Tel uw zegeningen, vooral die van CO2

Jeroen Hetzler.

In de afgelopen decennia heeft zich vanuit de milieubeweging een succesvolle, edoch onterechte, demonisering van CO2 voltrokken. Het woord succesvol heeft wel een ironische connotatie, omdat het gaat om een reukloos, kleurloos en onschuldig gas in de atmosfeer dat de oorzaak is van ons bestaan op deze aarde in zijn functie als bouwsteen van plant en boom. Grassen als voedsel voor rundvee, granen, groenten en fruit voor ons voedsel, hout voor brandstof, steenkool, olie, gas, ik noem maar enkele gevolgen van het voorkomen van CO2.

Het Amerikaanse EPA (Environment Protection Agency) heeft het voor elkaar gekregen om CO2 in de Clean Air Act als een luchtvervuiler aan te merken met niet nader omschreven gezondheidsrisico’s van dien. Dit is klinkklare kolder. Pas bij een concentratie in de atmosfeer van 900 maal de huidige, is CO2 dodelijk, maar dit is puur door verdrijving van zuurstof. Op de duikboten in de Tweede Wereldoorlog wist men hier alles van.
Gemakshalve vergeet het EPA bovendien de gezondheidsvoordelen te vermelden.
In onze atmosfeer komen ook andere gassen voor, zoals zuurstof, stikstof, argon et cetera.

Stikstof neemt 78% voor zijn rekening en zuurstof 21%. CO2 0,03%. Waterdamp 1%.  Volgens Al Gore zou die luttele hoeveelheid heel erg moeten zijn. Vóór hem had ene Arrhenius iets in die geest geponeerd als hypothese, maar die bleek niet erg te voldoen.

Al Gore zag zich echter niet geremd in zijn streven een achteraf gebleken uiterst effectief verdienmodel te lanceren door middel van een SF-documentaireachtige op 35 punten rammelende filmmontage die de wereldbevolking de stuipen op het lijf moest jagen. Dankzij een briljante PR-campagne die in de vruchtbare bodem viel van goedgelovigheid en onberedeneerde oerangsten, waar doemprofeten, goochelaars en illusionisten handig misbruik van maken, kreeg deze demonisering van CO2 het niet meer uit het dagelijks denken en handelen weg te denken eclatant succes.

Dit zegt uiteraard alles over de kwaliteiten van dat PR-bureau en niets over de feitelijke inhoud van die SF-documentaire. Al Gore was door zijn succes zo onhandig om enkele krasse uitspraken te doen van het type dat wij nog dagelijks in de media vernemen. U kent ze wel: 97% consensus onder de wetenschappers over opwarming, in 2050 heeft biomassa alle fossiele energie vervangen (Greenpeace), wind- en zonne-energie zijn nu concurrerend met fossiele en zelfs kernenergie, subsidie voor fossiele en kernenergie vele malen hoger dan voor hernieuwbaar, en ga zo maar door. Ziehier de visionaire uitspraken van ’s werelds prominentste klimaatexpert: uitspraak in 2008. Zie hier de werkelijkheid:

Bron hier.

Ja, de hitte is thans bijna niet meer te verdragen. Grote delen van de wereld zuchten thans onder extreme hitte en het aantal doden als gevolg van die mondiale hitte is onrustbarend gestegen, toch? Laten we dus vaststellen dat het verstandig is om kritisch nota te nemen van deze en dergelijke alarmistisch getinte uitspraken.

En dan hebben we de visionaire klimaatmodellen van het IPCC (het KNMI wordt ook genoemd):

Duidelijk blijkt de falsificatie van de AGW-hypothese (‘Anthropogenic Global Warming’; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming). Echter, de cognitieve dissonantie door de fact-deniers blijft prevaleren. Helaas vrees ik dat hier psychologie/emotie inderdaad de regie overneemt:

Niet falsificatie doet paradigma’s verschuiven, maar de autoriteit van de zittende macht. Zolang die zijn misvatting niet in wil zien, zullen sceptici niet slagen in het omverwerpen van de bestaande theorieën door middel van contrabewijzen en falsificaties. Popper’s principe dat elke theorie bij één falsificatie ongeldig is klopt in principe, maar geldt helaas niet in de praktijk.

Aldus de psychologen Kruger en Dunning

Hoe reëel de nefaste gevolgen hiervan zijn, moge weer eens blijken uit het jongste voorbeeld van de heksenjacht op criticasters door het terzijde schuiven van de Franse weerman Philippe Verdier omdat deze kritische opmerkingen te boek stelde over de AGW-hypothese. Dergelijk optreden door de gevestigde klimaatorde toont er de kwade bedoelingen van aan en het gebrek aan zelfkritiek, laat staan de schade die zij hierdoor de wetenschap als geheel berokkent.

