Oernatuur fantasie bereikt/bedreigt ook vogeleiland Texel

Gisteren op Texel hoorde ik van verschillende foeterende Texelaars in Den Hoorn (‘zijn ze gek geworden, die groene lui’) over het onzalige plan dat Han Lindeboom als voorzitter van het Nationale Park de Duinen van Texel lanceerde: laat exotische oerdieren los als bisons, elanden en edelherten in vogelbroedterrein, dat je dan met grote hekken toetakelt. En roep dat dit natuurverbetering is. Want er zou uiteraard weer een ‘Grote Noodzaak’ bestaan, het gaat ergens slecht mee in die duinen…

????

Natura 2000-topgebied dat geheel onbewust van die ecologennood de mooiste duinen van Europa ligt te zijn, daarmee 800.000 mensen per jaar trekkend. Duinen die daarom in 2002 nationaal park werden.In de Texelse Courant maakt oud-boswachter Kees Bruin effectief gehakt van dit idee.

…niet compleet zonder beren, buffels en indianen in apenpak

Laten we hopen dat het slechts een proefballon was van Han. Het is een geijkte aanpak, waarbij je jezelf als ‘visionair’ profileert en de tegenstanders als ‘conservatief’, angstige mensen, waarbij je ‘begrip hebt voor hun emoties’.

Naar analogie van – volgens ecoloog Eef Arnolds, maar ook Rob Bijlsma- ‘ecologisch rampgebied’ de Oostvaardersplassen, nu dus ook Texel verbouwen tot oerboerderij.

Bij Lelystad op 4 meter beneden zeeniveau werd de grote grazerij een doel op zich. In korte tijd verdwenen 21 van de 90 vogelsoorten door vertrapping en overbegrazing.  In het publiek maken van deze ecologische rampzaligheid heb ik via NRC (Falende Grazers) en biologenkrant Bionieuws een bescheiden rolletje gespeeld, met dank aan de immer kritische ecoloog Rob Bijlsma. In die artikelen staan de argumenten in de juiste toonsoort geformuleerd. Hier op ons blog mag ik heupschieten, en dus:

Mijn voorstel is om ecologen met teveel bevergeil tussen de lendenen bij die bisons tussen de rasters te plaatsen. Laat er wat grottenleeuwen bij los, en laat dan gewoon de natuur haar gang gaan, terwijl een paar ecologen deze spannende processen volgen en keutels tellen tot de subsidies weer op zijn. Niets in de gehele ontstaansgeschiedenis van dit vogeleiland, rechtvaardigt het loslaten van oerdieren in ecologische context. Zeker niet die obsessie met ‘openheid’ van sommige ecofanatici. Wat is er mis met duindoorns, vlier en meidoorn waarin nachtegaal, sprinkhaanzanger zingen, waar kramsvogels, koperwieken en grote lijsters op trek hun voedsel bemachtigen, waar vele dieren een schuilplek vinden? En van die duindoornbessen kun je ook nog jam maken, je kunt ze mengen met Terschellings bier, en dat is berelekker. Holenberelekker zelfs.

En als ik me niet vergis, neemt het aantal kleine grazers al weer toe, het konijn zie je op Texel nu veel meer dan nog maar enkele jaren terug.

Van Koos Dijksterhuis (Natuurdagboek Trouw) vernam ik gisteren dat op Schiermonnikoog de schade al een feit is: door het industrieel aanleggen van rasters voor bisons met shovels, is een groot stuk ongerept duingebied nu verwoest, zodat Natuurmonumenten hier wat kan spelen met exotische Waddenbisons achter een groot hek.

 

Triumf des Wildernis: verwildering elite
Ruben Riefenstahl maakte met de Triumf des Neue Wildernis een succesvolle propagandafim voor de grazerij van Nieuwe Wildernis de Oostvaardersplassen die- hoe knap en professioneel in vorm ook- inhoudelijk van de ecologische zwets aan elkaar hangt.

 

Maar het verkoopt goed, dus is het goed. Mogelijk wil Han Lindeboom nu op het succes van die film meeliften op Texel bij lekenpubliek.

De moderne natuurclubs en hun ideologie verkopende ecologen  beweren dat zij ‘de natuur’ vertegenwoordigen, ja zelfs ‘de wetenschap’. Terwijl ecologie maar 1 zekerheid geeft, namelijk dat er geen zekerheden zijn. Wat zij verkopen is dus politiek, persoonlijke oordelen die evenveel waard zijn als ieder ander willekeurig oordeel. En in dat speelveld hebben zij geen hogere bevoegdheid dan wie ook op het eiland. En dus kan een boer evenveel meebeslissen en misschien juist wel beter bepalen wat goed is voor de natuur op Texel. Op zijn eigen eiland.

 

Steeds meer aversie voor natuurclubs op Texel
Het beroep op de autoriteit van wetenschap, het zich opwerpen als vertegenwoordiger van een objectief ogende entiteit ‘De Natuur’, het dient maar 1 doel: de tegenpartij doodslaan, ze afserveren als ‘de dommen, de onbeschaafden’.

