De VN en wetenschap gaan niet samen constateert ook ENB

De Stockholm Conventie (SC) volg ik al vanaf zijn begin in 2004. Beheerd door het VN Milieu Programma (UNEP), is de SC een Europees initiatief en ook nu nog volledig door Europa gedomineerd. Dit heeft inmiddels geleid tot een volledig gepolitiseerde ‘wetenschap’ in deze VN Conventie en een regenteske minachting van regels en procedures wanneer deze in de weg staan van de tevoren vaststaande EU-uitkomst.
Waar hebben we dit meer gezien?

De dirty dozen
Europa is min of meer de enige die chemicaliën voorstelt voor de Conventie die bedoeld is om stoffen (POPs, persistent organic pollutants) die op wereldschaal tot negatieve milieueffecten leiden te verbieden. De POPRC (POP Review Committee), in de praktijk uitgesproken als pop-rock (maar dat klinkt veel swingender dan de werkelijkheid kan ik u verzekeren), is het jaarlijks vergaderend ‘expert comité’ van de Conventie die voorstellen doet (nou ja, dat doet de EU vooral) en beoordeelt.

De POPRC beslissingen zijn voorstellen aan de COP (Conference of the Parties) om stoffen wereldwijd te verbieden. Om wereldwijde wetgeving acceptabel te maken is een sterke wetenschappelijke, feitelijke basis nodig en robuuste transparante procedures, zou je denken.

Dat eerste, een sterk wetenschappelijke benadering, is de Conventie nooit gelukt, hoewel sommige landen zoals Canada dat wel degelijk geprobeerd hebben. Maar inmiddels hebben ook de eerlijkheid en transparantie in procedures door het handelen van de EU een dramatisch dieptepunt bereikt.
Waar hebben we dit meer gehoord?

Politieke manipulatie van de EU is nu overduidelijk
Alle VN meetings worden verslagen door het ENB, het ‘Earth Negotiations Bulletin’. Hun zakelijke beschrijvingen geven een goed beeld van de gebeurtenissen in een zeer neutrale stijl. Het is veelzeggend dat het ENB (betaald door diverse regeringen, waaronder europese)  in hun verslag van de laatste POPRC een apart hoofdstuk heeft ingelast met de titel: ‘Science advice in the context of a multilateral environmental agreement’ (tegen het einde van het verslag, onder de titel ‘A brief analysis of POPRC-11’).

Enkele citaten hieruit spreken boekdelen over hoe het er aan toe gaat:

• POPRC-11 discussions in both plenary sessions and contact groups were heavily infused with political arguments throughout the meeting
• Many interventions reflected what appeared to be a lack of knowledge about the Convention’s history, tenets and objectives, as well as the distinct stages of the Committee’s review process (DVW: hier staat ‘veel POPRC leden begrijpen niet hoe de Conventie werkt en kennen de procedures niet’)
• Notably, a wide range of participants with different backgrounds and interests expressed frustration with what they perceived to be the politicization of the Committee’s work.

Voor een POPRC meeting zit je een week gevangen in het FAO gebouw in Rome, een doolhof ooit door Mussolini gebouwd om van daaruit het Afrikaans continent te gaan besturen, het kan verkeren. gebouwd

Dode stoffen killen voor de PR
De eerste lijst POPs waren de ‘dirty-dozen’: drins, DDT, PCB en dioxine e.d. De nieuwe stoffen die de EU de afgelopen jaren heeft voorgesteld waren stoffen die al jaren verboden zijn in de Westerse wereld, soms al tientalen jaren. Of deze stoffen ook in andere landen geproduceerd of gebruikt worden is vaak geheel onduidelijk maar dat maakt niet uit.

Er zit nog muziek in deze Romein

Stoffen oplijsten, ‘stoffen killen’, dat is wat telt naar de buitenwereld. Ook al zijn het stoffen die al jaren (commercieel) ‘dood’ zijn en dus geen enkele bedreiging meer kunnen vormen voor het milieu, maar dat weten de kiezers niet.

Tegen enorme kosten vliegt men elk jaar in Oktober vanuit de hele wereld naar de POPRC vergadering die een week duurt en tijdens plenaire tijd simultaan in de 6 VN talen vertaald wordt. Met uw belastinggeld redt de EU zo het niet-europese deel van uw aarde van gevaarlijke stoffen die meestal al lang ‘dood’ zijn. Dat alles om met veel (belasting-)geld vooral het groene image van de EU in stand te houden.
Waar hebben we dat meer gelezen?

De EU gebruikt de VN voor neo-kolonialisme
De COP vergadert eens per 2 jaar en beslist uiteindelijk over de voorstellen van de POPRC om stoffen op de wereldwijde zwarte lijst te zetten. In de praktijk is het ook daar de EU die het proces domineert, al of niet met behulp van enkele andere (Westerse) landen. De EU probeert de rest van de wereld te forceren het EU beleid over te nemen. Zo lang dit niet op een strikt degelijke wetenschappelijke basis gaat met inhoudelijke discussie en transparante procedures komt dit neer op neo-kolonialisme. Een krampachtige facade voor de intern afbrokkelende EU om op het wereldtoneel nog enige macht te fingeren?

Het verschil met het vroegere kolonialisme is dat er geen fysiek geweld meer wordt gebruikt om de koloniën te knechten, maar nu worden de andere landen omgekocht. De rest van de ‘Parties’ (inclusief India en China, geheel volgens VN normen) scharen zich in de ontwikkelingslanden groep en hebben een geweldige onderhandelingspositie omdat de EU ‘zo graag wil’ (en zo naïef is, met uw belastinggeld). De ontwikkelingslanden hoeven enkel overtuigend het toneelstuk ‘wij willen wel instemmen met jullie voorstel EU, maar wij hebben niet het geld noch de capaciteit om dat te doen, dus geef ons geld’ te spelen.

Parijs?
De inhoud van de dossiers, laat staan de wetenschappelijke degelijkheid ervan, doen in dat stadium totaal niet meer terzake. Het is dan louter een ‘macht en geld’ discussie zoals het altijd werkt in de wereld.
Waar gaan we dit ook weer meemaken?