Verschil tussen Oerrr en boer is kwestie van smaak en miljoenenmarketing

Op 24 december volgt een nieuwe uitspraak in de zaak die de primitieve cultuurbeschermers van Natuurmonumenten voeren tegen de overheid, om de Leenherenpolder te mogen omzetten tot zompige Oerrr-natuur.  De blauwe subsidiedieven met 190 miljoen belegd vermogen op de beurs, beroepen zich op vormkwesties rond Natura 2000 om de Leenherenpolder te claimen in eigen bezit.  De aangrenzende Korendijkse Slikken waren al eerder veroverd.

Een ander cultuurdrama was de beslaglegging op het land van 10 boeren op het aangrenzende Tiengemeten. Die boeren jaagde Natuurmonumenten/de overheid er in 2007 af, om het eiland om te bouwen tot wat de lokale bevolking de Groene Efteling noemt.

Een Oerr-fantasie-eiland waar de boeren weg moesten vanwege de ‘rust’. Maar waar Natuurmonumenten minimaal 80 duizend bezoekers per jaar nodig heeft om uit de kosten te komen. En waar nu recreatiehuisjes worden uitgebaat, musea, horeca en waar Groen Links-kids Uk, Puk en Ygdrassil dan in de natuurspeeltuin worden opgeleid tot donateur van Marc van den Tweel en zijn directie van 6 ton euro per jaar.

Terwijl de hele natuur altijd al gewoon een speeltuin was, maar dan zonder dat kinderen continue werden geronseld tot donateurs van deze schatrijke subsidieclub. En die zee-arend waar Natuurmonumenten mee adverteert, die was er ook wel geweest zonder de grote boeren-verjagingsoperatie. De in 1988 in de Biesbosch uitgezette bever breidt zich uit als plaag, en zal straks bestreden moeten worden als mega-muskusrat om schade aan dijken te voorkomen.

De nieuwste ontwikkeling, is dat er een nog grotere buitendijkse parkeerplaats zou moeten komen en buitendijkse weg om alle bezoekers voor Natuurmonumenten te faciliteren. Dwars door de Verboden Zone van wat normaal gesproken kwetsbaar natuurgebied moet heten. Plots is dat dan geen probleem. Terwijl Natuurmonumenten bij de Raad van State moeilijk loopt te doen, wanneer het niet in eigen bezit is maar van boeren. Die boeren zouden de natuurdoelen bedreigen. Ehhhh, wie het nog snapt mag het zeggen.

Natura 2000 ge/misbruikt voor landjepik en natuurontwikkel-industrie
De blauwe subsidiedieven wisten vorig jaar bij de Raad van State een voorlopig gelijk te halen in de Leenherenpolder-zaak, door een vormkwestie in Natura 2000 uit te buiten. Natura 2000 is zo al jaren een middel om boeren in de verdrukking te krijgen, maar ook vissers.

In de rest van Europa,  is de uitgangssituatie in het Natura 2000-gebied bij aanmelding in 2004 de norm, niet de gedroomde situatie. In Nederland zijn Natura 2000-doelen door de kliek Alterra/Imares en andere belanghebbenden uit de natuurontwikkel-industrie bepaald. De ‘staat van instandhouding’ wordt bepaald op wat de natuur in potentie zou kunnen worden in een gebied, dus de afstand tussen wat het bij aanmelding in 2004 was en wat men zichzelf aan natuur toewenst.

Daardoor heet in Nederland ruim 2/3 van die Natura 2000-habitats in een ongunstige staat van instandhouding te zijn. Omdat ze daardoor – it’s a miracle’ – niet voldoen aan de toekomstdromen van natuurbouwers. Een ongunstige staat van instandhouding betekent werkgelegenheid voor ingenieursbureaus, natuurbouwers van Arcadis en meer macht/grondbezit voor natuurclubs. Die mogen dan aan de slag. We zien dat ook in het Markermeer, waar Natuurmonumenten met een beroep op ‘herstel’ van Natura 2000-doelen nog eens 30 miljoen euro extra Rijksgeld kreeg voor de bouw van een moeras samen met het baggerwezen.

Vaak wordt Natura 2000 vervolgens op 1 hoop gegooid met nog liggend beleid van waterberging tot Ospar en andere regulering, die dan onder de vlag  ‘Het Moet van Europa’ door de bevolkingskelen wordt geduwd. Terwijl het een beleidscocktail is, die ten diepste geen Brusselse grond heeft.

Je mag best meer ambitie tonen met je natuur dan het minimale.

Maar twee vragen blijven staan:

• gebeurt het op ecologisch deugdelijke gronden?
• wie bepaalt hier wie de beste beheerder is van een stuk grond?/Heet iets alleen ‘natuur’ in handen van een officiele natuurclub?

Is iets pas echte natuur wanneer het in handen komt van Natuurmonumenten? Of zijn andere partijen minstens zo goede beheerder, en is hun land biologisch veel rijker dan de plas-dras-steppes van Natuurmonumenten met ganzenplaag?

