httpv://www.youtube.com/watch?v=iOxYmMNOE-o

In dit blog lanceer en onderbouw ik bovenstaande stelling, die bij sommigen instinctieve gevoelens van afkeuring zal oproepen. Gevoelsmatig mag het niet waar zijn, maar logisch rationeel is het onweerlegbaar en meer dan gevoel mag ons verstand bij beleid maatgevend zijn: gevoelens zijn er voor de privésfeer en voor eigen rekening. Afgelopen maandag gaf ik voor de Provinciale Staten van Utrecht mijn lezing ‘Levenskwaliteit, naar een biodiversiteit voor volwassenen’. Als fotograaf van de vermenselijkte natuur open ik graag visueel waarbij de beelden vragen moeten stimuleren en daarmee zelfstandig denken over wat biodiversiteit betekent, en welke (misschien wel nodeloze) conflicten er zijn met andere beleidsterreinen.

  • Kans/Uitdaging/Probleem
    Hoofdbeleid voor (plantaardige) natuur in NL: We zitten met een probleem dat hoge N-emissies heet, een deken over de landelijke natuur zodat variatie in milieugradienten onmogelijk wordt, en de kwaliteit van Natura 2000-terreintjes vaak niet wordt gehaald. Toch zal dat moeten, wanneer je zoals Nederland doet mondiale en Europese doelen voor biodiversiteit onderschrijft. Dus hoe ga je dat kosteneffectief doen, bij steeds minder budget?

In 18 jaar al 3 maal Amsterdam er bij
We zijn hier niet vies van wat controverse. De mensen die zichzelf als ‘groen’ beschouwen, zijn ook vaak degenen die onbeperkte immigratie steunen. Beide zijn gevoelsmatig te verenigen (geeft positief zelfgevoel), maar logisch rationeel niet. Tenzij je miljarden euro’s EXTRA kosten maakt om de milieu- en ruimtelijke gevolgen te beperken van die extra inwoners. En dat geld is er niet.

Eén foto toonde een file in Utrecht over het Amsterdam Rijnkanaal met de vraag ‘Wel/Geen meer immigratie’. Ik herinnerde de Statenleden aan het liedje ’15 miljoen mensen…op dat hele kleine stukje aarde’, van Fluitsma en Van Tijn. Dat stamt uit 1996, nu zijn we 18 jaar en 2,4 miljoen mensen verder, dat is 3 x Amsterdam er bij.  En dit jaar komt er een heel Assen bij gevuld met UWV-zoekers, afgezien van de rijkelijk profiterende procedeer- en asielindustrie is dat een kostenpost (zodat burgers dat geld niet aan natuur of tuinen kunnen uitgeven). Het is heel nobel, die gastvrijheid op kosten van Slochteren. Maar hoe wil je in sommige gevallen via Natura 2000 de natuur uit de jaren ’80 terugkrijgen of zelfs 1900 (met 3 miljoen mensen), via een miljarden euro’s kostende Programmatische Aanpak Stikstof je stikstof-emissies tegengaan, als je tegelijk

  1. – de maximumsnelheid op wegen naar 130 ophoogt en dus N-emissies vergroot
  2. – ieder jaar een provinciestad aan meestal kansarme UWV-kandidaten die de taal niet spreken wilt bijbouwen, maar die ook een auto nemen/krijgen
  3. – er weinig zekerheden in de ecologie bestaan, die een handvat geven voor biodiversiteit behalve OPPERVLAKTE, ruimte voor gebied waar natuur de hoofdfunctie is. ( de gebroeders Odum, vaders van de naoorlogse systeemecologie opperden een 50/50 verhouding cultuur/natuur)

Teveel beleid richt zich specifiek op exacte aantallen soortjes- zoals Geert de Snoo al stelde (die een lezing over beleid gaf)   ‘End of pipe’- waar je beter goede randvoorwaarden kan geven (in dynamiek en milieucondities) waarbinnen je beter iets meer ontspannen kunt werken.  Helaas is dankzij Natura 2000 met haar krampachtige bureauvoorwaarden hier minder flexibiliteit mogelijk dan De Snoo suggereerde, maar als decaan voor Leidse sterrenkunde kan hij een deel van het debat in de praktijk gemist hebben. Dus waar kun je dan met zo laag mogelijke kosten, winst voor natuurvriendelijke milieucondities halen, terwijl je tegelijk het beleid zoveel mogelijk zal moeten gehoorzamen?

Meer immigratie betekent meer asfalt, minder groen en meer emissies van stikstof

Meer immigratie betekent meer asfalt, minder groen en meer emissies van stikstof

Biodiversiteit sturen via milieubeleid duur en relatief ineffectief
Het tegengaan van die stikstofemissies via de PAS gebeurt UITSLUITEND uit naam van (plantaardig) natuurbeleid, een rest-uitvloeisel van het ten onrechte gevoerde zure regenbeleid dat bossterven moest tegengaan: terwijl bomen enkel béter gingen groeien. Er zijn wel  130 plantensoorten die floreerden in een Nederland met 3 miljoen mensen zonder auto, maar die slecht tegen de hoge N-emissies kunnen van de moderne tijd met 17,4 miljoen mensen (ongeveer 10 procent van alle soorten) en wat kwetsbare habitatjes, nauwkeurig omschreven in Natura 2000 waaraan de PAS zit gekoppeld.

