwielen en perslucht. En daarom nog eens de video die nu op  31.372 views staat: