Een natuurgebiedje zonder bordjes er bij, dat dit in 2015 nog kan!

Climategate.nl gaat op zoek naar de ‘Natuur die midden in de samenleving staat’ van Sharon Dijksma haar ‘Natuurpact’, een gesubsidieerde samenwering met ‘professionele’ natuurbeschermers. Dus hoe ziet die Dijksma-natuur er dan uit, waarmee groene clubs draagvlak maken voor zichzelf?

Vorige week bezochten we het rolstoelparadijs met betonnen draagvlak Katlijker Schar van Friese Gea. Vandaag stuitte ik op natuur die volledig buiten de samenleving stond: een lapje grond van 8 hectare dat geheel aan de natuurontwikkel-industrie ontsnapt leek. De Dunegaster polder bij het Tjeukemeer. Het is in naam in eigendom van Friese Gea. Die zit ook in de samenzwering van het Natuurcomplot met Sharon.

De schok: het gebied is niet met schrikdraad afgezet en volgezet met Postcodeloterij-stieren: en dus groeien er veel bloemen, veilig voor deze herkauwende biodiversi-wonderdoeners. Dat dit nog kan! Hier dient zo spoedig mogelijk met subsidie een shovel en ander zwaar tuig te komen om de zaak te vernatten! En waar is hier het informatiebord voor genietende grijze duiven, waar je kunt lezen over de bedoelsoorten van de natuurontwikkelaars? 

De poldertjes zijn lapjes marginale boerengrond op het laagste stuk van de polder, ingeklemd tussen een uitloper van het Tjeukemeer en de A6. Natuur zonder bordje ‘verboden toegang’ erbij met de naam van de grondeigenaar er boven. En zonder zo’n hele waslijst instructies van ‘je mag dit wel/niet tussen 6 uur ’s ochtends en 8 uur ’s avonds, maar dat wel en u …..kunt dit gewoon overslaan want de beheerder is er toch nooit’.

Hier in de Dunegaster Polder komt vast nooit iemand, want het staat ook nergens aangegeven. Wandelend voel je jezelf permanent gast van de boer, die hier in paniek mompelend en mopperend naar buiten kan hollen omdat Trudy (altijd) mee is: ze zijn panisch voor hondjes op hun land, omdat die een ziekte in het gras zouden overbrengen op de koeien.

Zo maakte ik als herintredend Fries in mijn eerste boerenvoorjaar ook weer kennis met de Friese gastvrijheid, de communicatieve vaardigheden waarom zij nationaal zo vermaard zijn. Je geniet in het boerenland van het voorjaar, de bloemen en vogels, de zon schijnt: vredig. Net als in Engeland, waar je public footpaths hebt, een vanzelfsprekend recht van overpad langs de randen.

Maar dan. In de verte zie je een landbouwvoertuig ronkend in je richting komen. Het lijkt nog geen betrekking op je te hebben.

Het geronk zwelt aan, komt nog dichter bij. Het kon toch wel eens je aanwezigheid in het vizier hebben. Het geronk bop bop bop bop, het wordt oorverdovend tot het naast je staat. Dan zwaait de deur open en er springt een Langweranderthaler van de FNP uit met donderwolk boven het schedeldak, al lijkt het of hij ook zo kijkt in vrolijker stemming:

Gjinjodegodverdebotverdegodverfanmienlaaaaaaan

Euh, Aangenaam, de naam is..

MjohVanmienlaaan

…Rypke Zeilmaker, ik beschadig toch niets?

…godverdebotverfanmielaaahhhh

fanmielaaaaahhhhh, fanmielaaahhhhh…

Dat gebeurde nu niet.

Je komt er via een karrenspoor vanaf een marginaal wegje door het boerenland, en loopt er heen langs het boerenerf. Je passeert een ideaal vakantiehuisje verscholen in de bush, bij een gemaal en lopend over de dijk van het Tjeukemeer heb je prachtig overzicht.

Aan de linkerkant van de weg was een boer bezig om zijn grond om te gooien. Met grof grondbewerkingsgeweld wist hij sporen van de muizenplaag uit. En passant neemt hij zo de kievitnesten mee in de hakselaar, van de Friese weidekaketoes die zo stom waren om op het door muizen doorgraven land hun legsel te planten. Je ziet de kieviten wat wanhopig op en neer duikelen, af en toe een veeg uitdelend aan een passerende kraai of buizerd.

Vruchteloze verdediging van nageslacht dat onder de trekker verdwijnt.

In de Dunegaster Polder gelukkig geen zenuwachtig gezeur van alarmerende grutto’s en kieviten om je oren.  De vos is vast al langs geweest.

Wel zelfredzame weidevogels, die van jouw aanwezigheid geen punt lijken te maken. Veel buizerds die jagen op de muizen in de vele gaten in de grond, waar ook Trudy haar zinnen op zet. Wieeuwww. De vliegende kat met negen levens, die buizerd.

Een graspieper die ergens tussen pinksterbloemen haar nestje heeft en natuurlijk ganzen in vele formaten. De nijlgans, de grauwe gans. Natuur zoals die niet bedoeld is, en daarom meer natuur dan wat het Natuurcomplot van Dijksma bewerkt, volgens haar Natuurprotocollen van Zion. De verbouwing van natuur tot recreatieterrein voor ecologisch bijziende loterij-deelnemers, zodat meer mensen een donatie willen doen.

Voor de biodiverse klimaatbestendige duurzame dinges en de natuurgezondheid in balans.

Slap geouwehoer, daar zijn natuurclubs en overheid dan weer WEL goed in.

We horen de regenwulpen, die trillende roep. Ook geheel onbedoeld, maar je ziet nu veel meer wulpen in boerenland in clubjes samenscholen dan 25 jaar geleden. En de regenwulp hoor je hier bijna dagelijks.

Zie op de foto’s, velden vol pinksterbloemen, veldzuring en een soort zegge waarvan ik de naam niet weet. Aan de kant van het water vinden we grote plukken dotterbloemen. Die heb ik ook in de tuin, dankzij het tuincentrum in Rohel. In de vijver in de achtertuin zijn ze na 3 jaar verdrongen door de overvloedig om zich heen ellebogende gele lis. Die transplanteerde ik van een slootoever, maar de lis met zijn zaadexplosiers koloniseert de hele vijver.

De natuur is competitie. Zo komen en gaan soorten continue. De wolfspoot verdween, maar eenmaal geplante watermunt ontwikkelde zich als onkruid. De wateraardbei hield zijn bescheiden stekje.

De uit een berm getransplanteerde zwarte zegge- ook talrijk in deze polder- hij werd een ware plaagsoort in de voortuin die alles overwoekert.

Friese Gea kreeg ze mee van moeder natuur, en de knalgele bloemen waaien mee met de regengeladen bries.

Maar Friese Gea is daar duidelijk niet tevreden mee. Lees hier in haar Natuurgids wat voor snode plannen Friese Gea wil uithalen, als ze eenmaal de kans/subsidie krijgt:

Voor het terughalen van de dotterbloem en de andere kenmerkende plantensoorten (wo de veldzuring RZ) van het schrale grasland in de Dunegeasterpolder is het nodig het gebied natter te maken en de bemesting terug te dringen.

Zullen we Friese Gea verklappen: Hij is er al. Of hebben ze die dotterbloemen na uitgave van de Natuurgids er neergezet? Wanneer Friese Gea zoveel mogelijk met haar TENGELS van die polder kan afblijven en ons de bordjes bespaart, dan kan dit stukje onbedoelde natuur met een dikke voldoende naar huis. De eerste in onze reeks.