Fossiel koraalrif bij Solnhofen Beieren
Wist u dat het zeeniveau op koraaleilandje Tuvalu 3000 jaar terug liefst 2,4 meter HOGER lag dan nu? We kennen allen de mythe van Greenpeace et al dat pacifische koraaleilandjes als Tuvalu, Kiribati en de Marshall eilanden door ‘dé zeespiegelstijging’ onder zeeniveau zouden verdwijnen, evacueer de bewoners en doneer je spaargeld aan Marjan Minnesma, Jan Rotmans en de duurzaamheidsindustrie. Maar wie kent deze publicatie van Kench et al in Geophysical Research Letters februari 2014′Evidence for coral island formation during RISING sea level in the central Pacific Ocean‘.
Voordat klimaatactivisten de klimaatgeschiedenis herschreven van het Holoceen (de warmteperiode na de laatste IJstijd waarin wij leven) was algemeen aanvaard dat we een holoceen optimum hadden, een (veel) warmere periode dan nu die zo 5000 jaar geleden op zijn piek zat waarbij arctisch zeeijs een fractie was van dat van nu, de Alpen ijsvrij waren en ook de Groenlandse IJskap lag tientallen kilometers verder landinwaarts dan nu. Die omstandigheden hielden 3000 jaar aan. Tot die tijd steeg ook de zeespiegel dramatisch tot een niveau dat op de Marshall eilanden 1,1 meter HOGER lag dan nu: the Mid Holocene Highstand. Ongeveer 2-3000 jaar geleden (timing uit proxy’s verschilt) keerde die trend, wat Kench et al de Holocene Marine Transgression noemen. De zeespiegel daalde met temperaturen tot het huidige niveau.
Wat was de aanname?
Eerder dacht men dat koraaleilandjes tijdens die marine transgression bij dalende zeespiegel waren ontstaan. De koraalriffen groeiden mee met de stijgende zeespiegel onder water> het water zakt> ze komen als platforms boven vloedlijn te liggen. Kench et al ontdekten op het Jabat atol van de Marshall eilanden een waarschijnlijker proces waarbij het eilandje juist groeide toen de zeespiegel steeg, namelijk door dynamiek van golven die sediment aanspoelt op het eiland. Zodat het blijft meegroeien, wat vooral bij kleine koraaleilandjes het landniveau ophoogt. Kench et al vonden dit proces al bij eilandjes in de Indische Oceaan.
Kench et al concluderen dat Jabat nu in een geomorfologische stasis zit, het mechanisme voor landvorming was gestopt dankzij lange zeespiegeldaling. Zij stellen verder:
The results also imply Jabat should remain stable in the face of projected sea level rise over the next century as the conclomerate platform provides a resistant core top the island, and rising sea level will raise the elevation of the process regime tot levels at which the island was formed during the mid Holocene Highstand.
Hoera, de mens helpt een nieuwe IJstijd voorkomen
Afwijkende klimaatweetjes en hypothese: de mens voorkomt een nieuwe ijstijd hoera!
Ik stuitte op een leuk blog ‘Things not Found on Wikipedia, een dwarsmens dat uitvogelt wat het establisment op het www ons wil onthouden. ‘ zoals de ‘Mid Holocene Sea Level Highstand‘. Natuurlijke opwarmings-evenementen IN HET HOLOCEEN die huidige opwarming relativeren lijken structureel op internet gecamoufleerd en moeilijker op google vindbaar, terwijl het bewijs daarvoor uitgebreid was beschreven in specialistische magazines.
Mijn gok, die al uit eerdere analyse van 10.000 jaar proxydata bleek:
We gleden alweer af richting een rampzalig klimaatevenement nadat de warmte van het Holoceen zo 5000 jr terug op haar piek lag: de ijstijd, met de koude Kleine Ijstijd als dieptepunt: de koudste periode van het Holoceen die in de 17de eeuw ons mooie wintertafereeltjes opleverde op schilderdoek. De meeste warmteperiodes in het Pleistoceen duurden 4000 jaar, die van ons nu 11.000 jaar, uitzonderlijk. Daarom is het misschien juist goed dat wij CO2 aan de atmosfeer toevoegen en de afkoeling richting rampzalige ijstijd zo tegenhouden.
Zoals zure regen ook zure zegen was, waardoor bomen sneller gingen groeien, zo dient de mensheid de aarde voor een nieuwe ijstijd te behoeden. Daarbij ben ik losjes geinspireerd door Delfts geoloog Salle Kroonenberg, die hier al naar hintte in zijn boek ‘De menselijke maat’.
