Europese Commissie wil herbezinning kosten Natura 2000

De Europese Commissie wil- je gelooft het bijna niet- de administratieve lasten en regulering verlichten, en startte daarom dit voorjaar het REFIT programma (Regulatory Fitness and Performance). Onderdeel daarvan is ook een op 30 april gestarte consultatie over de implementatie van Habitatrichtlijn en Vogelrichtlijn (Natura 2000): zijn de kosten van invoering van de Habitatrichtlijn en Vogelrichtlijn proportioneel ten opzichte van de resultaten? Dat meldt ENDS Daily vanuit Brussel.

Consultatie loopt tot 24 juli. Het lijkt een beetje op ‘interactieve beleidsvorming’. Je kunt via de Bermuda Driehoek van een anonieme EC-website wat commentaar insturen, en vervolgens doet de EC alsnog wat ze toch al van plan waren…Maar het signaal is wel: Europa verjaagt met haar bureaucratie en kosten de bedrijvigheid, en de EC is dat zich bewust.

Dus moet het klimaatbeleid eerst op de helling. Zal dat ook gebeuren? Het klimaat trekt zich alvast niets aan van dat beleid, zoals je hieronder ziet.

Natura 2000 doet kloof groeien tussen juridische werkelijkheid en natuur
In Nederland is het antwoord op de vraag over de rentabiliteit van Natura 2000 uiteraard een volmondig NEEN. Natura 2000 leidt vooral tot juridisering en bureaucratisering van de natuur, zoals deze studie van Raoul Beunen ‘performing failure in Nature Conservation’  al toonde. Waarbij omwonenden en gebruikers van een gebied louter negatief reageren.

Dat uitblijven van rentabiliteit van Natura 2000 heeft niet zozeer te maken met strengheid van de richtlijnen- wat mij betreft kan natuurwetgeving niet streng en dwingend genoeg. (ja, wie nu van zijn stoel glijdt, die begreep mij dus de afgelopen 4 jaar niet, maar wees gerust, dat komt vaker voor)

Het gebrek aan ecologische rentabiliteit van Natura 2000 in Nederland heeft met de inhoud van Natura 2000-doelen te maken in Nederland. Waarbij je de natuur in een staat van arbitraire historische gemiddelde aantallen eenden en plantjes moet brengen (zoals het in de jaren ’90 of in 1982 was), omdat de de staat van instandhouding anders ‘matig ongunstig’ of erger heet. Die bureaunatuur heeft vaak geen raakvlak met de natuurlijke werkelijkheid. Zo groeit de kloof tussen juridische werkelijkheid en ecologische realiteit.

Want stel jezelf de vraag: wie is de grootste natuursloper?
Zijn dat boeren en vissers, of individuele ondernemers? Ik herinner een artikel in Landschap in 2008, waaruit volgde dat de overheid op gemeentelijk en provinciaal niveau de meeste aanvragen deed voor ingrepen in natuur- en landschap. Ze willen immers allen ‘hart van de regio’ zijn, allen een eigen verbindingsweg en bedrijventerreintje. Zie hoe de Provincie Friesland Nationaal Landschap de Noordelijke Friese Wouden sloopt met de Centrale As, een 4-baansweg van ergens naar nergens in een krimp-regio: kosten een half miljard euro, exclusief landschapsschade.

Toen Jac P Natuurmonumenten oprichtte was de overheid al de grootste natuursloper, en dat is nog zo. Steeds vaker overtreden gemeentes ook botweg natuurwetgeving, handhaving is afwezig.

De overheid heeft de natuurbeweging nu met subsidies gepacificeerd, een Waddenfonds en klimaatgebabbel: zeg eens ‘duurzaam duurzaam’. Ja baas! Daarnaast is de natuurbeweging inhoudelijk, intellectueel en ethisch verzwakt tot geldgeile en politiek gemotiveerde entiteit, mede dankzij de nadruk op milieu- en klimaat. Zie de steun van natuurclubs aan het Energieakkoord.

De meeste ontwikkelingen in Natura 2000-gebied gaan toch gewoon door, als de gemeentelijke, provinciale of landelijke overheid de natuurslopende partij is, of iemand een grote zak geld mee brengt. (zie grootschalige windmolenbouw in IJsselmeer, Steile Bank, zoutwinning onder het Wad, mogelijke gaswinning met boortoren midden in de duinen van Terschelling enz enz). Ook in Friesland zijn van de 100den aanvragen voor ontwikkeling in Natura 2000 maar 3 afgekeurd.

Waarbij 1 zaak bij Sneek de natuurbescherming ook nog nodeloos in kwaad daglicht stelde. Dat procedurebeestje de Noordse Woelmuis, waarmee 1 muis tot muizenplaag kon uitgroeien.

 

Windmolenlobby profiteert van versoepeling, boeren en vissers niet
Een consultatie die regels versoepelt zal dan ook vooral overheden en de windmolenlobby helpen, en niet de partijen die ten onrechte de grootste last hebben: boeren en vissers.

 

Weliswaar geldt de in 1992 tot stand gekomen Habitatrichtlijn als ‘The Dutch Directive’, omdat het idee van met elkaar verbonden habitats in Europa is ge-ent op de Ecologische Hoofdstructuur. Maar zo ijverig was koopmanslandje Nederland niet met invoering van die wetgeving. Bedenk dat wij in de jaren ’90 de in 1978 tot stand gekomen Vogelrichtlijn nog niet eens hadden ingevoerd in onze wetgeving. Dat moest door rechtszaken van Vogelbescherming gebeuren in ik meen 1996. Zij vonden natuurwetgeving nog boterzacht, terwijl Natura 2000 offensief was bedoeld. De natuur moest juridische tanden krijgen.