Het is verstandiger om zich los te maken van dergelijke vooroordelen en de blik te vestigen op de voordelen van CO2 die wel zonneklaar zijn aangetoond. De zegeningen van CO2 zijn niet gering. Eerder is al genoemd dat zonder CO2 wij hier niet zouden rondlopen. Dit lijkt mij alleen al een zegen.

Verder is het aardig te mogen vertellen dat verhoogde concentraties CO2 in de glastuinbouw ruim worden toegepast.

Van meer zijden komt de roep op herbezinning op de status van CO2. Ik citeer:

In an important new report published today by the Global Warming Policy Foundation, former IPCC delegate Dr Indur Goklany calls for a reassessment of carbon dioxide, which he says has many benefits for the natural world and for humankind.

Veelzeggend zijn om te beginnen deze in dit rapport aangehaalde uitspraken rond Arrhenius:

The Swedish chemist Svante Arrhenius, winner of the 1905 Nobel Prize for Chemistry,was the first scientist to develop a quantitative relationship between the increase in atmospheric carbon dioxide and global surface temperature. In 1895 he gave a paper to the Stockholm Physical Society on ‘The influence of carbonic acid in the air upon the temperature of the ground’. But this father of anthropogenic global warming theory (AGW) also understood, as should anybody who has ever taken high school biology, that carbon dioxide is plant food and essential to life on earth. From this insight, he deduced that an increase in atmospheric carbon dioxide concentration would benefit mankind by enhancing the growth of plants.

Anyone repeating Arrhenius’s conclusion today risks being branded as a ‘science denier’ by some of the more committed proponents of the dangers of AGW. This group, which tends to see the spectre of global warming in almost every adverse weather event, has arguably had a disproportionate influence on the climate debate because influential elements of the media often conflate, or otherwise fail to sufficiently emphasize the distinction between, their views on global warming and the more nuanced opinions of careful scientists.

Niet alle gewassen reageren overigens even sterk op verhoogde CO2-concentraties (zie voor details verderop in dit artikel), maar de belangrijkste voedingsgewassen reageren wel positief (zie blz 7). Los hiervan gaat dit rapport ook in op de effecten op het zeeleven. Ook hier zijn de netto effecten positief. Een van de conclusies van dit rapport luidt:

The approach used in impacts assessments therefore suffers from three fundamental flaws. Firstly, they rely on climate models that have failed the reality test. Secondly, they do not fully account for the benefits of carbon dioxide. Thirdly, they implicitly assume that the world of 2100 will not be much different from that of the present – except that we will be emitting more greenhouse gases and the climate will be much warmer. In effect, they assume that for the most part our adaptive capacity will not be any greater than today. But the world of 2015 is already quite different from that of 1990, and the notion that the world of 2100 will be like that of the baseline year verges on the ludicrous. Moreover, this assumption directly contradicts: (a) the basic assumption of positive economic growth built into each of the underlying IPCC scenarios. (b) the experience over the past quarter millennium, of relatively rapid technological change and increasing adaptive capacity.

It is also refuted by any review of the changes that have taken place in the human condition and the ordinary person’s life from generation to generation, at least as far back as the start of the Industrial Revolution.

Dit lijkt mij een gerede en behartenswaardige conclusie. Er is geen reden om aan te nemen dat het plotseling anders zou gaan. Het tegengestelde, technische verstarring door toepassing van het Voorzorgprincipe of te veel subsidie, is een klassieke denkfout die slechts leeft in de belevingswereld van hen die onze mentale atmosfeer vervuilen met onwaarheden, onze (klein)kinderen ziek maken van angst en gepreoccupeerd zijn met het aanwijzen van zondebokken als CO2, kapitalisme en imaginaire betalingen door de lobby van de fossielgestookte industrie.

Laten we eens het gevolg bezien van de uitbanning van CO2, maar lees eerst alle plannen voor een toekomstige planeconomische heilstaat met als protagonisten Naomi Klein (‘Global warming is not about science but destroying capitalism’) en Figueres. De beide dames en de milieubeweging hebben de handen ineengeslagen in een ideologische convergentie.

