Oogst uit natuur: waarom makkelijk als het in Nederland ook moeilijk kan?

Zaakwaarnemend konijn voor Millennium Toren

Stel dat je in een land woont, waar mensen zeggen: dat met water opgepompte supermarktvlees, dat is mijn ding niet zo. Kip van de AH of erger. Maar je bent wel van de Paleo, dus scharrelend natuurvlees: hoera! Vervolgens blijkt dat in je directe stedelijke omgeving een ware konijnenboutjes-plaag heerst. Het enige dat nog hoeft is vangen met fret en kooi, PANG! of met roofvogel, jasje uit, met een marinade de pan in en smullen maar.

De grondeigenaren- met graafschade aan voetbalvelden, spoortaluds, golfterreinen- willen het liefste nog dat je vandaag begint met vangen. Je zou dus na elkaar een hand te geven met gesloten beurs dus allebeide blij zijn. Bij hun blijft de schade beperkt, een voetballer zakt niet door het veld om zijn enkel te breken in een konijnenhol, en jij hebt je scharrelvlees. Vang je genoeg, dan kun je zelfs met het hele voetbalteam ter plaatse eens een wild-feestje geven, iedereen smullen.

Gezellig, leuk, lekker. De konijntjes waardoor de voetballer nog zijn enkelbanden scheurde, na door een konijnenhol onder de middenstip te struikelen, vinden hun culinaire oplossing.

Konijnen ondergraven taluds, het havenbedrijf wil graag minder konijnen

Maar dan blijk je in een land te wonen dat Nederland heet. U voelt hem al aankomen. Dat gaat zo maar niet.

Ik liet al de foto’s zien van de Amsterdam Sloterdijk-konijntjes. Op alle Amsterdamse stadsranden en industrieterreinen heerst een konijnenplaag met graafschade. Voor niets dan het jaagplezier – dus gewoon de lol van de jacht- komt hier een havikier- dus een mannetje/vrouwtje met een havik- de konijntjes vangen. Iedereen blij.

Een konijn a la Moutarde met jasje aan

Maar nu is er sinds januari in Amsterdam een nieuwe regel, en een nieuw bureau dat zichzelf tot taak stelt zoveel mogelijk makkelijke dingen zo moeilijk mogelijk te maken. Nee, ik bedoel nu niet de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland. Ditmaal moet de GGD eerst beoordelen- dus mensen die de situatie ter plaatse slechter kennen dan de grondeigenaar- OF er sprake is van konijnenoverlast.

Vervolgens mag je die konijntjes niet vangen om op te eten, maar krijg je van die Marianne Thieme-achtige oplossingen voor het konijnenvraagstuk, die elkaar in wereldvreemdheid overtreffen. De GGD wil dan dat je eerst allerlei konijn-‘werende’ maatregelen treft, terwijl die niet bestaan: ze komen overal tussen, onder, boven. Konijnen zijn Houdini’s die in alle dimensies kunnen bewegen die ons aardrijk buiten de kwamtum-wereld heeft.  Als- ik zeg dan duidelijk-  ALS, er dan toch toestemming komt vanaf Het Bureau om te vangen, moeten die konijntjes levend worden afgevoerd in een kooitje.

Die levende konijntjes mogen dan alleen levend met konijnengevangenishok worden verkocht, waarbij de nieuwe eigenaar moet beloven dat ie ‘m niet zal opeten of loslaten. In een land waar meer dan 95 procent van de bevolking vlees eet. Maar dat mag dan alleen van een kip, koe of rund zijn buiten zicht van de camera.

