Nieuwe Natuurbeschermingswet geeft overheid almacht op je eigen terrein

Morgen bespreken fracties in de Tweede Kamer de nieuwe Wet Natuurbescherming in de maak. Dat wordt een Sharon Dijksma-feestje, omdat men bij de VVD het natuurdossier volledig uit handen gaf. Alleen het CDA kan tegenspel bieden aan de bureaucratiserende krachten ter linkerzijde (PvdA, D66, Groen Links). Die willen voor baas op andermans terrein spelen met de nieuwe Natuurwet in de hand en hun clientèle van fondsenwervende bedrijven (Natuurmonumenten, WNF, Vogelbescherming Nederland cs). Nu met Natura 2000-instandhoudingsdoelen in de hand als pressiemiddel.

In de nieuwe wet is namelijk een artikel opgenomen, waarin staat dat de overheid op jouw terrein mag ingrijpen en je zelfs een toegangsverbod mag opleggen.  Wanneer je niet voldoet aan Natura 2000-instandhoudingsdoelen. Wie regelmatig Climategate.nl las, weet hoe ecologisch dubieus die doelen tot stand kwamen in Nederland. Ze worden bepaald door een klein clubje mensen bij Alterra/Imares op bestelling bij het Ministerie van Sharon Dijksma.

Vrijwel alle habitats zijn door Alterra/Imares in een ongunstige staat gebracht, dit geeft de overheid en door haar bevoordeelde milieuclubs maximale macht

Beoogde vereenvoudiging natuurwetgeving leidt tot verregaande bureaucratisering in praktijk
De bundeling van zeggenschap over onze natuur bij een beperkte clubje (Imares/Alterra/Ministerie van Sharon Dijksma) leidt tot 3 problemen, die beide bureaucratisering en juridisering van de natuur in de hand werken, en belangenverstrengeling.  Alterra/Imares verklaarde vrijwel alle Natura 2000-habitats in een matig ongunstige danwel ongunstige staat van instandhouding. Dat ligt niet beslist aan onze natuurstaat, maar de wijze waarop Alterra/Imares en het ministerie die doelen sanctioneren:

1. Waar in meer democratische landen de uitgangssituatie bij aanmelding in 2004 uitgangspunt vormt voor de staat van de natuur, voegen deze ecologen/ideologen NA AANMELDING bij de Europese Commissie allerlei particuliere wensen toe, waarin het natuurgebied volgens hen zou moeten/kunnen verkeren. Er komen nationale koppen bovenop de Europese verplichtingen, en deze praktijk verklaart in hoge mate waarom allerlei habitats en proceduredieren plots verbetering nodig hebben.
2. Verbeterdoelen zijn gebaseerd op ecologie ad absurdum. Terwijl de natuur synoniem is met verandering, moet onze natuur ‘hersteld’ worden naar arbitraire aantallen dieren en planten in een willekeurig jaartal, een verleden dat op politieke gronden is bepaald, niet ecologisch.
3. Alterra/Iamres verdient geld aan een (matig) ongunstige staat van instandhouding. Want daaruit volgen nieuwe rapportages, onderzoek, verbeterdoelen, en hun vrienden bij milieuclubs hebben eveneens belang bij verbeterdoelen. Want zij krijgen subsidies voor ‘natuurherstel’.  Zie de 30 miljoen euro die Natuurmonumenten daarom van het Ministerie van I&M en EZ kreeg voor de Marker Wadden – zoals wij beschreven ten onrechte als nationaal belang gerechtvaardigd vanuit Natura 2000. Is een habitat in gunstige staat van instandhouding, dan heeft de overheid ook geen machtsmiddel ter bemoeienis meer. Kortom, hoe ongunstiger een habitat staat beschreven, hoe grotere machtsmiddelen het ministerie van Sharon Dijksma ter beschikking staat.

Oostvaardersplassen, het ideaalbeeld van Groen Links, D66/PvdA Foto Martijn de Jonge, gastblogger Climategate.nl.