Volgens Eric Wanders, de oud-directeur van Vogelbescherming, die deze zaak voerde, zijn vanuit het Ministerie en de daartegen leunende instituten als Alterra toen overhaast wat doelen en onderzoekjes in elkaar geflanst, die ecologisch kant noch wal raken. Dat is ook mijn ervaring, en van onderzoeksbureau Iquattro.

Via de visserij ben ik bij rechtszaken betrokken bij de Raad van State. Ik strijd daar tegen de overheidsbureaucratie van Sharon Dijksma. Haar ambtenaren IJlstra en Tieleman kunnen gewoon hun ‘wetenschap’ bestellen bij Imares, en dat instituut vindt dan plotseling in de natuur wat het Ministerie graag wil zien. De op ministeriële bestelling gedane ontdekkingen van Imares worden bij de Raad van State vervolgens rechtsgeldig alsof ‘de wetenschap’ nu spreekt.

En als de argumentatie zacht als boter is, dan roep je het voorzorgprincipe er bij en verplaats je de bewijslast: bewijs maar dat je geen effect hebt, in plaats van: laat het ministerie aantonen dat wij schadelijk zijn.

Er is in Nederland eerst een beleidsdoel, en daar zoekt men vervolgens ‘wetenschap’ bij. Tenzij de overheid zelf in Natura 2000 aan de slag wil. Zoals Ton IJlstra met zijn Tweede Maasvlakte, Natuurmonumenten met baggerbedrijven in het IJsselmeer, de Crisis en Herstelwet waardoor subsidie-miljonairs overal hun windmolens mogen plaatsen, zogenaamd omdat dit van zwaarwegend maatschappelijk belang zou zijn.

 

• Dat geldt niet alleen bij visserij, ook bij boeren. Die hebben al jaren last van een volledig onwetenschappelijke stikstof-regulering. Rekenmodellen voor ‘kritische depositie’ van stikstof (Aagrostacks, nu Aerius) zijn tot 70 procent onnauwkeurig, niet getoetst op de werking in de lokale natuur, rekening houdend met lokale omstandigheden. Maar de uitkomsten zijn wel rechtsgeldig.

Rijksdienst voor Ondergang van Nederland (RVO): de hele economie aan het subsidie-infuus, gezonde bedrijven kapot
Al de juridische kosten en onderzoekskosten die het Ministerie van Sharon Dijksma maakt, komen voor rekening van de belastingbetaler.  Wanneer ik met literatuuronderzoek ontdek, dat Ton IJlstra cs de boel lopen te belazeren, en Ton IJlstra, je weet ook best, dat doen jullie, verschuiven ze met een nieuw ‘onderzoek’ van Imares de doelpalen en kun je weer van voren af aan beginnen. Die vissertjes kunnen het financieel nooit volhouden tegen een partij, die de oneindige pot van belastinggeld mag uitputten.

Dat nadeel dat kleine zelfstandigen als vissers hebben, dat geldt ook voor boeren. Zowel vissers als boeren hebben als ZZP’ers een vrij zwakke vertegenwoordiging van hun individuele belangen met Vissersbond als LTO, voorlieden die vooral voor zichzelf op het pluche plakken, en ‘goede relaties’ met de subsidiegevers als belangrijkste doel zien.  Subsidieslavernij. Aan de landbouw werd afgelopen jaar ook weer 957 miljoen euro subsidies uitgekeerd….

Natura 2000 in Nederland heeft vaak niets met natuurbescherming te maken. Het is een machtsmiddel van ongekozen bureaucraten als Ton IJlstra en hun nogal eufemistische ‘Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (de hele economie aan het subsidie-infuus), gezonde bedrijven verjagen of stuk maken om hun beleidsbureau mee schoon te vegen. Dat dit over de rug van vissers gaat interesseert deze lieden niet. Zo dienen ook subsidies vooral om bedrijfstakken te verknopen met de beleidsbureaucratie.

Dat de macht is scheefgegroeid ten gunste van een ‘selfserving’ bureaucratie, dat zal ook bij een herbezinning van Natura 2000 niet veranderen. Want met een systeem of regels kun je de menselijke natuur niet veranderen: alleen via spirituele herbezinning kunnen mensen tot inkeer komen en het goede nastreven, in plaats van het eigen opportunisme te kiezen als hoogste maatstaf.

Wanneer je persoonlijke ethiek niet is van ‘hoe kan ik waardig handelen, streven naar waarheid’, maar ‘hoe kom ik er mee weg’, dan heeft wat voor regulering ook geen enkele waarde. Dan parasiteer je op de beschaving en hol je uiteindelijk ook de welvaart uit. Dat geldt voor heel Nederland anno 2015.

Maar ik hoop met enkele foto’s aan te tonen: dat de mensen wel wat beter kunnen, maakt de wereld niet minder mooi. Wat hebben we toch nog steeds een aardig en mooi landje! En wat is de natuur veerkrachtig als je de juiste bescherming toepast en haar de ruimte geeft. Ze kan zelfs herstellen van ingrepen door het subsidiegraaiende Natuurmonumenten, zo zag ik gisteren in het Ettelandse Veld.