De insteek van de milieubeweging dat alle toevoegingen van de mens aan de natuur per definitie slecht zijn is een ideologie, geen feit dat we voetstoots moeten aannemen. Wij verstoren geen mysterieuze ‘balans’, want die was er nooit. De enige constante is verandering.
Mijn stelling: De natuur is slecht, de mens is goed voor een leefbare aarde voor ons (gelijk aan de Gaia-theorie houden wij de aarde in een evenwicht dat goed is voor ons zelf), en niet andersom zoals de milieubeweging leert. Of zoals bioloog Jelle Reumer al schreef: de natuur is gruwelijk. Het interesseert ‘de natuur’ geen reet wat ons gebeurt, dus moeten wij het doen als Homo spiritualis.
Op Tuvalu roepen ze moord en brand, “Wij wonen hier al 2000 jaar, we moeten hulp (lees geld) hebben!” Klopt, 2000 jaar, maar 3000 jaar geleden konden ze er ook niet wonen want er was geen eiland. Slechts een koraalrif dat lekker warm een paar decimeter onder de zeespiegel mee groeide met de stijgende zeespiegel. Ook losjes gebaseerd op Salomon Kroonenberg, Hoorcollege Aarde en Klimaat.
Ik was laatst op vakantie op Rhodos en zag daar ook een staaltje van negatieve zeespiegelstijging. Quasi onwetend vroeg ik onze lokale schipper of dit te maken met hoge tij in de winter,, maar hij wist mij te vertellen dat dit al van honderden jaren terug dateerde.
En dan toch maar stug blijven volhouden. Dan heb je lef!
@Roel Meijer. Dat Tavalu 3.000 jaar geleden slechts een koraalrif was, dat meegroeide met de stijgende zeespiegel, lijkt mij erg onwaarschijnlijk. Ook 3.000 jaar geleden (en wat dat betreft bij een veel lagere zeespiegel ook 13.000 jaar geleden) zal het ook gewoon een koraaleiland zijn geweest dat enige meters boven de zeespiegel uitstak. Koraalriffen groeien uiteraard niet boven de zeespiegel,maar dat koraaleilanden wel boven de zeespiegel uitstijgen heeft een heel andere oorzaak. Uit het koraalrif wordt namelijk door overwegend biologische processen (afschrapen van koraal door vissen en uitpoepen van onverteerbaar afschraapsel in de nacht binnen het koraalrif) koraalzand gevormd, waaruit vervolgens door aanspoelen en opwaaien koraalzandheuvels uit ontstaan, net zoals de de duinvorming uit zeezand aan onze Noordzeekust. Zowel het koraalrif als het koraaleiland groeien dus vrolijk mee met het stijgen van de zeespiegel.
Ik denk niet dat een koraalrif tot op de bodem reikt; koraal zal zich oorspronkelijk gehecht hebben aan een rotsformatie die door geologische oorzaken, zoals vulkanisme, dicht onder de zeespiegel gedrukt werd.
Ik refereer slechts aan wat Kroonenberg noemt, maar moet erbij zeggen dat ik zijn mening hoog acht… Hij is per slot van rekening (emeritus) Hoogleraar Geologie en er mag verwacht worden dat hij er tenminste iets van weet…
Als vakgenoot van Salomon Kroonenberg en oud- wetenschappelijk hoofdmedewerker geomorfologie en geologie aan de UvA, ben ook ik van mening dat ‘climate change’ een totaal overtrokken issue is geworden. Er staan ons andere problemen te wachten. Toch wil ik er allereerst op wijzen, dat juist op internet sites tal van fouten over klimaatzaken worden gemaakt, ook in de voorgaande tekst van Rypke Zeilmaker. Ik blijf hier dus docent. Voorbeelden:
1) Het optimum van het Holoceen lag volgens alle delta 18O-curven die uit het landijs van Groenland en Antarctica zijn afgeleid, al rond 10.000 tot 9.000 jaar gel4den. Rond 8.200 is in alle curven een koude-piek te zien. Dan is het omstreeks 8.100 weer warm, maar temperaturen lopen terug. In de Zwitserse Alpen rond 5.000 nog wel 2-3 graden C hoger dan tegenwoordig (onderzoek Universiteit Bern). Vanaf circa 3.500 lopen temperaturen verder terug. In de proxy van Renland (rand Oost-Groenland, naast de Poolzee) loopt de temperatuur, met onderbrekingen, verder tot in de Kleine IJstijd terug. In die 3.500 jaar herken ik een veertiental opwarmingsfasen: de meesten lijken warmer te zijn geweest dan die van onze tijd. Helaas voor het IPCC: De opwarming sinds 1970 is in de meeste curven uit het Groenland ijs niet te herkennen. Wel laat Renland die zien, maar minder sterk dan de Middeleeuwse warmtepieken rond 1400 en rond 1200. Ook was het omstreeks 400 na Christus weer veel warmer. Een heel duidelijk piek ligt nog verder terug, net voor en tot 500 voor Christus. Verder is opvallend: alle warmte-perioden duurden niet langer dan circa 100 jaar.
