Vliegen de smeltende ijskappen ons weer om de oren? Hou het hoofd koel!

Een lezer attendeerde mij op het volgende bericht in het Algemeen Dagblad: er zou 500 kubieke kilometer ijs per jaar in zee verdwijnen nadat Duitse wetenschappers metingen met Cryosat 2 analyseerden.  De suggestie: nog een bewijs dat het allemaal uw schuld is, terwijl er door sneeuwval alleen al op Groenland de afgelopen 400 jaar gemiddeld PER JAAR 698 gigaton (= ongeveer 700 kubieke kilometer) ijs bij kwam, want het grote smelten begon pas na 1992: dus we maken ons druk over 22 jaar smelt, maar niet over 400 jaar aangroei, die bij lange na nog niet gecompenseerd is door die versnelde afsmelt die in de jaren ’90 begon toen klimaatwetenschappers geld kregen vaak naar Groenland te reizen om de ijskap af te schilderen als kanarie in de CO2-mijn.

500 km3 ijs smelt (per jaar)
AD
ico-bell klimaatverandering – Dat heeft het Alfred Wegenerinstituut in Bremerhaven vastgesteld met satellietbeelden van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA. De ESA-satelliet CyroSat-2 is zo nauwkeurig, dat hij een ijslaag van een paar meter hoog in kaart kan brengen. De ijskappen in Groenland en op de Zuidpool smelten steeds sneller. Alleen al vanaf de Jakobshavngletsjer op Groenland verdwijnt dagelijks zo’n 46 meter ijs in zee. 500 km3 ijs…

De hoeveelheid die in zee verdwijnt, laten we aannemen dat dit klopt: 500 kuub kilometer is 500 gigaton. Interessant is dan ook: hoeveel komt er jaarlijks weer BIJ, hoeveel groei is er op die ijskappen? Vast staat dat in eerdere interglacialen (zoals het Eemien voor de Saalien IJstijd die het landijs tot de Veluwe bracht) de Groenlandse IJskap verder landinwaarts lag, evenals in het Holocene Optimum zo 8-6000 jaar geleden toen hij volgens een studie van Svend Funder 60 – 80 kilometer verder landinwaarts lag. Die naam ‘optimum’ is ook ironisch. Waar we dankzij de journalistiek nu moeten geloven dat opwarming een catastrofe is, geloofden wetenschappers vroeger juist dat opwarming gunstig was, vandaar OPTIMUM. De angst voor ijstijden zat er nog goed in.

Groenlandse IJskap groeide in 400 jaar 12 procent méér aan
Laten we allereerst constateren: tot de jaren ’90 afgelopen eeuw liep het met die afsmelt van Groenland niet zo’n vaart. Alle aandacht voor afsmelt langs de randen leunt op data ná die tijd. Alle media besteden consequent alleen aandacht aan studies die deze afsmelt opblazen, zoals op 29 november 2012 van Shepherd et al in Science.

Wat we dan niet lazen, was dat één van de auteurs van die studie ook een inschatting maakte op basis van ijskernen op Groenland over de vraag: hoeveel GROEIDE de Groenlandse IJskap de afgelopen 400 jaar, door verhoogde sneeuwval.  Ik blogde toen al over deze geheel door alle media genegeerde studie in Journal of Climate:

• Box, J., N. Cressie, D. Bromwich, J. Jung, M. van den Broeke, J. van Angelen, R. Forster, C. Miège, E. Mosley-Thompson, B. Vinther, and J. McConnell, 2012:Greenland ice sheet mass balance reconstruction. Part I: net snow accumulation (1600-2009). J. Climate

op basis van 410 jaar (sinds 1600) data van 86 ijskernen schatten zij de áángroei door sneeuwophoping van de Groenlandse ijskap.Die áángroei van de ijskap door sneeuw bedroeg gemiddeld 698 gigaton per jaar in de laatste 410 jaar, dus 268.180 gigaton. Dat is in 410 jaar tijd liefst (bierviltjewerk) 106 maal méér accumulatie van sneeuw en dus aangroei van de Groenlandse ijskap, dan het wereldwijd gerapporteerde massaverlies sinds 1992.

12 procent meer groei in 410 jaar
Natuurlijk, de accumulatie van sneeuw op de 3 kilometer dikke Groenlandse gletsjer zegt niets over de smelt van de gletsjer langs de Groenlandse kust, waarop alle aandacht zich nu richt. Je moet van die accumulatie nog de sublimatie aftrekken en de smelt langs de randen: zijn niet genoeg data van.
Maar zoals de onderzoekers wel rapporteren, is die aangroei met sneeuw sinds 1600 met 12 procent versneld. (de aangroei is 124 Gigaton per jaar groter geworden). De groei door sneeuwval van 1840-1996 ligt zelfs 30 procent hoger dan het gemiddelde over 410 jaar, dus 161 gigaton per jaar extra (124 x 1,3).

Dat betekent dus wél:
a. dat extra sneeuwval per jaar tussen 1840 en 1996 gemiddeld per jaar ruwweg 20 gigaton groter was dan het gemiddelde massaverlies per jaar sinds 1992.
b. dat de totale massa-accumulatie door extra sneeuwval sinds 1840 het massaverlies sinds 1992 ruimschoots moet hebben gecompenseerd: netto moet de ijskap zijn gegroeid, ook nadat je dan het massaverlies door sublimatie en smelt langs de randen eerst aftrekt: daarvan zijn nu niet genoeg data voor de afgelopen 410 jaar

Pas dan weet je hoeveel de ijskap van Groenland in 400 jaar tijd is gegroeid. Er zijn dan behoorlijk wat extra jaartjes ná 1992 nodig om die aangroei door meer sneeuwval te compenseren. Kortom, de studie waarin Ten Broeke 4de auteur was zet de studie waarin hij 38ste auteur was mooi in perspectief. Al met al lijkt het dat die Groenlandse IJskap de komende eeuwen er nog wel zal zijn en onderzoekers aan prestigieuze publicaties helpt.

Journalisten: Drama Queens

• We zien dus,  er kan best 500 kubieke kilometer ijs in zee verdwijnen door afsmelt aan de randen, de aangroei van de ijskap op Groenland door sneeuwval bedroeg 698 gigaton.

Dankzij de neiging van journalisten om aandacht voor hun nieuws te trekken via dramatisering, en wetenschappers die zich daarop instelden voor fondsenwerving via ambtenaren en politici (die hun wereldbeeld op media baseren en dus bij tegengif een gedramatiseerd beeld van de wereld hebben), hebben we nu zelfs een ‘klimaatprobleem’, waarbij het vroeger als gunstig beschouwde opwarmen van de aarde een catastrofe werd.

Iedere smeltende ijsbeer komt direct in chocolateletters voorbijdrijven, geen in zee drijvende ijsschots ontgaat het alziende oog der persbureaus. Maar de nuanceringen komen nauwelijks in de kolommen terecht: Dus doen wij dat hier maar op Climategate.nl. Want je kunt de mainstreamjournalistiek van veel beschuldigen, maar niet van gebalanceerde klimaatberichtgeving.