Professionele onwil
Ondertussen zitten ambtenaren van stadsdelen en mensen van het Havenbedrijf zich te ergeren, dus zeg maar: de mensen die er dagelijks mee worden geconfronteerd. Dat zijn die doorsnee Nederlanders en die denken ongeveer zo simpel:

• a. Je weet dat een beest dood moet als je vlees wilt eten, levend opeten is ook zo…
• b. Als je dat uit de natuur kunt halen omdat er een plaag/gezegende overvloed is, valt dat eerder aan te moedigen dan af te remmen
• c. Je weet dat je liever makkelijk kunt doen in plaats van moeilijk
• D. 1 + 1 = 2

Je doet iets liever zonder bureaucratie en extra kosten dan met eindeloze papierstapels tot iedereen denkt: laat maar…. tot enkel de gezagsgetrouwe bureauknipmessen op de afdeling overblijven die iedere regel, hoe gek ook, doorvoeren om zo vrienden te blijven met de teamleider, die verder omhoogkijkt naar promotiekansen in nog hogere echelons, verder van de realiteit af. Mensen die zich op academische wijze het adagium ’t zal mijn tijd wel duren’ eigen maakten.

Maar de realiteit is, dat die bureauknipmessen inmiddels de haast totalitaire macht vormen in Nederland. En daarom denk ik toch, ho ho, dat gaat zo maar weer niet. Zeker wanneer je op een zondag in stedelijk buitengebied PANG wilt doen: is het nu wel/niet bebouwde kom? Zodra je een ontheffing voor stadsjacht nodig hebt, moet je bij de Provincie-ambtenarij zijn. En dit ondoordringbare web van bureaugekluisterde wereldvreemdheid en professionele onwil, daar zou zelfs een konijn zich niet door kunnen graven. Neem dus het O-woord niet in de mond en begin gewoon na stilzwijgende toestemming van de grondeigenaar onder het motto;

Good People disobey Bad Laws.

In volkse krachttermen: dikke fuck you kutambtenaartjes

Immers, onze overheid houdt zich ook niet aan haar eigen wetten, zoals Natura 2000: waarom zou jij dan nog naar de letter van de wet leven in plaats van de geest? (een eigen ethiek is wel een serieuze must voor ieder beschaafd mens). Tussen droom en daad staat een bureaucraat. Er komt een moment dat je die gewoon een stomp op zijn neus geeft en doorloopt.

Konijn a la Moutarde met jasje nog aan…

Ter afsluiting hier van Okoko-recepten Westpoort-konijn a la Moutarde, om te bewijzen dat konijn in ons land wel degelijk wordt gegeten:

ingrediënten
6 konijnenbouten gevangen met fret en vangkooi, havik of gewoon PANG (methode is niet zo belangrijk..)
100 g boter
100 ml wittewijnazijn
3 eetlepels dijonmosterd
500 ml kippenbouillon of water
150 ml slagroom
1 eetlepel gedroogde oregano
1 eetlepel gerookt paprikapoeder
1 theelepel fijngehakte rozemarijn
6 teentjes knoflook, geperst
2 laurierbladeren
bereiden
Bestrooi de konijnenbouten met peper en zout. Smelt de boter in een braadpan met dikke bodem en braad de bouten rondom bruin. Neem ze uit de pan en houd ze apart.

Schenk de azijn in de braadpan en laat hem tot één derde inkoken. Voeg de resterende ingrediënten toe en breng alles aan de kook. Doe zodra het kookt de bouten terug in de pan, leg het deksel erop en laat de pan op laag vuur staan tot het vlees vanzelf van het bot loslaat.

Neem de bouten uit de pan en leg ze opzij. Kook het kookvocht in tot een saus (je hebt de juiste dikte als de saus aan de achterkant van een lepel blijft ‘hangen’). Voeg peper en zout naar smaak toe en leg de konijnenbouten terug in de pan om ze op te warmen.

Serveer het konijn met de saus. Lekker met geroosterde zoete uien.

En hier een recept Konijn a la Thieme:

Ach gossie pietie pietie, is die konijniepietie zo zieluuggg, aai aai, zegje mienemienemiene, heppie nettu lekkeruh wojteltjes gehad van lievuh mamma……Zoon: Maaaaam, wat eten we vanavond? Lasagne met gehakt van de koeling.