Vandaar dat deze groene machtspolitici op Texel bij de Texelaars steeds meer aversie opwekken. Wie denken deze met subsidie uit het Waddenfonds en loterijgelden vetgemeste lieden wel dat zij zijn? Zij die de bestaande natuur wat toetakelen om maar aandacht en geld te trekken voor zichzelf. Nu laten zij al drones vliegen boven broedende grote sterns, zogenaamd voor onderzoek. Een boer die naast Utopia ganzen wil verjagen van zijn land die zijn gewas kaalvreten. Die krijgt meteen Natuurmonumenten op zijn dak met politie-dreigementen

Natuurmonumenten beweert dat kemphanen broeden in Waalenburg, ‘historisch moment’ blablabla. Om het toetakelen van die polder met Waddenfonds-subsidies te rechtvaardigen. Waren dat niet gewoon doortrekkers, zoals je die in het voorjaar op veel ondergelopen landjes kan zien (landje van Gijssel bv)? Alle historische interacties in de ontstaansgeschiedenis van het eiland vagen zij weg door al te eenvoudige toegang tot de macht en Waddenfonds. En wie daar boos op wordt..zij wachten slechts op een slip of the tongue om dan te constateren: ‘ooh, ja nee, die verruwing, wat onbeschaafd’.

En hun miljoenenmarketing strijkt in media de plooien glad. Wie in de juiste toonsoort liegt, bedriegt, onsympathiek en arrogant is, nee: die is beschaafd! Is het dan gek, wanneer zij woede opwekken?

Zo loop ik dan over een asfaltpad richting De Hors, het gebied waar ik al 11 jaar geniet van alle seizoenen, vogels kleuren, geuren. Bij het uitzichtpunt zingt ieder voorjaar de nachtegaal, zoals je die ook bij dodenherdenking kunt horen op de Waalsdorper vlakte:

Tsjoek tsjoek tsjoek, pseeerpseerrrrr, dudududdud

Toen ik nog in de Bijlmer in Amsterdam woonde, en na uitgaan in het Centrum terug fietste, kon je ze ’s nachts horen om 4 uur in Groengebied Amstelland. Met van die slagen, ik loop in een extase, ’tjoeng tjoeng’ roept een lepelaar die overvliegt, de meeuwen balken, een mannetje bruine kiekendief schommelt voorbij over het duinmeer. Mijn terrier Trudy loopt binnen zicht en op appel voor mij op het asfaltpad, ziet een konijn daar zitten en sluipt er naar toe.

Wie zonder zonde is…
Twee groene linksmensen met portofoon en verrekijker naderen. En stellen dat ze de politie gaan bellen, want ‘Uw hond mag hier niet los’. ‘Meneer wat bent u slecht voor de natuur’ bitst Groene Geertruide de NIOZ-feminist me toe, naast haar in groen gladde Gestapo-kleding gehulde metroman. De types die stellen dat zij ‘de natuur’ vertegenwoordigen, haar bewaken, en tegelijk

•  die grazers broedvogels laten vertrappen, als ze hun zin krijgen
• voor commerciele doeleinden bos kappen, en anderen vermanen niets uit de natuur te oogsten vanwege ‘verstoring’
•  stemmen voor windmolens in natuurgebied
• stemmen voor een kabel dwars door de Waddenzee want ja’ duurzame energie’ (subsidie-energie)
• op onterechte gronden vissertjes pesten omdat alles dat ‘de mens’ doet fout heet en alles dat zij als ‘goed’ ervaren, dat is ‘de natuur’.
• stemmen voor ongebreidelde immigratie van barbaren in een overvol land, waardoor meer asfalt nodig is, woningen, meer lastenverzwaring en dus minder natuurgeld, om volgens de wet van zelfbevestigend wereldbeeld dan te pleiten voor: meer overheidsrepressie en bureaucratie

Zij wekken de suggestie hier ‘het gezag’ te zijn. Maar willen niet zeggen wie ze zijn. Met de grootste moeite beheers ik me, open een gesprek, maar groene metroman wenst vanaf de eerste zin niet op gelijkwaardige voet het gesprek in te gaan: hij wil slechts wachten op een slip of the tongue, om te kunnen constateren: ‘Ik, beter dan Gij, oh ja die verruwing’.

Eerste negatieve interactie op Texel in 11 jaar
En dus…De eerste negatieve interactie na 11 jaar louter positieve ontmoetingen op Texel van mensen die genieten en met wie je 1 op 1 in gesprek kunt. Op een eiland waar iedereen extra gelukkig lijkt. Mijn allereerste negatieve interactie, is dus met twee van die groene linksmensen van waarschijnlijk Natuurmonumenten en NIOZ, met ‘De Beschaving’ in pacht.

Oh ja, nee de verruwing.

In een duinpan heb ik luidkeels kata’s gelopen tot de woede afgekoeld was, daar de energie ontladend. Wanneer ik mijn hondje had losgelaten in een broedkolonie: OK, bekeuren die handel. Maar het is hier de manier waarop….En de verhouding: dat groene tuig meent zelf alles te kunnen doen, ze steken ook zonder ontheffing voor de FF-wet heide in de fik

Met mensen waarmee niet valt te praten, bij wie de WIL ontbreekt tot gelijkwaardige uitwisseling, de aanmatigendheid….

Daarom mijn devies in deze 7de aflevering van onze zoektocht naar Natuurpact-natuur, draagvlak voor Sharon Dijksma en haar natuurclubs: wie kan op een betere wijze het stokje overnemen van deze ‘natuurbeschermers’ die haar gingen exploiteren voor eigen gewin. Want het andere uiterste is al even onwenselijk leek mij: dat mensen zonder oog voor schoonheid het roer overnemen..

Maar zulke mensen ben ik- behalve in De Koog- nog nooit tegengekomen op Texel.