Wat doen wij voor die planten? Daarvoor laten wij boeren nu bloeden, via een juridisch geldig rekenprogramma Aerius met een onzekerheidsmarge van tenminste 30 procent. Je zadelt het platteland en iedereen die iets wilt ontwikkelen met negativiteit en bureaucratie op uit naam van ‘de natuur’ (een rigide bureaucratische interpretatie daarvan), terwijl door de groei van het verkeer, bevolking die emissies blijven groeien. Zodat je de boeren laat betalen voor emissies uit andere bronnen, die zij krijgen toegescheven. Iedere toetsing van rentabiliteit van zeer kostbaar milieubeleid voor de natuur ontbreekt hier.

Dat milieubeleid niet beslist tot betere natuur leidt, daarvan toont de stelselmatige achteruitgang van biodiversiteit op het platteland dankzij mega-intensivering voldoende voorbeelden. Bij een gehalveerde fosfaatgift en gekelderde stikstofuitstoot in agrarische bedrijven kachelde de natuur hier verder achteruit. Er zit een limiet aan boertje pesten voor de natuur, als eigenlijk al vaststaat dat dit agrarisch milieubeleid geen enkel positief natuureffect had, terwijl het zuiver voor de natuur bedoeld was.  Er zijn eerder aanwijzingen dat de uit milieubeleid voortkomende lastenverzwaringen de noodzaak tot die intensivering vergroten. Oftewel: doorgeschoten milieubeleid is indirect slecht voor de natuur.

Tegen extra emissies immigratie valt niet op te plaggen
Hoe wil je dan ook nog bereiken dat boeren iets meer in de échte natuur gaan doen, als je ze de ondernemersruimte ontneemt op basis van milieubeleid dat iedere toetsing van rentabiliteit ontbeert (hoeveel betere natuurkwaliteit per bestede PAS-euro krijg je). Tegen de extra emissies van 2,4 miljoen mensen, gezinnen met allemaal een auto die ook asfalt vraagt, daar kun je niet tegenop plaggen op dat met verse subsidies gekochte heideterreintje.

Waarom is er nog niet een gemoderniseerd immigratiebeleid: er is geen ruimte meer voor gastvrijheid op kosten van Slochteren, noch voor vals-egalitaire behandeling waarbij je de productieven even veel hindert terwijl je enkel de dommen buiten de deur wilt houden . Hoogopgeleide wetenschappers, werknemers en andere zelfredzamen: zet de poort wagenwijd open (ik hoor hoogleraren en industrie klagen over de nodeloze moeite die werknemers trekken kost), de Afshin Ellians, de promovendi die hier academische posten kunnen vullen in exact onderzoek die de Nederlandse zesjes niet aan kunnen. Zij dragen bij aan economische groei, waarvan we mooie dingen als parken, horti, universiteitstuinen, stedelijk groen kunnen betalen: biodiversiteit dichtbij huis. Win win win, tel ik inmiddels al.

De grens vergroenen met menselijk exotenbeleid: op slot voor nodeloze emissies
Uit naam van kosteneffectiever milieu- en biodiversiteitsbeleid wil ik de stelling opperen, die de Groen Linkse medemens vol afkeuring en dedain van de hand zal wijzen, maar die logisch waar is:  verzegel de grens en noem dat voortaan exotenbeleid. Alleen hoger opgeleiden en werknemers zijn van harte welkom: die zadelen we niet meer op met paternalistisch inburgeringsgeneuzel over Sinterklaas en erwtensoep. Mensen die de gemiddelde Nederlander intellectueel 10 maal in de zak steken pesten met kinderlijk Hup Holland gedoe.

Ze komen hier omdat ze zichzelf toch al wel redden, niet omdat ze zichzelf thuis juist níet kunnen redden en verhalen hoorden over een luilekkerland aan de Noordzee van reeds geimporteerde familieleden. (ik heb in Wageningen boven quatkauwende Somali’s gewoond, en wens niemand die staatsgesponsorde kanslozen-overlast toe tot 3 uur ’s nachts)

En zo spaar je dan miljarden en miljarden euro’s uit, én tegelijk hoef je niet meer kosten te maken voor natuur- en milieubeleid. Helaas is sectoraal denken de norm, ieder hokje wil zoveel mogelijk verdienen met zo kostbaar mogelijk beleid. Een Amsterdamse veelpleger omgordt je met behoud van uitkering met een leger sociaal werkers, zodat mensen die negativiteit stimuleren meer geld een aandacht krijgen dan de vele mensen die iets positiefs bewerken. Dus het zal een utopie zijn dat we op deze manier buiten de doos gaan denken, voor de leefkwaliteit in ons nog steeds mooie landje.

Wie wil reageren, on topic!  Laten we de discussie ras :-)zuiver houden, en geen debatten verwarren. Laat ik de groene medemens alvast dit meegeven: jullie hameren er nogal eens op dat er teveel mensen op aarde zijn, als Tinkebell zich daarom laat steriliseren heet het progressief en krijgt het lof van NRC Damesblad.

Dus wanneer ik tegen teveel mensen pleit op ons hele kleine stukje van die aarde, ben ik dan rechts rabiaat of juist rete-progressief?  Of ontbeert de progressieve medemens iedere intellectuele integriteit en is het een zootje gevoelslieden die het enkel om hun  eigen morele superioriteitsgevoel gaat? Vragen genoeg.

Edelherten op de Hoge Veluwe: met bij publiek populaire dieren als het edelhert gaat het goed, zelfs in ons volle landje

Edelherten op de Hoge Veluwe: met bij publiek populaire dieren als het edelhert gaat het goed, zelfs in ons volle landje