Boerenstand in de greep van Wageningse ammoniakmaffia

httpv://youtu.be/b0YEotcRAK8

De chemicus Jaap Hanekamp ging graven in de onderbouwing van 25 jaar mestbeleid in Nederland, in opdracht van de Nederlandse Melkveehouders Bond. Hij vroeg onderzoeker en ontwerper van mestwetgeving Jan Huisman om de data, waarmee ammoniakmodellen zijn ontworpen en kreeg als antwoord: the Dog Ate My Data. Dus vanaf 1992 zijn alle metingen plots verdwenen en dus kunnen de modellen waarmee ons ministerie boeren pest over ammoniakuitstoot niet gevalideerd worden.

Mestinjectie schadelijk voor bodemleven?

Zo stelt het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) als cheerleader van ministerieel beleid dat ammoniakemissies spectaculair zouden zijn afgenomen, en dat dankzij mestinjectie. Maar dat blijkt helemaal niet uit metingen, voor zover deze wel beschikbaar zijn. Oftewel, die mestinjectie was mogelijk wel schadelijk voor het bodemleven, maar had nul milieu-effect. Dat bodemleven is nu onder het tapijt geveegd bij beleid.

We zien ook dat de verwaarlozing van aandacht voor bodemleven in de landbouw mogelijk is veroorzaakt door commerciële belangen na WO2, om zoveel mogelijk kunstmest aan de man te brengen. Een nieuwe landbouw kijkt weer naar de bodembiologie, zoals Wendell Berry dat al in de VS deed.

Je kunt zo misschien zelfs spectaculair veel CO2 in de bodem vastleggen en al je klimaatbeleid met windvaantjes en zonnespeeltjes kan dan op de helling.

Er lijken nu scheurtjes te komen in dit ammoniakbastion zo stelt dit filmpje. Het beste zou nu zijn, als onderzoekers opnieuw meten waar stikstof uit de landbouw blijft, en wat voor effect dat dan heeft. Al eerder keek ik naar de reden van al dit anti-stikstofbeleid. Wanneer je het uitkleedt blijven 2 argumenten over: nitraat in grond/drinkwater en plantjes die eco-activisten boeiend vinden, en die van een voedselarm milieu houden. Die plantjes blijven maar wegkwijnen, ook al investeerden boeren miljarden euro’s in de oorlog tegen stikstof.

Waarvoor al dat stikstofgereken?
Momenteel speelt de PAS, de Programmatische Aanpak Stikstof met modellen (Aerius), Die modellen geven 30 procent onnauwkeurig je emissies van stikstof weer en hun theoretische invloed op Natura 2000-gebieden tot 10 kilometer afstand. Dat is al een verbetering ten opzichte van Agrostacks, dat onnauwkeurigheidsmarges van 70 procent hanteerde. Let wel, de uitkomsten van die modellen zijn vervolgens juridisch dwingend.

Uiteindelijk dient dat gereken met stikstof dan voor 130 plantensoortjes (minder dan 10 procent flora van NL) die geen stikstof blieven. En daar moeten onze boeren dan met miljarden euro’s voor bloeden. Vanwege de waanzinnige referentie voor ‘natuur’ in ons land, alsof alleen de voedselarme en uitgeboerde randgronden met daarvan afhankelijke plantjes (blauwgraslandjes etc) de echte natuur zouden zijn.

Vandaar dat wij hier ongegeneerd stellen dat de milieubeweging een plaag is voor de samenleving en met wortel en tak dient te worden uitgeroeid uit ons midden. Ten koste van alles moeten nauwelijks relevante doelen gehaald worden van dit bastion.

Geesje Rotgers ging graven in de zin van fosfaatbeleid, het leverde niets op, althans niet in de zin voor waar het voor bedoeld was

Ook fosfaatbeleid diende mogelijk nergens voor
Gisteren bl0gde ik al over de zin/onzin van fosfaatrechten, waar boeren volgens data van CBS en het Planbureau voor de Leefomgeving al zo succesvol waren in het terugdringen van fosfaat-emissies. Zo ging het gebruik van fosfaatkunstmest afgelopen 10 jaar met 3/4 in volume terug. Onderzoeksjournaliste Geesje Rotgers van V-Focus is 1 van de zwarte zwanen in de journalistiek en stelt in tegenstelling tot de 90 procent wrakhoutsukkels en milieuredactivisten van de mainstream-journalistiek fatsoenlijke onderzoeksvragen. Zoals:

• waar dient dat fosfaatbeleid eigenlijk voor? Iets met het oppervlaktewater, eco-activisten en daaraan gelieerde beleidsmakers willen immers oligotroof (voedselarm) water hebben
• als boeren de afgelopen 10 jaar zoveel fosfaat-emissies minderden, wat heeft dat dan voor effect gehad op het oppervlaktewater?

Het PBL geeft boeren meer de schuld van fosfaat-emissies, Rotgers vond dat RZWI’s meer schuld dragen en kwelwater, waar het PBL de boeren alle schuld geeft

Dan blijkt dat ondanks alle inspanningen en reducties minder oppervlaktewater aan fosfaatnormen is gaan voldoen. Oftewel, al die investeringen door boeren zijn voor niets. Zij sprak op de conferentie van de Nederlandse Melkveehouders Bond. Die gaven onderstaand persbericht uit met video-links van de presentaties.