2) Arctisch zeeijs was er in de zomer naar mijn inschatting niet eerder dan na 3.500 jaar geleden, maar zeker waren de Alpen in de laatste honderdduizenden jaren nooit helemaal ijsvrij. Hooggelegen gletsjers zoals op en rond de Mont Blanc liggen in permafrost gebieden en laten temperaturen zien van -10 aan de basis tot -20 gaden, of nog kouder aan de top. Allen de uitlopers naar beneden zijn nu wat terug geweken.
3) De grote zeespiegelrijzing van het Holoceen was al omstreeks 5.000 tot 4.000 jaar geleden ten einde. Uit eigen onderzoek van een deel van het kustgebied van Sri Lanka (de Graaff 1989) is mij het voorkomen van kustterrassen bekend. Die liggen nu 3-4 meter boven het zeeniveau liggen. In het equatoriale bereik langs de oostkust van Afrika zijn die ook beschreven. Aangenomen wordt, dat de postglaciale belasting van de aangrenzende oceaanboden, met meer dan 100 meter waterdruk, geleid heeft tot een flexibele respons: de oceaanbodem beweegt omlaag, waarbij de randen van de continenten opgedrukt worden. Als zich langs Pacifische eilanden die uit de buurt van de continenten liggen ook hoger liggende kustterrassen hebben gevormd, zou dit mogelijk toch met een absolute daling van het zeeniveau te maken kunnen hebben. Interessant ! Maar er kunnen ook fouten zijn gemaakt. Zie punt 5
4) Als het water daalt, mag je niet meer van mariene transgressie spreken. Het gaat dan om regressie.
5) Koraaleilanden houden snelle stijgingen van het zeeniveau door koraalgroei bij en ontstaan in hoofdzaak door golfwerking (sterke deining) die afgebroken koraalmateriaal tot wel 3 of 4 meter boven zeeniveau kan brengen. Dergelijke accumulatie-ruggen, die plateau-achtige vormen kunnen aannemen, mogen niet als kustterrassen worden geïnterpreteerd. Dat zou anders een grote fout zijn voor wat de genoemde studie van Kench et al. betreft. Ik zou die terrassen graag zelf eens kunnen zien.
6) De vroegere Interglacialen duurden vaak ook wel 10.000 jaar en waren deels warmer dan het Holoceen.
7) Met extra CO2 in de atmosfeer houd je de komende ijstijd helaas niet tegen. Gelukkig is de overgang meestal langdurig genoeg om maatregelen te nemen, en goed is ook, dat meer CO2 in de atmosfeer gunstig voor de wereldwijde landbouw is.
8) Uit onderzoek van onze groep met de bosbouwdienst in Vorarlberg (W-Oostenrijk) weet ik dat zure regen wel degelijk een schadelijke werking had, bomen zeker niet sneller gingen groeien, maar dat pogingen om de lucht zuiverder te krijgen ertoe hebben geleid, dat dat probleem inmiddels wel is opgelost.
Nog een paar slotopmerkingen:
1) Wereldwijde irrigatie in (semi)aride gebieden met fossiel grondwater (dat komt door verdamping uiteindelijk in de oceanen terecht) zou alleen al tot een zeespiegelstijging van meer dat 0,5 mm per jaar moeten leiden, Rond 2050 zelfs 1,5 mm, dan afnemend door uitputting van grondwater tot 0,5 mm aan het eind van deze eeuw. Alles bij elkaar gaat het wel om 10 cm waterstijging. Die moet het IPCC eerst aftrekken van de metingen !
2) Ook oceanische warmtebronnen (vulkanisme en hydrothermale spuiters van heet water, spelen een grote rol in de energiebalans op aarde. Mogelijke oorzaak van extra watertoevoer naar de oceanen, mogelijk ook van het ontstaan van El Niño’s.
3) Het grootste probleem dat in deze eeuw mogelijk op ons afkomt een tekort aan de meststof fosfaat. Daar moeten wij uiterst zorgvuldig mee omgaan. Bij elke oogst spoelt de helft uit en gaat verloren. Als fosfaatmeststof (uit Marokko) ons in W-Europa niet meer ter beschikking staat, kunnen wij maar de helft van ons voedsel produceren.
Daarom wereldwijd zeker geen biobrandstof productie !