Cracking Big Green onthullend manifesto voor wie met open science de wereld echt wil verbeteren

Hoe zeer zet deze promotie-afbeelding je op het verkeerde been over het fantastische boek dat Ron Arnold en Paul Driessen onder de hoede van CFACT geschreven hebben. Bestel het via deze link. Na het lezen van verschillende boeken over bodemvorming en bodemerosie was ik bijna weer gaan open staan voor de argumentatie van de milieubeweging, maar na het lezen van Cracking Big Green ben je wel weer genezen. Hoewel? Als er één ding als een paal boven water komt na het lezen van dit boek is het dat je mensen en organisaties niet over een kam moet scheren. Het boek argumenteert tussen de regels heel helder dat individuele mensen goed en fout (verblind?) kunnen zijn en dat het er echt om gaat steeds te streven aan de goede kant te staan.

Dat de milieubeweging “goed fout” is wisten we al op deze website, maar in het boek toch weer een paar verrassende (om te huilen) voorbeelden. Het boek begint “filmisch” met de echt gebeurde sterfscène van een Afrikaans meisje met malaria. Goed die holocaust wissen wir schon. Maar verrassend zijn hoofdstukken over hoe in Amerika kleine oliebedrijven worden gesmoord in absurde regelgeving zoals het feit dat elke gallon biobrandstof in Amerika een eigen administratief nummer krijgt (echt waar). Of hoe bij het vormen van nationale parken en recreatieparken hele rurale gemeenschappen worden weggepest door bureaucraten. Of het relaas van een enkele veeboer die nadat zijn vee door The Matrix-achtige zwaar bewapende federal police was geroofd, de geweldige Amerikaanse Grondwet aan zijn zijde vond, dat graas- en waterrechten wel degelijk onontvreemdbaar erfbaar bezit van boeren zijn. Doet denken aan de strijd van Jan van der Geest over de vee-ziekmakende riooloverstorten in Drenthe. En het bizarre verhaal van een stagiaire hoogblonde medewerkster van Bill Clinton die als een spin in het web waarschijnlijk zonder felatio toch de handtekening van de president kreeg voor het verklaren van een stuk grond groter dan Nederland in Utah tot nationaal monument. Tant pis voor de gigantische voorraden fossiele brandstof daaronder. Foutje!

Mens succesvol weer uitgezet in Oostvaardersplassen
Maar het boek is optimistisch. Eindigt vooral optimistisch. Met bijvoorbeeld het schitterende verhaal hoe Republikeinse en Democratische congresleden gezamenlijk in de tijd van de herverkiezing van Obama in Pennsylvania (in die staat mocht hij echt niet verliezen) maar liefst 3 raffinaderijen hebben gered en daarmee duizenden arbeidsplaatsen onder meer door de verrassende aankoop van één afgeschreven want sterk verlieslijdende raffinaderij door Delta Airlines die graag haar eigen brandstof wilde produceren. De auteurs noemen deze manier van omgaan met mensen, bedrijven en natuur productive harmony. Wat inderdaad een schitterende kreet is omdat het ook benadrukt wat er steeds in de politiek correcte ecologie is verhuld dat ecosystemen geen gesloten kringloop in evenwicht zijn zijn maar tijdelijke stabiele systemen ver-van-evenwicht die steevast iets produceren of het nu een koraalrif is, bodemvorming of beesten die wij als toppredator kunnen vreten. Het symboliseert ook dat je bij elk natuurproject steeds de mens meteen ook moet inbouwen. Dus bij ieder natuurpark wat je vormt meteen ook afspraken met jagers. Want als de mens geen plekje heeft is je ecosysteem niet af. Zou mooi zijn een kop in de krant als “Mens succesvol weer uitgezet in Oostvaardersplassen”.

Waarmee het boek nog heet meest optimistisch stemt is met zijn afsluitende analyses over open science. Dat is het bevrijdende antidotum tegen de sue & settle praktijken (Volkert van der G. anybody?) op basis van closed science van de milieubeweging. Hier hoor ik voor het eerst van de open data en open science kampioen Jim Gray (zie Wikipedia in 2007 als zeiler op de oceaan vermist) die in een briljante lezing het vierde wetenschappelijke paradigma heeft gedefinieerd. Wat zijn de 4 paradigma’s – ik vertaal uit het Cracking Big Green boek:

1. Duizenden jaren geleden was wetenschap empirisch en beschreef het natuurlijke fenomenen
2. De afgelopen honderden jaren werd wetenschap theoretisch met modellen en generalisaties (denk Newton)
3. De laatste tientallen jaren werd wetenschap een tak van computer wetenschap – met simulaties van complexe fenomenen (met als pro alle technologieën die het ons heeft opgeleverd en als contra geperverteerde want op kluwen ondoorzichtige data baserende secret science zoals de klimaatwetenschap)
4. Vandaag de dag is wetenschap exploratie van data (eScience): unifying theorieën, experimenten en simulatie met als voornaamste aspect open data zodat de nadelen van 3 eindelijk opgeheven worden.

De lezing van Gray is in deze bundel opgenomen. Je moet daar echt verder lezen en op nog veel meer plekken. In Amerika (waar anders) hebben deze nieuwe inzichten al geleid tot het opstellen van een Secret Science Reform Act 2014. Iedereen was voor deze nieuwe wet behalve natuurlijk de EPA (zie ook dit artikel). Er moet meen ik nog over gestemd worden. James Inhofe is een van de indieners van de wet (zie hier). En die trekt aan de touwtjes tegenwoordig. Er is nog hoop. En lees dus Cracking Big Green want als een boek je kan inspireren om echt politiek actief te worden waar je maar kunt is het dit wel. Echt Amerikaans is de opmerking Freedom is not a spectator sport. Zeker niet met een tegenbeweging die met sue & settle de politiek naar hun hand zetten (en zand in de raderen van de economie strooien). Met mensen die steeds met de protestborden komen Stop whatever you had in mind nog voor een ondernemer een stap kan zetten. Wat is het doel volgens de auteurs? Business as usual. Dat ondernemers binnen een redelijk wettelijk kader de wereld een betere plek mogen maken met eerlijke wetenschap aan hun zijde. Dat de leugenachtige anti-humane milieubeweging die in 1962 met Rachel Carsons Silent Spring begon (o ja het boek bevat ook de volledige ontstaansgeschiedenis van de Club van Rome inclusief de rol van onze eigen Max Kohnstamm) eindelijk ontrafeld mag worden en dat goede wetenschap en common sense voortaan de leidende rol krijgen die ze toekomt. O ja, nog korter samengevat productive harmony!