De eerste spreker, Wilbert van Zeventer, coördinerend beleidsmedewerker bij het Ministerie van Infrastructuur en Milieu, ging in op de relatie tussen bodem en water. Ook de onderliggende wetgeving, de Nitraatrichtlijn en de kaderrichtlijn Water (KRW), kwamen aan bod. Tussen beide richtlijnen is er wat nutriënten betreft geen verschil. Europa stelt zich op het standpunt dat het feit dat Nederland derogatie heeft ons niet ontslaat van de verplichting orde op zaken te stellen wat betreft de KRW. Nederland is gestart met de evaluatie van de mestwetgeving en de doeltreffendheid van het mestbeleid. Deze evaluatie moet in 2016 zijn afgerond. Nederland heeft een aantal meetnetten waaronder het Landelijk Meetnet effecten Mestbeleid (LMM) en het Meetnet Nutriënten Landbouw Specifiek Oppervlaktewater (MNLSO). Een voorlopige analyse geeft een flauwe, dalende trend te zien. Op een beperkt aantal locaties is z elfs een achteruitgang van de waterkwaliteit ten opzichte van 2009 geconstateerd. Maar worden de voorgenomen doelen gerealiseerd? Daarbij is ook de vraag aan de orde wat de landbouw bijdraagt en welke maatregelen zijn aanvullend mogelijk? Is dat anders voor zand en löss dan voor klei en veen? Hoe staat het met de bodemvruchtbaarheid? Van Zeventer geeft toe dat daar nog veel discussie over bestaat.

Presentatie Wilbert van Zeventer, Ministerie I&M:

httpv://vimeo.com/141323205

De volgende spreker, dr. Ir. Oscar Schoumans van Alterra – Wageningen UR, houdt zich als onderzoeker al meer dan 30 jaar bezig met fosfaat. Hij gaat dieper in op de aanwezigheid van fosfaat in de bodem en de beschikbaarheid voor het gewas. Als fosfaat in de bodem gaat ophopen, komt er meer wateroplosbare fosfaat en stijgt de fosfaatconcentratie in het bodemvocht. Uiteindelijk kan dat gaan uitspoelen. Het schema van de uitspoeling van fosfaat naar oppervlaktewater is erg complex; niet alle aspecten kunnen afzonderlijk worden gemeten. De fosfaatbelasting vanuit landbouwgronden naar oppervlaktewater is in westen van Nederland het hoogst. Het treedt met name op in natte gebieden met een hoge grondwaterstand.

Presentatie Dr. Ir. Oscar Schoumans van Alterra – Wageningen UR:

httpv://vimeo.com/141451723

Als derde spreker was René Jochems van Groeibalans Teelt & Onderzoek uitgenodigd, maar door persoonlijke omstandigheden was hij niet aanwezig. Hij werd vervangen door Geesje Rotgers van V-Focus. Rotgers heeft het fosfaatbeleid getoetst op zin en onzin. Een artikel van haar hand over het fosfaatbeleid is enkele dagen geleden verschenen. Haar onderzoek heeft zich beperkt tot de werkelijke metingen, niet de modellen. Wat heeft tien jaar werken aan fosfaatreductie opgeleverd? Uit een vergelijking van 2005 met 2015 blijkt dat het fosfaatgehalte in landbouwwateren is gestegen van 0,37 mg/L naar 0,50 mg/L. En er is een achteruitgang van 52% naar 50% van de bedrijven die voldoen aan de norm. Deze ‘toename’ zou zijn ontstaan doordat is overgestapt op een meetmethode die hogere uitkomsten geeft. Verder blijkt uit het onderzoek dat in rapportages van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) de bijd rage van de landbouw aan de fosfaatbelasting van het oppervlaktewater stelselmatig wordt overschat, de bijdrage van de rioolzuivering onderschat en kwel helemaal niet meegenomen. De conclusie is dan ook dat een aanzienlijk deel van de fosfaatbelasting van oppervlaktewater in landbouwgebieden te wijten is aan kwel, wellicht ook een deel aan de rioolzuivering en deels aan de meetmethode. Maar ook aan bemestingsfouten in de landbouw.

Presentatie Geesje Rotgers, onderzoeksjournalist en schrijfster ‘De Ammoniakmaffia’:

httpv://vimeo.com/141441900

Boeiende materie om verder in te duiken! En met herkenbare praktijken. Namelijk van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) als cheerleader van ambtenarij dat met rapporten die verwijzen naar andere rapporten het beleid verdedigt. Omdat het PBL bestaat om ambtenaren in het zadel te houden, niet voor deugdelijk wetenschappelijk onderzoek. Ze recyclen enkel data van anderen, en dat kun je beter door een onafhankelijke journalist laten doen.

Als je verder kijkt blijken PBL-rapporten vaak dataloze pseudo-wetenschap die gevestigde belangen moet verdedigen. Mijn onderzoek naar Nederlandse biodiversiteit- dat deze maand uitkomt- is daar een voorbeeld van, ik durf dat nu ongegeneerd wetenschappelijke fraude te noemen.