We zagen al hoe Natura 2000-beleid in Nederland ontspoort- zoals vaste Climategate.nl-lezers weten- bij de discussie rond visserij in Natura 2000 gebied. Plots diende visserij in 2011 volgens VIBEG-‘akkoord’ verwijderd te worden uit de Noordzeekustzone. Dit om een ideaal van ‘ongestoordheid’ te realiseren waar natuurclubs naar verlangen. VIBEG was het ‘offer you can’t refuse’ van Natuurmonumenten cs, omdat ze dreigden anders hun miljoenen via procedures in te zetten tegen de veelal kleine visserijbedrijven. En daar zat de schrik er goed in, nadat in 2008 de mosselvisserij bijna van het Wad was gekegeld, en in 2004 de kokkelvisserij was weggekegeld.

Inderdaad, dat ideaal van ‘ongestoordheid’ of ‘rust’ heeft niets met ecologie te maken in zo’n stormachtig getijdengebied als de Noordzeekustzone. Maar omdat de meeste ecologen in Nederland – zoals Han Olff en Theunis Piersma milieuactivisten zijn die het alleen met wetenschap nauw nemen als dat zo uitkomt, en Postcodeloterij BV onze milieuclubs zo rijk maakt, wordt hun versie van natuur dankzij miljoenenmarketing dan DE natuur. En zo vormen zij al decennia een machtsblok, soms ook ten goede omdat de asfaltlobby anders te veel ruim baan had gekregen. Maar juist daarom is het belangrijk om zuiver op de graat te blijven, zodat je krediet niet verspeelt.

Natuurmonumenten cs beroepen zich bij de noodzaak tot het wegpesten van vissers, op vogels als de zwarte zee-eend. Die zouden niet meer in de gewenste aantallen voorkomen, en dat feit schuiven ze dan in vissersschoenen. Terwijl die eenden daar bij 90 procent hogere visserijdruk veel algemener waren, en er dus geen (eco)logica in de argumentatie zat.

De overheid wilde daar wel in meegaan, omdat er in Natura 2000 zoveel andere belangen spelen. Want zo blijft Rijkswaterstaat uit de wind van protest van de schatrijke milieuclubs, de gaswinning, de zoutwinning, windturbines in Natura 2000 en de uitbreiding van havens in het Waddengebied. Je torpedeert de partij met de zwakste economische slagkracht en poldert Holland weer verder voor de lobby met de meeste marketing en miljoenen.

Terug naar de Leenherenpolder. De boeren in het gebied en lokale bevolking vinden, dat zij meer stem mogen hebben over hun eigen achtertuin. In plaats van dat Leenheer Natuurmonumenten met haar vernattingslegers het leefgebied afneemt waar zij generaties verbleven. Zoals dat op Tiengemeten gebeurde. Waarom moet de zaak immers beslist onder water, als je ook met bloemrijke akkerranden en faunastrookjes de cultuursteppe wat schwung kunt geven. En dan h0u je tegelijk je boerenland over waar je dan nog wat voedsel kunt produceren.

In plaats van dat je een stuk grond aborteert uit zijn culturele omgeving, en het wezensvreemd en los van de bevolking Oerrr laat zijn.

 Ik ging in het crisisgebied kijken, waar de polder er nog droogjes bijligt. Bioboer Freek Ampt en zijn vrouw hebben er hun boerderij met biologische vleeswinkel, die Natuurmonumenten dus onder water wil zetten voor hun ideaal van Oerrr. Nu is het land nog boerrr.  Voor ik bij kennissen in Nieuwendijk ging borrelen, kocht ik wat heerlijke biologische boeren-sate, om dat ’s avonds in goed gezelschap op te eten.

De hele zaterdag komen YUPs in hun Tesla’s en andere batterij-auto’s bij de bioboer hun vlees in slaan. De stedelingen weten de boer al steeds meer te vinden dankzij het boer-zoekt-vrouw-gevoel, de hang naar kwaliteits-eten van een producent die je gewoon kunt bezoeken.

En je kunt zelf zien: die harde overgang tussen wat natuur en cultuur mag heten is slechts een kwestie van marketing. Wat maakt de biologische koe wezenlijk verschillend van het langharige oervee van Natuurmonumenten, dat evengoed eindigt als wildernisvlees? En zie de ‘Verboden Zone’ van Natuurmonumenten, vergelijk die met het agrarisch gebied. Die ‘nieuwe natuur ‘,  plasdras-wilder-treurnis met ganzenplaag en verwaarloosd vee tussen pitrus en distels: mooi voor als je daarvan houdt. Maar beslist niet biologisch rijker. Dus is het een kwestie van smaak.

Andere mensen houden van ander landschap. En discussies over wat ‘natuur’ mag heten en niet is vervolgens een kwestie van veel marketing. En daar is Natuurmonumenten erg goed in, ze investeren jaarlijks 20 tot 30 miljoen euro in het vermarkten van zichzelf als uitbater van DE enige echte natuur. Het is het goede recht van Natuurmonumenten als zij plasdras met ganzenplaag als DE natuur willen vermarkten. Ieder zijn liefhebberij. De vraag is alleen: is dat een publiek belang, waarvoor ze jaarlijks nog 40 tot 50 miljoen euro subsidies moeten krijgen?