1. Nationale koppen die Alterra/Imares verzon leiden tot ongunstige staat
Wat punt 1 betreft, de nationale koppen:Iquatto onderzoeksbureau vond dat de overheid/Alterra bij 28 procent van de Natura 2000-doelen op het land particuliere wensen toevoegt. Bij aanmelding in 2004 was 87 procent van de habitats en soorten in gunstige staat van instandhouding, slechts 13 procent matig tot slecht. Echter doordat Alterra/Imares vervolgens allerlei verbeterdoelen verzint bovenop Europese verplichtingen, ontstaat een geheel ander beeld, zoals je boven kunt zien. Plots is de hele Natura 2000-zone een ecologische treurnis.

We zien dat bij habitat H1110b de Noordzeekustzone, waar ik mijn pijlen op richtte. Daar wil het Ministerie van Sharon Dijksma vissers verjagen uit een gebied ter grootte van de Provincie Utrecht (zone 1/4 als je aan ‘bodemberoering’ zou doen en boomkor-zondaar bent). Voor wij hen bij de Raad van State op 24 december op de vingers lieten tikken (gebiedssluiting is niet het enige middel om natuurdoelen te halen), was de redenering die Imares/het Ministerie van Sharon Dijksma verzon als volgt:

Er zijn afgelopen decennium minder zwarte zee-eenden dan enkele vogelaars  in de jaren ’80 en vroege jaren ’90 telden>>> Dat komt door minder Spisula (halfgeknotte strandschelp), zijn favoriete eten, waarvoor hij hier kwam overwinteren>>>>Daarvan geven wij de visserij de schuld, want we kunnen/willen geen andere oorzaak zien.

Terwijl tegelijk

• a. die schelp die eenden zo lekker vinden, werd vervangen door een andere schelp – een invasieve exoot Ensis- met minder energie-inhoud per volume. Er is dus minder voedsel, en dus zijn er minder eenden. In andere rapporten voor andere opdrachtgevers geeft Imares dat ook gewoon toe. Dat is meer invasie-biologie, en heeft met visserij niets van doen
• b. zandsuppleties door Rijkswaterstaat in volume verveelvoudigden, met bekende RELATIE tussen verdwijnen van schelpdierbanken. Zo verdween ook de laatste Spisulabank bij Ameland in 2010 door suppleties van Rijkswaterstaat, wat Imares in andere rapporten buiten Natura 2000-context doodleuk toegeeft.
• c. Visserijdruk in die Noordzeekustzone, gemeten in motorvermogen en energie uitgeoefend op de bodem met meer dan 90 procent afnam in die zelfde periode, dankzij de instelling van een zeereservaat, de Scholbox in 1989. Dus hoe kun je visserij nu de schuld geven van negatieve trends, terwijl die visserij enkel in volume afnam

Een  kliek, innig verweven met financiële belangen van milieuclubs

Punt 2: doelen ecologisch vaak absurd.
Zo komen we bij punt 2: Natura 2000 doelen zijn statisch en ecologisch absurd. De natuur IS verandering, en bevond zich in de jaren ’80, ’90 of welk arbitrair jaartal ook niet in een ideale toestand. Het is ook absurd om nu in een land met 17 miljoen mensen met auto’s, intensieve landbouw en industrie te verlangen om die zelfde voedselarme heide te krijgen, wat toch al het resultaat van roofbouw was…Dankzij die WENS om het onmogelijke te willen, is de staat van instandhouding van veel natuurterrein ongunstig.

Om naar Habitat H1110b de Noordzeekustzone te gaan. Waarom moet het aantal eenden in de jaren ’80 de norm zijn voor hoe de Noordzeekustzone ‘hoort’ te zijn, we zien dat ook bij het geroep over ‘herstel van de visstand’ in de jaren ’80. Terwijl ondertussen

• a. de watertemperatuur een graad omhoog ging
• b. de aanvoer van fosfaat in de Westelijke Waddenzee en kustzone dusdanig kelderde door (succesvol) milieubeleid, dat ook de primaire productie (de basis van de voedselketen) kelderde. Imares-voorloper het RIVO waarschuwde al in 1991 dat daardoor het aantal schelpdieren (mosselen) zou afnemen, en dat er minder vis en vogels zou komen dan er in de fosfaat/voedselrijke vroege jaren ’80 mogelijk was.