Bij het gewenste resultaat mogen wij ons verheugen in een maatschappij waarbij de stroomleverantie afhankelijk is van de wisselvalligheden van het weer die zelfs de beide dames noch de milieubeweging beheersen, de gasleverantie voor verwarming door import uit het buitenland geheel gestopt is, en waarbij Slochteren en het schaliegas in de Nederlandse bodem verboden zijn. Een schamel rantsoen van uurtje per dag door gaslevering uit de Poepduurzame-Biogascentrale in de wijk verplicht gevoed met poep van de wijkbewoners garandeert in de wintermaanden een sterftecijfer dat niet zal onderdoen voor dat in de 18e eeuw.

In verzorgingshuizen zal vooral onder ouderen de sterfte door kou een ware slachting aanrichten. Kou is veel dodelijker van warmte met zeker 35% meer sterfte. Als ik de ambities van de de carbonisten verder vertaal, dan zal ook de landbouw het slechts van hernieuwbaar moeten hebben, zonder mechanisatie en transport want ik zie niet dadelijk een tractor rijden op windmolenstroom. Dit zal me een succes worden met trekpaarden, ossen en buffels; die moeten trouwens ook eten. Ooit gedacht hoeveel landbouwgrond dit kost? Ik denk het niet, maar dit vermag de cognitieve dissonantie niet op te heffen. CO2-vrij, geheel zonder kunstmest, en fossiele en kernbrandstoffen is waar het om gaat. Het Voorzorgprincipe waarop al deze plannen mede gebaseerd zijn, zal er Voor Zorgen dat de komende generatie linea recta in de hel van het pre-industriële tijdperk belandt. Niet voor niets trekken survival-achtige programma’s zulke hoge kijkcijfers. Lekker griezelen bij de warme kachel. Zij liever dan ik. Maar met de huidige plannen zullen die ‘wij’ daadwerkelijk die ‘zij’ worden.

Grofweg bezien zal het beoogde beleid van de planeetredders dus ook het terugdraaien bewerkstelligen van het onderstaande succes:

At the conclusion of the experiment, the scientists determined that the growth response of the wheat was a linear function of atmospheric CO2 concentration in both cultivars under both adequate and less-than-adequate soil water regimes. Based on the linear regression equations they developed for grain yield in these situations, it can be calculated that the 100-ppm increase in atmospheric CO2 concentration experienced over the past century and a half should have increased the mean grain yield of the two wheat cultivars by about 72% under well-watered conditions and 48% under water-stressed conditions, for a mean yield increase on the order of 60% under the full range of moisture conditions likely to have existed throughout the entire real world.

It is also important to note that this CO2-induced yield enhancement was not restricted to wheat. Based on the voluminous amount of data summarized by Idso and Idso (2000) for the world’s major food crops, the calculations made for wheat can be scaled to determine what the past 150-year increase in atmospheric CO2 concentration likely did for the productivity of other agricultural staples. Doing so, one finds that the Industrial Revolution’s flooding of the air with CO2 resulted in mean yield increases on the order of 70% for other C3 cereals, 28% for C4 cereals, 33% for fruits and melons, 62% for legumes, 67% for root and tuber crops, and 51% for vegetables.

Dit zijn bemoedigende cijfers in die laatste regels, zeker met de nog te verwachten groei van de wereldbevolking. Niet alle planten en bomen reageren overigens even sterk op CO2

Daarnaast gelden natuurlijk ook factoren als vocht, vruchtbaarheid en bodemgesteldheid. In vele doemscenario’s komt naast regen ook toenemende verdroging voor. Je moet nu eenmaal de druk op de ketel blijven houden. De Sahel was in het nabije verleden, tezamen met Ethiopië, het poster child van verwoestijning. In dit licht is het volgende over Sahel leerzaam. Wat raar toch dat ik hierover noch over Ethiopië hoor. Gebrek aan uitgehongerde hummeltjes?

Enkele passages luiden:

These increases in soil moisture content likely contributed to peak ecosystem CO2 uptake rates that were 21 and 31% greater at 400 and 600 ppm CO2 than they were at 280 ppm CO2. In addition, the two levels of atmospheric CO2 enrichment had no effect on nighttime respiratory carbon losses from the ecosystems. Thus, these model semi-arid grasslands were clearly acting as carbon sinks under CO2-enriched conditions. In fact, the elevated CO2 levels increased total community biomass by 14% over that produced by the communities exposed to the sub-ambient CO2 concentration. Also, when the total biomass produced was related to the total amount of water lost via evapotranspiration, the communities grown at atmospheric CO2 concentrations of 440 and 600 ppm exhibited CO2-induced increases in water-use efficiency that were 17 and 28% higher, respectively, than those displayed by the control communities exposed to air of 280 ppm CO2.