Dan moeten we eerst dus de Noordzee weer met een graad afkoelen, en we moeten de hoeveelheid opgelost fosfaat met 90 procent ophogen en we moeten exoten als de Amerikaanse zwaardschede- die nu met miljarden aanwezig is, uit de Noordzee elimineren. En we moeten alle zware boomkorkotters weer laten vissen in de Noordzeekustzone. Dan heb je het milieu van de jaren ’80 nagebootst. Je kunt dus nooit voldoen aan de absurde Natura 2000-doelen, en dat geeft Alterra/Imares en milieuclubs tot in lengte van dagen een machtsmiddel en subsidies voor ‘herstel’. Door consequent in de enige richting te zoeken, die enige knop waaraan men wil draaien: de visserij.

Krijg je een wolvenpaar op je terrein, schiet ze dan stiekem dood. Anders krijg je allerlei bureaucratische bemoeienis opgelegd

Punt 3: Clientelisme bij Natuurbeleid
Het primaat van Imares/Alterra leidt tot belangenpolitiek vermomd als ecologie, zo is ook mijn ervaring bij de procedure die wij voor vissers voerden tegen Sharon Dijksma voor Natura 2000. Afhankelijk van de opdrachtgever en context van wat deze opdrachtgever wil zien, ziet de Noordzeekustzone er bij Imares anders uit. Al jaren pleit ik er dan ook voor dat de Natura 2000-rapportages van het door belangenpolitiek gekleurde Imares van contra-expertise worden voorzien.

Maar daar heeft het ministerie geen belang bij, het Planbureau voor de Leefomgeving niet, Imares niet, die ‘wetenschappers’ die rond de subsidies van het Waddenfonds dansen niet en milieuclubs niet. Want hoe negatiever je de staat van de natuur afschildert, hoe meer macht en subsidies die milieuclubs krijgen om zichzelf aan de bal te houden. De nieuwe Natuurbeschermingswet wordt zo een afspiegeling van politieke machten, en de natuur en uw natuurbeleving komen zo op het tweede plan.

Die belangentrein van milieuclubs, ecologen met financiele belangenverstrengeling en de overheid hitst de gewone bevolking zo de komende jaren steeds verder op tegen natuurbescherming. Tot iedereen zegt: weg met de natuur. En zo maken zij een in meer dan een eeuw opgebouwde traditie van omgang met natuur vakkundig stuk in ongeveer 1 decennium. Tel daarbij de afwezigheid van kennis van dit dossier bij de zelfbenoemde ‘kwaliteitsmedia’- de cheerleaders van de financiële belangen van groene clubs als Trouw – en je weet dat er morgen weer veel onzin de revue mag passeren.

Welkom in Groene Heilstaat Nederland.

Geldwolven op bezoek bij komst wolf op je terrein
Ik adviseer de ongelukkige terreinbezitter die een wolf op zijn terrein gevestigd krijgt deze stiekem dood te schieten. Hij is nu sinds 24 juni 2014 als beschermde diersoort opgenomen in de FF-wet. Mocht de overheid/subsidiewolven ontdekken dat er een paar wolven bij u zit, dan raakt u met Natura 2000 in de hand straks mogelijk alle zeggenschap over uw terrein kwijt. Je krijgt dan allerlei ‘deskundigen’ op bezoek van Ark/WNF en andere fondsenwervende instellingen. Die zien de wolf zien als vehikel van hun wildernis-ideologie, waar de mens alleen met de handen op de rug naar mag kijken. Dan gaan ze allerlei verbeterplannen en hersteldoelen bedenken, om zichzelf aan het werk te houden. En u mag overigens dan wel de kosten dragen, zoals extra maatregelen om je vee te beschermen tegen dieren die veel meer doden dan ze op kunnen.

Dat is de consequentie van de naturocratie en zogenaamd ‘professionele’ natuurbescherming: alle plezier en spontaniteit doodreguleren leidt tot de dood van de liefde voor natuur, die je dan associeert met de onderdrukkende macht.