Ook dit laat bemoedigende cijfers zien. En het wordt nog interessanter als we lezen:

That these phenomena are indeed widespread and operative in the real world was suggested by a number of observational studies, beginning with that of Nicholson et al. (1998), who used satellite images of the Central and Western Sahel from 1980 to 1995 to determine the extent of purported desertification in this region. In addition, rain-use efficiency (RUE), which relates plant productivity to rainfall, was calculated to determine if the biological productivity of the area was affected by factors other than drought; and this work revealed no overall expansion of deserts during the 16-year study period, as well as no decrease in RUE, although vegetation did expand and contract somewhat in response to periods of relatively more or less rainfall. Hence, neither human activities nor periodic climatic changes in this huge arid region caused massive desertification of the type that was so highly hyped by the United Nations in the 1970s.

Feiten over de Sahel spreken van gestage vooruitgang. Positieve geluiden waarvoor geen belangstelling is, want dat zou mensen maar sceptisch kunnen maken.

In another such study, Prince et al. (1998) also used satellite images and RUE to map the occurrence and severity of desertification; but they did so for the entire Sahel from 1982 to 1990. They, too, could find no evidence of widespread desertification; and they determined that RUE did not decline during their 9-year investigation. In fact, they discovered a small but steady rise in RUE for the Sahel as a whole, suggesting that plant productivity there had increased over the time of their study.

Laten wij hierbij ook de positieve rol van genetische modificatie niet vergeten. Ook dit is iets wat alarmisten een doorn in het oog is, omdat hierdoor ook deze pijler onder hun bestaansrecht wordt weggenomen. Met bekommernis om de mensheid heeft hun alarmisme namelijk niets te maken (zie de campagnes tegen Golden Rice en malariabestrijding).

Het wordt er dus allemaal steeds interessanter op, nu de niet te veronachtzamen positieve effecten van CO2 zich nadrukkelijk hebben aangediend.

Natuurlijk is dit niet uitsluitend het gevolg van toegenomen CO2, maar ook van betere technieken en het weer. Algemeen bekend moge zijn dat koude niet de best oogsten oplevert. Dit was al bekend van de Kleine IJstijd en 1816, het jaar zonder zomer, toen hongersnoden schering en inslag waren puur door kou en niet onwaarschijnlijk dus ook door lage CO2-concentratie gezien het hiervoor aangetoonde.

Hoe dan ook, massale hongersnoden blijven thans opvallend hardnekkig afwezig.

Wat decarbonisatie wel zal bereiken is het doen uitkomen van de projecties van Paul Ehrlich. De man snakt al 40 jaar naar een grootschalige hongersnood. Hij heeft het al drie keer tevergeefs geprobeerd. Decarbonisatie zonder uitbreiding van kernenergie, zal samenvattend zeker leiden tot teruglopende c.q. duurdere of geheel verdwijnende mechanisatie en transport. En verder zouden we ons zo maar kunnen voorbereiden op afkoeling, gegeven de effecten die aan CO2 worden toegedicht. Het mes snijdt immers aan twee kanten. Dus kunnen we zo maar 6 graden afkoelen als ik de betogen van het Tweede Kamerlid Vos van de PvdA begrijp.

Bij de door de protagonisten van hernieuwbaar uitgelokte hongersnoden door 14% minder CO2 mogen we het volgende optellen: 35% hogere sterfte door koude, honderdduizenden doden door gebreksziekten (Golden Rice), miljoenen malariadoden (verbod op DDT), miljoenen doden door binnenshuis op hout stoken, ziekten en vroegtijdig overlijden door proteïnegebrek door verbod op visvangst en veehouderij et cetera. Ik schets in grove lijnen de wereld zoals die zal ontstaan door de beoogde onbesuisde emotionele decarbonisatie en protagonisten van biologische landbouw gepaard aan het streven naar een planeconomie, indien wij ons het initiatief uit handen laten slaan door intimiderende alarmisten van anti liberale en anti democratische signatuur.

Er is geen twijfel mogelijk dat de Europese beschaving door het slaafs volgen van de milieubeweging volledig te gronde zal gaan. Maar ik blijf optimist tot in de kist:

Yet the benefits of carbon dioxide emissions are not even controversial in scientific circles. As Richard Betts of the Met Office tweeted last week, the “CO2 fertilisation effect” — the fact that rising emissions are making plants grow better — is not news and is discussed in the reports of the Intergovernmental Panel on Climate Change. The satellite data show that there has been roughly a 14 per cent increase in the amount of green vegetation on the planet since 1982, that this has happened in all ecosystems, but especially in arid tropical areas, and that it is in large part due to man-made carbon dioxide emissions. 

Bron hier.

Zijn wij mensen toch nog ergens goed voor.

 

Bron hier.